Στην Οροφή των Βαλκανίων , Μουσάλα 2925 μ . με τον ΟΠΟΠ

Με τον ΟΠΟΠ ξεκίνησαμε για την κατάκτηση της υψηλότερης κορυφής των βαλκανίων,την πρώτη εκτός συνόρων αποστολή του.

Το ραντεβού δώθηκε την Πέμπτη 27 Αυγούστου γύρω στις δέκα το βράδυ. Ο κόσμος άρχισε σιγά σιγά να συγκεντρώνεται μπροστα στα γραφεία του συλλόγου.


Με σακίδια στις πλάτες, ορειβατικά παπούτσια στα πόδια και με πολλά χαμόγελα και πειράγματα επιβιβαστήκαμε όλοι στο λεωφορείο.Μια παρέα 36 ατόμων για την κατάκτηση της κορυφής Μουσάλα στην οροσειρά Ρίλα της Βουλγαρίας με υψόμετρο 2925 μ.
Μετά απο ένα πολύωρο ταξίδι, γύρω στις εννέα το πρωί της παρασκευής φτάνουμε στο Μπόροβιτς, ένα χιονοδρομικό θέρετρο σε υψόμετρο 1400 μέτρα. Μεγάλα πολυτελή ξενοδοχεία, μπαράκια, εστιατόρια και εμπορικά καταστήματα, χιονοδρομικές πίστες που καταλήγανε ακριβώς στην άκρη του δρόμου και όλα αυτά ανάμεσα σε ένα καταπράσινο τοπίο απο πανύψηλα έλατα.Απο αυτό το σημείο θα ξεκινούσε η ανάβαση.Μέτα απο μία σύντομη προετοιμασία και με τη γεύση της φανουρόπιτας, που είχε ετοιμάσει η Χριστίνα, στο στόμα ξεκινήσαμε με οδηγό βουνού τον Γκένα Άκη την πεζοπορία μέχρι το καταφύγιο.Στόχος μας τα 2400 μ.


Ήταν μια μαγευτική και εύκολη διαδρομή ανάμεσα σε ένα πανέμορφο πυκνό ελατοδάσος. Η παρουσία των νερών που διασχίζανε το φαράγγι ήταν ιδιαίτερα αισθητή.Ρυάκια με κρυστάλλινα νερά και μικρά ξύλινα γεφυράκια στη σκιά των πανύψηλων ελάτων συνέθεταν το τοπίο της διαδρομής.Προχωρώντας και ανεβαίνοντας σε υψόμετρο η βλάστηση σταδιακά χαμήλωνε και το άγριο του τοπίου με τις απόκρυμνες γυμνές κορυφές να ξεδιπλώνονται σιγά σιγά μπροστά σου μόνο δέος μπορούσε να σου προκαλέσει.
Μετά απο περίπου πέντε ώρες περπάτημα φτάσαμε στο καταφύγιο. Ένα μικρό καταφύγιο σε υψόμετρο 2400 μέτρα με μια μικρή κρυστάλλινη λίμνη ακριβώς μπροστά του και στο βάθος ανάμεσα απο διάφορες άλλες κορυφές να στέκεται επιβλητική η κορυφή Μουσάλα. Χωρίς πολλές ανέσεις αλλά τουλάχιστον με μια στέγη οπου θα μπορούσαμε να διανυκτερεύσουμε αρχίσαμε να τακτοποιούμε όλοι τα πράγματά μας. Το βράδυ, ύστερα απο ένα μικρό υπνο για αναπλήρωση των δυνάμεων, μας βρήκε όλους γύρω απο μία φωτιά να σιγοτραγουδάμε υπο τον ήχο μιας κιθάρας και πίνοντας ρακί που μας προσέφερε μια παρέα απο Βούλγαρους βοσκούς που διανυκτερεύαν και αυτοί εκεί. Το κρύο ήταν αρκετό αλλά ο πεντακάθαρος έναστρος ουρανός και η απόλυτη ησυχία, κάποια χιλιόμετρα μακριά απο τον πολιτισμό, έκανε το τοπίο ειδυλιακό.
Πρωί πρωί ξεκινούσαμε πάλι, ξεκούραστοι πια.Μόλις άρχισε να χαράζει όλοι έτοιμοι μπροστά απο το καταφύγιο. Δύο ώρες περπάτημα μας χώριζε απο την κατάκτηση της κορυφής.Με μεγάλη αποφασιστηκότητα, παρόλο το πρωινό κρύο, ξεκινήσαμε σιγά σιγά την ανάβαση.Κάθως ανεβαίναμε το τοπίο μας επιφύλασσε πολλές εκπλήξεις.Διαδοχικές λίμνες που μέσα τους καθρεφτίζανε τις πανύψηλες κορυφές της Ρίλα ανταμοίβανε την προσπάθεια μας .



Φτάνοντας στην κορυφή το αίσθημα της ικανοποίησης ήταν διάχυτο στα πρόσωπα όλων.Η κατάκτηση της κορυφής Μουσάλα στα 2925μ. ήταν γεγονός .Η θέα απο την Μουσάλα ήταν μαγευτική. Καθώς το τοπίο άρχιζε να ξεκαθαρίζει όσο ανέβαινε ο ήλιος και η πρωινή ομίχλη υποχωρούσε σιγά σιγά το μάτι ταξίδευε μακριά μέχρι τις μακρινές πεδιάδες της Βουλγαρίας και πάνω απο τις πολυάριθμες κορυφές της οροσειράς.Η ανταμοιβή όλων ήταν ένας καφές στην κορυφή απο τον φύλακα του μετεωρολογικού σταθμού που βρισκόταν εκεί. Χαρές, γέλια και πειράγματα αποτυπώνονταν στις πολυάριθμες φωτογραφίες που τραβούσαμε για να απαθανατίσουμε την μοναδική εμπειρία που βιώναμε όλοι εκείνη τη στιγμή.
Μετά από αρκετή ώρα και όλοι ικανοποιημένοι απο την ανταμοιβή της πρσπάθειας μας ξεκινήσαμε την κατάβαση. Μιάμιση ώρα αργότερα βρισκόμασταν πίσω στο καταφύγιο απο όπου πήραμε τα πράγματά μας. Μετά από μια σύντομη στάση ξεκινήσαμε να κατευθυνόμαστε προς το τελεφερικ οπου θα μας γυρνούσε πίσω στο Μπόροβιτς. Αρχίσαμε να επιβιβαζόμαστε ανα τετράδες στις γόνδολες του τελεφερικ για τη μαγευτική επιστροφή. Ήταν μια διαδρομή που σου προκαλούσε δέος πάνω απο τις κορυφές των ελάτων με την υπέροχη θέα να μας αφήνει άφωνους. Σε μισή ώρα καλύψαμε μια υψομετρική διαφορά 1000 μέτρων. Το πιο ικανοποιητικό ήταν οτι το τέρμα της διαδρομής απείχε μόλις δέκα μέτρα απο το ξενοδοχείο.
Σε αντίθεση με το καταφύγιο , το τεσσάρων αστέρων Camocov Hotel μας παρείχε μια υπερπολυτελή διαμονή. Τα μέλη του συλλόγου μετά την τακτοποίηση στα δωμάτια, ξεχύθηκαν στις πισίνες, στα τζακούζι και στις σάουνες για μερικές στιγμές χαλάρωσης μετά το δύσκολο διήμερο. Αφού χαλαρώσαμε και μετά απο ένα λουκούλιο γεύμα στο εστιατόριο του ξενοδοχείου βγήκαμε όλοι για μια βόλτα στο Μπόροβιτς.Το βράδυ καταλήξαμε όλοι στη ντίσκο του ξενοδοχείου για ένα ξέφρενο πάρτυ. Χορός, ποτά και ανεβασμένη διάθεση ήταν το ιδανικό κλείσιμο ενός απίθανου διημέρου.
Το πρωί της Κυριακής γύρω στις εννάμιση πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Παρεκλίνοντας απο τον δρόμο μας κάναμε μια στάση στο πανέμορφο μοναστήρι της Ρίλα, ένα απο τα σπουδαιότερα αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας. Μετά απο ένα πολύωρο και επεισοδιακο ταξίδι, στις δέκα το βράδυ, ήμασταν πίσω στα γραφεία του συλλόγου στην Πύλη. Ένα απίστευτο ταξίδι μόλις τελείωσε. Ευχαριστούμε τον ΟΠΟΠ για την αξέχαστη εμπειρία που μας χάρισε και του ευχόμαστε ‘πάντα κορυφές’.
«Πάντα Ψηλά»

Αρης Καραμπέρης
Ανδρόνικος Καραμπέρης
Αριστείδης Αντάρας

Δημοσίευσέ το στο: