Την τελευταία δεκαετία παρακολουθώ απογοητευμένος τη συνεχιζόμενη παρακμή και απαξίωση του τόπου μας σε εθνικό και τοπικό επίπεδο,η οποία σε συνδυασμό με την παγερή αδιαφορία και τη σιωπηρή συναίνεση των εκπροσώπων της τοπικής και της κεντρικής εξουσίας παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας.
Ανεργία, κυκλοφοριακό, ανύπαρκτοι ποδηλατοδρόμοι στην κατεξοχήν πόλη του ποδηλάτου, έλλειψη οργανωμένων χώρων πρασίνου και αναψυχής, ερειπωμένα μνημεία και αρχαιολογικοί χώροι, εγκατάλειψη και μόλυνση των ποταμών, απομόνωση από την υπόλοιπη χώρα και ιδιαίτερα από τα μεγάλα αστικά κέντρα, κακοσυντηρημένο ή και ανύπαρκτο οδικό δίκτυο, φθίνουσα πορεία του τουρισμού, απαξίωση του πλούσιου ορεινού όγκου είναι μόνο λίγα από τα δεκάδες προβλήματα με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι πολίτες αυτού του τόπου.
Όλα αυτά όμως μοιάζουν πταίσματα μπροστά στην ανείπωτη τραγωδία την οποία καλούνται να διαχειριστούν οι οικογένειες των αδικοχαμένων συμπολιτών μας στο δυστύχημα που συγκλόνισε ολόκληρη τη χώρα στην περιοχή της Φαρκαδόνας.
Και αν τα μόνιμα καθημερινά προβλήματα αυτού του τόπου μπορεί πλέον να αποτελούν ρουτίνα με την οποία οι Τρικαλινοί έχουν πια συμβιβαστεί, ο άδικος χαμός νέων συνανθρώπων μας στην άσφαλτο εξαιτίας της αδιαφορίας αυτών που επί μονίμου βάσεως μας εκπροσωπούν στην τοπική και στην κεντρική εξουσία έχοντας μετατρέψει το λειτούργημα του πολιτικού σε μέσο πλουτισμού και κερδοσκοπίας, πρέπει να καταδικαστεί και να τιμωρηθεί παραδειγματικά με όλα τα μέσα που διαθέτει αφενός η πολιτεία με τη χρήση θεσμοθετημένων οργάνων και αφετέρου οι πολίτες ατομικά.
Η προκλητική καθυστέρηση του επί 6 χρόνια υπό κατασκευή δρόμου μήκους μόλις 16 χιλιομέτρων της επαρχιακής οδού Τρικάλων – Λάρισας, πέρα από τις ηθικές ευθύνες πιθανόν να παρουσιάζει και νομικές, για τις οποίες οι απλοί πολίτες δεν έχουν άμεσο λόγο αλλά υπόκεινται στη δικαιοδοσία της ελληνικής δικαιοσύνης. Το ηθικό μέρος όμως βαραίνει όλους τους κατοίκους του νομού οι οποίοι είναι συμμέτοχοι στην κατάντια αυτού του τόπου εξαιτίας της ανοχής τους στην υπάρχουσα κατάσταση.
Το μόνο “όπλο” στα χέρια των πολιτών ενάντια στους αριβιστές πολιτικούς που οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν τον τόπο μας στον μαρασμό, είναι το δικαίωμα του “εκλέγειν”, ένα δικαίωμα το οποίο ακόμα και στην αρχαία Αθήνα της Δημοκρατίας δεν ήταν δεδομένο για όλους αλλά αποτελούσε προνόμιο συγκεκριμένης μερίδας πολιτών, ενώ στη σύγχρονη Ελλάδα θεσπίστηκε μετά από πολλούς αγώνες.
Αυτό λοιπόν το “όπλο” οι πολίτες αντί να το χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά για το κοινό καλό, το έχουν στρέψει εναντίον τους αφού για την πλειοψηφία αυτών τα κριτήρια την ώρα της κάλπης είναι ο πολιτικός φανατισμός και τα πάθη, τα προσωπικά μικροσυμφέροντα, η ρουσφετολογία η οποία διαιωνίζεται με την ανοχή όλων, η εφήμερη ευημερία και ο τυχοδιωκτισμός. Και μπορεί από το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης κάποιοι να βγουν ωφελημένοι και ευνοημένοι έχοντας επενδύσει σε συγκεκριμένη πολιτική επιλογή, μακροπρόθεσμα όμως θα συμπεριληφθούν στη μακρόσυρτη λίστα των χαμένων γιατί την επόμενη τετραετία το σκηνικό θα έχει ανατραπεί και ενδεχομένως κάποιοι άλλοι θα είναι πλέον οι ευνοημένοι στη θέση τουςμέχρι την επόμενη φορά και ου το καθεξής.
Ένα άλλο στοιχείο που επιβαρύνει την υπάρχουσα κατάσταση είναι ότι οι Έλληνες ξεχνάμε εύκολα. Όταν ένα σκάνδαλο ξεσπάσει ή όταν συμβεί ένα τραγικό γεγονός σαν το χθεσινό όλοι δηλώνουν οργή, αγανάκτηση, αποτροπιασμό, συμπόνια και απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία των αυτουργών. Ποτέ όμως κανείς δε σκέφτηκε ότι μερίδιο ευθύνης για το συγκεκριμένο συμβάν αλλά και για τη δεινή θέση του τόπου γενικότερα, έχει ο καθένας μας αποτελώντας τον ηθικό αυτουργό με τις εσκεμμένως επαναλαμβανόμενες λάθος πολιτικές επιλογές και τη συνεχιζόμενη ανοχή.
Έτσι μετά από λίγο καιρό όλοι μας θα ξεχάσουμε και το χθεσινό τραγικό δυστύχημα και τους αδικοχαμένους συνανθρώπους μας μέχρι την επόμενη φορά που, “ώ μη γένετω”, κάποιος από εμάς θα βρεθεί στη θέση τους.
Σίγουρα όμως, δε θα ξεχάσουν ποτέ τα αγαπημένα τους πρόσωπα τα οποία από δω και στο εξής είναι καταδικασμένα να ζουν με το δυσαναπλήρωτο κενό τους.
Με θλίψη και συμπαράσταση στους οικείους τους, με οργή και αγανάκτηση στους ηθικούς αυτουργούς.
Βασίλης Ντόβας
MA Marketing Advertising and Public Relations
Επιστημονικός συνεργάτης ΒΙΑΝΕΞ
Δημοσίευσέ το στο:
.jpg)
Όχι, δε θα ξεχάσουμε..Πρέπει να σταματήσουμε αυτούς τους ανίκανους κυρίους..Έχουμε δύναμη και ονομάζεται ΨΗΦΟΣ..Πέρασαν δύο ημέρες σχεδόν και δεν ακούσαμε καμία δήλωση τους..Το μόνο που τους νοιάζει φαίνεται είναι η επανεκλογή τους και το βόλεμα σε κάποιον διοικητικό θώκο..Αίσχος..Δε θέλουμε άλλες δικαιολογίες και υποσχέσεις..Θέλουμε να δούμε, εργάτες και μηχανήματα να φτιάχνουν το δρόμο..Από αύριο το πρωϊ..Γίνεται;;
ΑπάντησηΔιαγραφή