O Περιηγητικός Όμιλος Πύλης στόν Ολυμπο

Τη δεύτερη επίσκεψή του στον Όλυμπο έκανε ο Ορειβατικός Περιηγητικός Όμιλος Πύλης την 28-29 Αυγούστου 2010 , αφού είχε προηγηθεί η διάσχιση του Ενιπέα.

 Πιστός στην παράδοση ο ΟΠΟΠ αναθέτει την συγγραφή του άρθρου σε κάποιο νέο μέλος. Η διαφορά στην περίπτωση του Όλυμπου είναι ότι είχαμε 2 εθελοντές, τον Αργύρη και τον 10χρονο Δημήτρη….

“Η «αποστολή» του Ορειβατικού Περιηγητικού Ομίλου Πύλης στον Όλυμπο στις 28 και 29/8 στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Τα 23 μέλη της ομάδας, ανάμεσά τους και ο δεκάχρονος Δημήτρης, θα θυμούνται για πάντα το πώς είναι να κοιτάς την Ελλάδα από την ψηλότερη κορυφή της. Εάν δεν το έχεις ξανακάνει (όπως για παράδειγμα ο υπογράφων), περιμένεις αναντίλεκτα μια συναρπαστική εμπειρία, όμως τελικά αποδεικνύεται πολύ πάνω από τις προσδοκίες σου.

Ως τόπος συνάντησης με τους περισσότερους από την ομάδα είχε οριστεί το camping στην Πλάκα του Λιτόχωρου. Το δικό μας γκρουπ έφτασε μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής. Μπορεί αυτό να σήμαινε ελάχιστο ύπνο, αλλά καθόλου δεν πτοηθήκαμε.

Ωστόσο η δράση ξεκίνησε το πρωί του Σαββάτου. Η ομάδα των 23 ατόμων τέλεσε υπό απαρτία κι ύστερα από ένα δροσερό καφέ στην πλατεία του Λιτόχωρου καθώς και τα απαραίτητα κρύα νερά για τη διαδρομή, ξεκίνησε οδικώς με προορισμό τη θέση Πριόνια σε υψόμετρο 1.060 μέτρων. Παρκάραμε τα αυτοκίνητα, φορτωθήκαμε με τα σακίδια και μπήκαμε στο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4 που στο μεγαλύτερο μέρος του είναι πνιγμένο στα πεύκα, τις οξιές και τα έλατα. Σχεδόν 2 ώρες μετά βρισκόμασταν στο καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός» στα 2.100 μέτρα, όπου ήταν κανονισμένη η διανυκτέρευσή μας. Μέχρι να νυχτώσει, η ομάδα του ΟΠΟΠ χαλάρωσε και ξεκουράστηκε απολαμβάνοντας τη θέα και το τοπίο, γέλασε με την ψυχή της και φυσικά είχε το ένα της αυτί καρφωμένο στο ραδιοφωνάκι του Αποστόλη, ακούγοντας τον αγώνα της Εθνικής μπάσκετ με την Κίνα. Το βράδυ, οι 10 βαθμοί Κελσίου υπόσχονταν έναν εξαιρετικό ύπνο, όμως τελικά αποδείχθηκε ότι η θερμότητα που αναπτύσσεται σε μια σοφίτα με 21 άτομα και τον Τάκη είναι ισχυρότερη (ο πρόεδρος Άρης είχε προνοήσει και έμεινε στην σκηνή του).


Το χάραμα της Κυριακής σήμανε την έναρξη του πιο έντονου και δύσκολου κομματιού της διαδρομής: του μονοπατιού που θα μας οδηγούσε αρχικά στο Λούκι και στη συνέχεια στο Μύτικα. Οι πιο έμπειροι άνοιγαν το δρόμο και η υπόλοιπη ομάδα ακολουθούσε απολαμβάνοντας με την ψυχή της την εμπειρία. Η θέα του αναδυόμενου πυρωμένου ήλιου να καθρεφτίζεται στη θάλασσα εμπρός στα πόδια μας ήταν συγκλονιστική, όπως άλλωστε και η διάσχιση του στενού μονοπατιού στα Ζωνάρια με το χάος να απλώνεται από κάτω μας και δύο αγριοκάτσικα να κυνηγιούνται 100 μέτρα ψηλότερα από εμάς.

Σχεδόν μετά από σχεδόν 2 ώρες πεζοπορίας, φτάσαμε στο Λούκι που ήταν το πιο δύσκολο σημείο του εγχειρήματος. Με τις συμβουλές και την καθοδήγηση του Λάκη, του Περικλή, του Αλέκου (αρχηγός αποστολής) καθώς και άλλων  παλαιοτέρων  χρειάστηκε μισή ώρα ανάβασης για να πετύχει ολόκληρη η ομάδα το στόχο της. Βλέποντας τη θέα από τα 2.918 μέτρα και πλημμυρίζοντας από δέος αισθάνεσαι τυχερός που είσαι εκεί. Αυτό που αντικρίζεις είναι απλώς αδύνατο να αποτυπωθεί με λέξεις στο χαρτί και δε μπορείς να το χορτάσεις με τίποτα. Δε θέλεις να μιλάς, δε θέλεις να ακούς, θέλεις μόνο να κοιτάς και να απολαμβάνεις.

Η κατάβαση από την κορυφή έγινε με την ομάδα απόλυτα ικανοποιημένη για την επιτυχία της, κάτι που έδωσε φτερά στα πόδια της μέχρι να φτάσει στο καταφύγιο «Σπήλιος Αγαπητός». Από εκεί και με τα σακίδια στην πλάτη ξεκινήσαμε για την επιστροφή της στα Πριόνια, που ήταν και το σημείο του «τερματισμού».

Η επιβράβευση ήταν μια δροσερή βουτιά στον Πλαταμώνα, μετά από την οποία η ομάδα του ΟΠΟΠ ανανέωσε το ραντεβού της για τον Οκτώβριο που σειρά έχουν τα Βαρδούσια.”



Κείμενο: Αργύρης Τούντας (ένα νέο μέλος του ΟΠΟΠ)

Φωτογραφίες: Θανάσης Κουτσογιάννης




“Στις 28-29 Αυγούστου ο ΟΠΟΠ διοργάνωσε μια αποστολή. Η αποστολή ήταν η ανάβαση της ψιλότερης κορυφής του Ολύμπου , τον Μύτικα με υψόμετρο 2918μ.

Έτσι ξεκινήσαμε απ’ την Πύλη το πρωί του Σαββάτου με προορισμό το Λιτώχορο και μια σύντομη στάση για καφέ στην κεντρική πλατεία. Αφού συγκεντρωθήκαμε και η εικοσιτρείς ορειβάτες κατευθυνθήκαμε με τα αυτοκίνητα μας στη θέση πριόνια και σε υψόμετρο 1100μ.Ελέγξαμε ο καθένας τον εξοπλισμό του και ξεκινήσαμε μέσα από το μονοπάτι Ε4, με στόχο το καταφύγιο Ζολοττας. Μετά 3 ώρες περίπου στο ανιφορικό μονοπάτι. Φτάσαμε γύρω στις 5:00 το απόγευμα σε υψόμετρο 2.100μ. στο καταφύγιο.

Η κούραση ήταν μεγάλη γιαυτο φάγαμε κάναμε μπάνιο και ξαπλώσαμε. Όταν ξύπνησα το βραδάκι οι μεγάλοι ήταν γύρω από ένα ραδιόφωνο και ακούγανε τον αγώνα Ολυμπιακός – Ηρακλής , εγώ με τον Άρη κοιτούσαμε τα αστέρια αλλά ο μόνος που ακούγονταν σε όλο το καταφύγιο ήταν ο Φόλας.

Το πρωί ξυπνήσαμε γύρω στις 5:40 αφού ετοιμάσαμε γρήγορα ένα σακίδιο για την κορυφή , με νερό, φαγητό, φανέλες και αντιανεμικά, πήραμε πρωινό και ξεκινήσαμε με στόχο το Μύτικα. Μετά από μία ώρα δύσκολο ανιφορικό δρόμο, φτάσαμε στη διασταύρωση σκάλα-ευθεία, ζονάρια-δεξιά, εκεί ο μπαμπάς μου που είναι κυνηγός, στην κορυφογραμμή του σκολειού μας εδειξε ένα κοπάδι αγριόγιδα. Στρίβοντας δεξιά για τα ζονάρια ο πατέρας μου μου φόρεσε το κράνος. Προχωρώντας προς το Μύτικα συνέχεια συναντούσαμε ορειβάτες και έλληνες και ξένους. Όταν φτάσαμε στην βάση του Μύτικα αρχίσαμε να σκαρφαλόνουμε το λούκι. Στα μέσα της διαδρομής έγιναι μια κατολίσθηση και τότε κατάλαβα γιατί φορούσα κράνος, και πόσο επικήνδυνο είναι να σκαρφαλόνουμε τόσα πολλά άτομα μαζί. Όταν έφτασα στην κορυφή όλοι με συνχάρηκαν γιατί ήμουν ο μικρότερος που ανέβηκε, τότε βγάλαμε πολλές φωτογραφίες με φωτογράφο το Θανάση Κουτσογιάννη. Γράψαμε τα ονόματα μας στο βιβλίο και αρχίσαμε την κατάβαση. Σε 2 ώρες είχαμε φτάσει στο καταφύγιο Ζολώτας, κάναμε μια στάση ξεκουραστήκαμε και ηπιαμε έναν καφέ. Τώρα μας έμεινε το κουραστικό κομμάτι μέχρι τα πριόνια. Κάναμε περίπου 3 ώρες και με αρκετές στάσεις φτάσαμε στα πριόνια. Μπήκαμε στα αμάξια και επόμενη στάση στον Πλαταμώνα για μπάνιο!!! Και αργά το βράδυ πίσω στην Πύλη! Περάσαμε όλοι πολύ ωραία.

Την επόμενη φορά που θα πάω θέλω να κάνω την διαδρομή της πετρόστρουγκας και να κοιμηθώ με σκοινή στο οροπέδιο των μουσών. Επίσης θα ήθελα να κάνω μερικές κλασικές διαδρομές στο στεφάνι!

Καλές κορυφές … “

(Μητρονάτσιος Δημήτρης – Ετών 10 – Ορειβάτης Ο.Π.Ο.Π.)



Εμείς θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους πήρανε μέρος στην ανάβαση αυτή. Τον Αργύρη για το κείμενο , τον Θανάση για τις Φώτο και φυσικά τον 10χρονο Δημήτρη που μας έκανε υπερήφανους κατακτώντας μαζί μας την κορυφή της Ελλάδας. Φυσικά δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους οδηγούς μας Αλέξανδρο Σχορτσιανίτη και Απόστολο Κουφογάζο για τη χαλαρή και όμορφη οργάνωση της ανάβασης. 

Opopilis.blogspot.com

Δημοσίευσέ το στο: