ΑΚΕΠ: Ελεύθεροι πολιορκημένοι...

Το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ και τα καθεστωτικά κόμματα της μείζονος και της ελάσσονος αντιπολίτευσης ΝΔ, ΛΑΟΣ κλπ., προσωποποιούν και εκπροσωπούν πολιτικά τα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης γενικά, και τμήματά της –το καθένα από αυτά- ειδικά.

Προσωποποιούν και εκπροσωπούν τα συμφέροντα των 2000 -περίπου- ελληνικών οικογενειών που ελέγχουν το 80% του πλούτου της χώρας. Προσωποποιούν και εκπροσωπούν «το διαβόητο έγκλημα» της δυστυχίας, της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης ενός ολόκληρου λαού.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι το προϊόν του εκβιασμού των κεντρικών ευρωπαϊκών δυνάμεων προς την μεγαλοαστική τάξη και τα κόμματα που την υπηρετούν, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ κλπ. Είναι το προϊόν του συγκυριακού συμβιβασμού μεγάλων τμημάτων της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας με τις κυρίαρχες πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις της ζώνης του ευρώ. Έρχεται να επικυρώσει τελεσίδικα και να εφαρμόσει απαρέγκλιτα την επαίσχυντη δανειακή συμφωνία της 26ης-27ης Οκτωβρίου και να ολοκληρώσει την ολέθρια, για τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα, πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Η Ελλάδα και ο λαός έχουν καταστεί πλέον, με τον πιο σκαιό και βάρβαρο τρόπο, αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν το τοκοφόρο χρηματικό κεφάλαιο στην Ευρώπη και την Ελλάδα.

Τα δημοσιονομικά προβλήματα του ελληνικού κράτους, δημόσιο χρέος κλπ., νομοτελειακό αποτέλεσμα της οργανικής κρίσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής στην Ελλάδα και τον κόσμο, είναι αδύνατον να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν από τους οποιουσδήποτε οικονομετρικούς και τεχνοκρατικούς σχεδιασμούς της πολιτικής εξουσίας. Το καθεστώς ματαιοπονεί. Η κυβέρνηση Παπαδήμου θ’ αποτύχει οικτρά.

Στη σημερινή συγκυρία, το ενεργητικό υποκείμενο της ταξικής ελληνικής κοινωνίας, η αστική τάξη, δεν εκπροσωπείται συνολικά από τα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα, ενώ, το παθητικό υποκείμενο της ταξικής ελληνικής κοινωνίας, οι μισθοσυντήρητοι και τα λαϊκά στρώματα, στην πλειοψηφία τους, δεν εκφράζονται πλέον από τους παραδοσιακούς πολιτικούς χώρους.

Στον Αστικό Συνασπισμό Εξουσίας, η ηγεμονική-διευθυντική διάταξη έχει ανατραπεί καθοριστικά. Οπότε, ιδρύεται με βεβαιότητα πολιτικό κενό στην εκπροσώπηση πλειοψηφικών τμημάτων του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, και δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να εμφανιστούν νέα πολιτικά υποκείμενα, κόμματα, κινήματα, με δυνατότητα ν’ ανατρέψουν τη σημερινή πολιτική κατάσταση.

Οι πολιτικές δυνάμεις του προοδευτικού και του ριζοσπαστικού χώρου (άτομα, κόμματα, συλλογικότητες) οφείλουν (χρή) να συνδράμουν, άμεσα, τώρα, με την παρουσία τους, τις απόψεις τους, τις προτάσεις τους, στη διαμόρφωση ενός υπερκομματικού ταξικού πόλου, ενός μετώπου ενωτικής και ενιαίας δράσης των δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού, που θα έχει την ικανότητα ν’ αναιρέσει το δικομματισμό και να υπερασπίσει πρακτικά, με όρους κινήματος, τα λαϊκά συμφέροντα -και μέσα στο κοινοβούλιο και έξω απ’ αυτό.

Όπως οι κοινωνικές ομάδες ισχύος που συγκρότησαν την Φιλική Εταιρεία συνέπραξαν στην απελευθέρωση από τον Οθωμανό κατακτητή -αν και είχαν διαφορετικές αντιλήψεις για την πολιτειακή μορφή του απελευθερωμένου νέου ελληνικού κράτους… όπως οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που συγκρότησαν το ΕΑΜ συνέπραξαν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα -αν και είχαν διαφορετικές αντιλήψεις για την πολιτειακή και κοινωνική μορφή του καθεστώτος της μεταπολεμικής Ελλάδας… όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου συσπείρωσε, σε πλειοψηφικό μέτωπο κατά της Χούντας, ετερόκλητα κοινωνικά και πολιτικά τμήματα του πληθυσμού… έτσι και σήμερα, η σύμπραξη σ’ ένα ενιαίο πολιτικό μέτωπο των δυνάμεων της κοινωνικής Αριστεράς με ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού που πλήττονται από την κρίση -ανεξάρτητα από την μέχρι σήμερα πολιτική ή ιδεολογική τους ταυτότητα, ανεξάρτητα δηλαδή από το αν ανήκαν ή ανήκουν στον πολιτικό χώρο της Δεξιάς, του Κέντρου, της Αριστεράς ή είναι ανένταχτοι- αποτελεί την αναγκαία συνθήκη για αποτελεσματική αντιμετώπιση της καταστροφής που μας απειλεί, την αναγκαία συνθήκη για ένα καλύτερο παρόν κι ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Τέλος, όσοι παρουσιάζονται με το προσωπείο του «πούρου επαναστάτη-μαρξιστή» και θεωρούν την παραπάνω θέση οπορτουνιστική, ας ανατρέξουν στο κείμενο του Λένιν «Η καταστροφή που μας απειλεί», κι ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους…

Τα ελπιδοφόρα μηνύματα, για το «νέο» που γεννιέται μέσα στα σπλάχνα της σημερινής κοινωνίας, αρχίζουν ν’ αποκτούν μορφή και σχήμα. Ας αναλογιστούμε το φωτεινό παράδειγμα του κινήματος των πλατειών, εκείνων δηλαδή που ονομάστηκαν «Αγανακτισμένοι». Στο κίνημα αυτό, μάλλον, παρά τις ελλείψεις και τις μικρές του αβελτηρίες -σαν κι αυτήν της δήθεν «άμεσης δημοκρατίας» κλπ.- αντανακλάται με τον πιο καθαρό τρόπο η τρέχουσα κατάσταση ανάπτυξης μιας συλλογικής βούλησης, αφού αποτέλεσε, αναμφισβήτητα, μια πολυάριθμη τεράστια ένωση, διαδεδομένη σε τεράστια έκταση σε όλη τη χώρα, όπου εκπροσωπήθηκαν όλες οι αποχρώσεις των ιδιαίτερων απόψεων που υπάρχουν μέσα στον πληθυσμό.

Εδώ, η συλλογική βούληση εμφανίστηκε με διαφορετικές απόψεις ενωμένες κάτω από τη σκέπη ενός προγράμματος αντίστοιχης ακαθοριστίας, που ενώθηκαν αν και ετερόκλητες, όχι βέβαια λόγω της ανύπαρκτης ενιαίας συγκρότησης, αλλά λόγω της ενστικτώδους διαίσθησης του απλού γεγονότος ότι η κοινή προσπάθεια των «Αγανακτισμένων» για την επίτευξη των κοινών σκοπών (την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων ΠΑΣΟΚ/τρόικας), τους ανύψωσε σε μια μεγάλη πολιτική δύναμη της χώρας.

Σε αυτές τις κολοσσιαίες συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων λαού, όπως και σε αυτές της 28ης Οκτωβρίου, δε μπορεί παρά να βλέπουμε μια τεράστια ποσότητα υπόκρυφης κοινωνικής δύναμης, η οποία μόλις έχει αρχίσει ν’ αναπτύσσεται, αργά αλλά σταθερά, σε πραγματική πολιτική δύναμη. Οι κοινωνικές δυνάμεις που μετείχαν στο κίνημα των πλατειών, κάτω από την πίεση των οικονομικών και πολιτικών γεγονότων της χώρας, ενδεχομένως θ’ αναζητήσουν σύντομα την ευθυκρισιακή οργανωτική και πολιτική τους έκφραση, και, σίγουρα, αποτελούν την πρώτη ύλη, από την οποία θα σχηματιστεί το μέλλον του ελληνικού εργατικού και λαϊκού κινήματος και, μαζί μ’ αυτό, το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας γενικά.

"Αλλ' ήλιος, αλλ' αόρατος αιθέρας κοσμοφόρος,
από το μαύρο σύγνεφο κι από τη μαύρη πίσσα,
ο στύλος φανερώνεται, με κάτου μαζωμένα
τα παλληκάρια τα καλά, μ' απάνου τη σημαία"
(Διονύσιος Σολωμός, «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» Γ’ σχεδίασμα)

ΑΚΕΠ – Γραφείο τύπου
Μίκα Στάθη

Δημοσίευσέ το στο: