ΣΟΧΤ: Ανάβαση στίς κορυφές Φλέγκα και Καπεταγκλίδι Γρεβενών

Τα μέλη του ΣΟΧΤ στην τελευταία εξόρμηση για φέτος με χιόνι.

Το Μαυροβούνι είναι μια επιμήκης κορυφογραμμή που οριοθετεί το νοτιοδυτικό τμήμα της Βάλια Κάλντα. Η περίκλειστη κοιλάδα προστατεύεται από βορά με το σχηματισμό του Αυγού και από τα ανατολικά από τον ορεινό σχηματισμό Πυροστιά – Μπάλτες.

Ανάμεσά τους δημιουργείται η μια από τις τρεις εισόδους στην κοιλάδα, η Σαλατούρα Παπαγιάννη. Η νότια είσοδος είναι η Σαλατούρα Μηλιάς και η βόρεια ο Σταυρός (μέσω Περιβολίου). Οι κορυφές αυτές ίσως είναι το όρος Λύγκος των αρχαίων.

Το υπόβαθρό τους είναι σερπεντινικό, γεγονός που συντελεί στην ανάπτυξη μιας ιδιαίτερης χλωρίδας με πολλά ενδημικά είδη. Το όνομα Βάλια Κάλντα (Ζεστή Κοιλάδα) μάλλον αποτελεί ευφημισμό, καθώς εδώ σημειώνονται οι χαμηλότερες ίσως θερμοκρασίες της χώρας. Έτσι, ψυχρόφιλα δέντρα όπως οι οξιές και τα μαυρόπευκα θάλλουν στις πλαγιές των βουνών δίνοντας καταφύγιο σε έναν μεγάλο αναλογικά πληθυσμό καφέ αρκούδων.

Εκείνο όμως που χαρακτηρίζει την ορεινή ζώνη είναι η παρουσία του ρόμπολου, ενός από τα πιο εντυπωσιακά δέντρα. Πρόκειται για ένα ανθεκτικότατο είδος πεύκου που φυτρώνει μέχρι το υψόμετρο των 2.500 μέτρων. Έχει τεράστιο λευκόχρωμο κορμό με χαρακτηριστικές πολυγωνικές φολίδες και είναι από τα πλέον μακρόβια δέντρα.

Η γεωγραφική θέση της περιοχής σε συνδυασμό με το τύπο των πετρωμάτων της είναι η αιτία των συχνότατων καταιγίδων που σαρώνουν τις κορυφές. Οι κεραυνοί κατακαίνε τα ρόμπολα, δίνοντάς τους σχήματα πέραν από κάθε φαντασία. Αξίζει πραγματικά να σκαρφαλώσει κανείς εκεί πάνω μόνο και μόνο για να δει αυτό το μοναδικό θέαμα που προσφέρουν τα υπολείμματα των πεσμένων ρόμπολων και αυτών που κεραυνοβολημένα επιμένουν ακόμα να στέκονται όρθια με συστρεμμένα τα κλαδιά τους ύστατη υψώνοντας κραυγή.

Αυτός ήταν και ο σκοπός της πρόσφατη ανάβασής μας στην κορυφή Φλέγγα του Μαυροβουνίου. Μέρα ανοιξιάτικη η τελευταία του Μάρτη για τον κάμπο αλλά καθαρά χειμερινή γι αυτά τα υψόμετρα. Σύννεφα πάνω από τις κορυφές που όμως δεν αποθαρρύνουν το εγχείρημά μας.

Ξεκινώντας από την τεχνητή λίμνη του Αώου και από το υψόμετρο των 1300 μέτρων επιχειρούμε απότομη ανάβαση μέσα από χιόνια και νερά που τρέχουν από παντού. Εδώ γεννιέται ο Αώος η Βοϊούσας (από το βουητό των νερών του) ένα από τα λίγα ποτάμια της χώρας μας που κυλάνε προς τα βόρεια. Όπου τα χιόνια λιώνουν δημιουργούνται πρόσκαιρες λιμνούλες. Κίτρινοι και μωβ κρόκοι σκεπάζουν το έδαφος που αποκαλύπτεται.

Μετά από δίωρη ανάβαση φτάνουμε στο οροπέδιο ανάμεσα στις κορυφές Φλέγγα και Καπετανγκλίδι. Το χιόνι πολύ αλλά ευτυχώς παγωμένο, έτσι δεν αποτελεί σημαντικό εμπόδιο.

Η πρόσφατη μεταφορά σκόνης από την Αφρική έδωσε απόχρωση καφετιά στο χιονισμένο οροπέδιο, εικόνα απρόσμενη και σίγουρα εντυπωσιακή.

Έντονη είναι η αντίθεση με τα ζαφειρένια νερά της λίμνης της οποίας η έκταση αποκαλύπτεται από εδώ ψηλά. Αριστερά και κάτω από τα πόδια μας η Βάλια Κάλντα κοιμάται ακόμα σκεπασμένη με ολόλευκα σεντόνια. Εδώ ο χειμώνας είναι η μακρύτερη εποχή του χρόνου.

Μένουν μόνο εκατό μέτρα υψομετρικής διαφοράς από την κορυφή κατά μήκος της ράχης. Φτάνοντας εκεί κάνουμε μόνο μια μικρή στάση αφού ο παγωμένος αέρας μας αναγκάζει να επισπεύσουμε την επιστροφή μας.

Δημοσίευσέ το στο: