Ψευδή ελάλησαν περί εκδρομών

Με αφορμή μια εκδρομή που δεν έγινε ποτέ...!
Του Θανάση Νάστα, Διευθυντή 1ου Γ.Λ. Τρικάλων

Το αναπόδεικτο κυκλοφόρησε και πάλι ως πραγματικό από τους καθ’ έξιν και επάγγελμα συκοφάντες μου, που διαλαλούν: «Ο διευθυντής του 1ου Λυκείου καταργεί εκδρομές μαθητών και διώκει καθηγήτρια». Ουδέν αναληθέστερον, κακοηθέστερον και ψευδέστερον.

Ήδη έχει πραγματοποιηθεί η εκδρομή της τρίτης τάξης μετά από εισήγηση του διευθυντή. Με τη φροντίδα του διευθυντή κανένας μαθητής δε στερήθηκε την εκδρομή για οικονομικούς λόγους. Τόσο πολύ είναι εναντίον των μαθητικών εκδρομών ο διευθυντής του σχολείου!

Τότε τι συμβαίνει με τις εκδρομές της Α και Β Λυκείου; Δυστυχώς το πρόβλημα δεν είναι αυτές καθ' αυτές οι εκδρομές αλλά το αν ένα σχολείο πρέπει να διευθύνεται σύμφωνα με την κείμενη σχολική νομοθεσία ή σύμφωνα με συνδικαλιστικές αγκυλώσεις, με κομματικές ιδεοληψίες και την κατεστημένη διαλυτική νοοτροπία στα δημόσια σχολεία. Δυστυχώς στα πλαίσια αυτής της αντιπαράθεσης οι συκοφάντες μου προσφεύγοντας στα Μ.Μ.Ε. χρησιμοποίησαν εναντίον μου αδίστακτα τους μαθητές και τις εκπαιδευτικές τους εκδρομές. Τόσο παιδαγωγικά και ευαίσθητα!

Όταν η ελληνική κοινωνία θεωρεί κατάπτυστο το επιχείρημα «το νόμιμο είναι ηθικό», ο Σύλλογος Διδασκόντων του 1ου Γ.Λ. Τρικάλων ενστερνίζεται και χειροκροτεί «το μη νόμιμο ως νόμιμο και ηθικό», καθώς επιβραβεύει έμμεσα με απόφασή του, ως μη όφειλε, την άρνηση μέλους του συλλόγου διδασκόντων να εφαρμόζει τα αυτονόητα της σχολικής νομοθεσίας σχετικά με την ασφάλεια των μαθητών στο σχολικό χώρο. Και από εδώ ακριβώς δημιουργήθηκε το πρόβλημα με τις εκπαιδευτικές εκδρομές.

Συγκεκριμένα: Στα πλαίσια της σχολικής νομοθεσίας (Δ 1/105657/2002, άρθρα 29 και 36, Υ.Α.) ως διευθυντής όρισα στο ωρολόγιο πρόγραμμα των διδασκόντων να υπάρχει διαθέσιμος εκπαιδευτικός για «αναπλήρωση ή απασχόληση των μαθητών» σε περίπτωση που θα απουσίαζε διδάσκων. Η νομοθετική ρύθμιση έχει προβλεφθεί για την ασφάλεια των μαθητών και την ευρυθμία του σχολείου. Το ωρολόγιο πρόγραμμα έχει επικυρωθεί από τη Δ/νση Δ/θμιας Εκπαίδευσης και κανένας διδάσκων δεν έχει δικαίωμα να το καταλύει.

Παρά ταύτα όμως η εκπαιδευτικός κυρία....χωρίς να έχει εκφράσει καμία αντίρρηση επί του ωρολογίου προράμματος, όταν χρειάστηκε να απασχολήσει τους μαθητές ενός τμήματος» απουσίαζε αυθαίρετα και χωρίς να έχει ενημερώσει το διευθυντή με αποτέλεσμα οι μαθητές να περιφέρονται στον αύλειο χώρο ή να έχουν πάει σε παρακείμενους του σχολικού χώρου καφενέδες. Ακριβώς αυτό προ τριετίας έγινε και σε σχολείο της Λάρισας. Δεν εφαρμόζονταν τα σχετικά με την απασχόληση των μαθητών. Το αποτέλεσμα της ανευθυνότητας ήταν ένας μαθητής νεκρός μέσα στο διδακτήριο! Μετά με περισσή υποκρισία οι ηθικοί αυτουργοί παρηγορούσαν τη χαροκαμένη μάνα. Και βέβαια δεν έφταιγε η κακιά η ώρα αλλά η εγκληματική ανευθυνότητα και ηλιθιότητα των υπευθύνων.

Όταν προσήλθε η κυρία... στο σχολείο και της επισήμανα ευγενέστατα την παράλειψή της σχετικά με την ασφάλεια των μαθητών και ότι θα πρέπει να με ενημερώνει, αν για κάποιο λόγο δεν μπορεί να βρίσκεται εγκαίρως στο σχολείο κάποια φορά, έλαβα εμβρόντητος την εξής καταπληκτική απάντηση: «Δεν προτίθεμαι να εκτελέσω αυτά που λέτε. Με καλύπτει η Ο.Λ.Μ.Ε. και η Ε.Λ.Μ.Ε.Τ.»! Αυτή είναι η περήφανη απάντηση μιας εκπαιδευτικού-υπαλλήλου του ελληνικού δημοσίου, που μισθοδοτείται από το υστέρημα του ελληνικού λαού και που θεωρεί προφανώς ότι η ασφάλεια των μαθητών είναι υπόθεση μόνο της Θείας Πρόνοιας και όχι και αποτέλεσμα οργάνωσης και υπευθυνότητας.

Δυστυχώς η κυρία...απάντησε εσφαλμένα, διότι μπορεί να «ήξερε τις απαντήσεις αλλά έχουν αλλάξει οι ερωτήσεις».
Μετά από λίγες ημέρες η κυρία....σαν να μη συνέβη τίποτα δηλώνει στο διευθυντή του σχολείου ότι διατίθεται ως συνοδός όχι μίας αλλά δύο μαθητικών εκπαιδευτικών εκδρομών, δύο και τριών ημερών αντίστοιχα. Έλαβε υπευθυνότατα την εξής απάντηση: «Όταν κυρία...δεν αντιλαμβάνεστε και δεν αναλαμβάνετε την ευθύνη σας για την ασφάλεια των μαθητών στο σχολικό χώρο για μία διδακτική ώρα, δεν είναι δυνατό ο διευθυντής του σχολείου να σας εμπιστευτεί την ασφάλεια τους για δύο και τρεις ημέρες εκτός σχολικού χώρου. Οι εκδρομές μπορούν να πραγματοποιηθούν και χωρίς τη συμμετοχή σας. Αν όμως διαβεβαιώσετε το σύλλογο διδασκόντων και το διευθυντή ότι θα συμμορφωθείτε προς την κείμενη νομοθεσία για την ασφάλεια των μαθητών, τότε θα εισηγηθώ στη συνεδρία του συλλόγου να είστε συνοδός». Αρνήθηκε και πάλι τα αυτονόητα.


Ο διευθυντής εισηγήθηκε στο σύλλογο διδασκόντων εκπαιδευτικές εκδρομές για την Α και Β τάξη χωρίς να συμπεριλαμβάνει μεταξύ των συνοδών την κυρία..., που αρνείται τα αυτονόητα για την ασφάλεια των μαθητών. Ατυχώς ο σύλλογος διδασκόντων στα πλαίσια μια κακώς εννοούμενης συναδελφικής αλληλεγγύης αποφάσισε η κυρία.. .να είναι συνοδός, διότι δε θέλησε να λάβει υπόψη του αυτό που ορίζει ρητά ο νομοθέτης: «Οι εκπαιδευτικές εκδρομές οργανώνονται από το σχολείο υπό την ευθύνη του Διευθυντή».

Αυτό σε απλά ελληνικά σημαίνει πως ο σύλλογος διδασκόντων μόνο αποφασίζει για τις εκδρομές μετά από εισήγηση του διευθυντή και ότι όλα τα υπόλοιπα είναι ευθύνη του διευθυντή. Ο νομοθέτης δεν προσωποποιεί τις ευθύνες των μελών του συλλόγου διδασκόντων αλλά μόνο τις ευθύνες του διευθυντή. Συνεπώς ο διευθυντής έχει δικαίωμα και καθήκον να μην αναλάβει την ευθύνη της οργάνωσης υπό εκβιαστικούς όρους, διότι δεν πληρούνται όλοι οι όροι για την ασφάλεια των μαθητών. Απέστειλε μόνο το πρακτικό της συνεδρίας στη Δ/νση Δ/θμιας Εκπαίδευσης με συνοδό έγγραφο, για να γνωρίζει η προϊσταμένη αρχή αν ο διευθυντής καταργεί εκδρομές ή αν χρησιμοποιούνται οι εκδρομές εναντίον του διευθυντή.


Αυτή είναι η αλληλουχία των γεγονότων και συνεπώς από πουθενά δεν προκύπτει ότι ο διευθυντής καταργεί εκδρομές και ότι διώκει εκπαιδευτικό. Οι εκδρομές μπορούν να πραγματοποιηθούν, αν ο σύλλογος διδασκόντων δεν εμμένει να χειροκροτεί «το μη νόμιμο ως νόμιμο και ηθικό», για να υπερασπιστεί την κυρία… που δεν αποδέχεται τα αυτονόητα για την ασφάλεια των μαθητών, ή αν η κυρία....δηλώσει ενώπιον του συλλόγου διδασκόντων ότι θα εφαρμόζει τα σχετικά με την ασφάλεια των μαθητών σύμφωνα με το ωρολόγιο πρόγραμμα, που προβλέπει την απασχόληση των μαθητών σε περίπτωση που απουσιάζει διδάσκων.




Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ


Τι σχολείο μας αξίζει; Ο διευθυντής του 1ου Γενικού Λυκείου δίνει την απάντηση.


Εδώ και αρκετά χρόνια η Τρικαλινή κοινωνία παρακολουθεί με έκπληξη μια μόνιμη ένταση στο χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.





Ο διευθυντής του 1ου Γενικού Λυκείου κ. Νάστας φροντίζει να συντηρεί το ενδιαφέρον με καθημερινές σχεδόν παρεμβάσεις.
Έχει γίνει πρωταγωνιστής διαφόρων επεισοδίων αντιπαράθεσης με όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους στην εκπαιδευτική διαδικασία, μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς.

Ο κ. Νάστας δίνει την προσωπική του μάχη για να στηρίξει « το σχολείο που μας αξίζει». Περιγράφει το ρόλο του σαν το πουλάκι του δάσους που πήρε φωτιά και αυτό προσπαθεί να τη σβήσει κάνοντας ό,τι του αναλογεί. Ρίχνει όσο νερό μπορεί.
Το κεντρικό του σύνθημα είναι πειθαρχία και σεβασμός στους νόμους. Αυτό θεωρεί ότι είναι η διέξοδος από τα σύγχρονα προβλήματα της εκπαίδευσης.

Είναι πραγματικά εκπληκτικό, σε μια εποχή που ο λαός μας αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα στην προσπάθειά του για επιβίωση, που η νεολαία μαστίζεται από την ανεργία, την έλλειψη προοπτικής, τον αποπροσανατολισμό που προσπαθεί το σύστημα και οι φορείς του να της επιβάλλουν, το μόνο που δείχνει να αντιλαμβάνεται ο κ. Νάστας είναι το πειθαρχημένο σχολείο.

Έχει δίκιο σε όλα. Είναι ο νόμος, η εξουσία, ο διευθυντής. Το « διευθυντικό δικαίωμα» πάνω απ’ όλα και απ’ όλους. Φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι αυτό που ο νόμος του παρέχει σαν υποχρέωση πρόσθετων καθηκόντων στην ομαλή λειτουργία του σχολείου είναι αυτό που του δίνει το δικαίωμα απροσδιόριστων εξουσιών τύπου αρχηγού κράτους, αυτοκράτορα, δικτάτορα, στρατοπεδάρχη, αρχιστράτηγου…..

Το σχολείο λοιπόν δεν είναι μια κοινότητα, μια συλλογικότητα αντιμετώπισης της κοινωνικής ανάγκης για μόρφωση, για αύξηση της κριτικής ικανότητας της νεολαίας, για βελτίωση των προϋποθέσεων για δουλειά και ένταξη στο κοινωνικό σύνολο με συλλογικούς και όχι ατομικούς στόχους. Είναι το στρατόπεδο που σε διδάσκει πειθαρχία και υπακοή. Άρα ο διευθυντής πρέπει να δίνει εντολές που οι άλλοι θα εκτελούν, έχει το δικαίωμα να τιμωρεί, να εξευτελίζει και όχι να νουθετεί, να πείθει, να εμπνέει, να καλλιεργεί τη συλλογικότητα.

Οι μαθητές όταν δεν πειθαρχούν στον κανονισμό του σχολείου που αυτός φτιάχνει- προφανώς στα πλαίσια του νόμου- πρέπει να τιμωρούνται, να υβρίζονται, να αποβάλλονται από την εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν υπάρχουν ατομικές ιδιαιτερότητες, προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν με διάλογο, υπάρχει μόνο η πειθαρχία, η ερμηνεία του νόμου που επιβάλλει την προσαρμογή σε όλα όσα αυτός αντιλαμβάνεται ότι είναι σωστά. Όλα αυτά ο κ. Νάστας τα αναγορεύει σε κυρίαρχες υποχρεώσεις που πρέπει να εκτελούνται. Αυτό ονομάζει ευθύνη. Πλήρη αντιστροφή του περιεχομένου της λέξης που σημαίνει επίπονη διαδικασία για επίτευξη συλλογικών σκοπών. Ευθύνη η ανευθυνότητα, η αδυναμία να αντιληφθεί ότι κάτι πιο σύνθετο, πιο μεγάλο είναι το πρόβλημα του σύγχρονου σχολείου από τη πειθαρχία που ευαγγελίζεται.

Οι καθηγητές, πλην του εαυτού του και της αυλής του, είναι επιπόλαιοι, λαϊκιστές, αριστεριστές. Θράσος απύθμενο που του δίνει το δικαίωμα να επιπλήττει, να μειώνει την αξιοπρέπεια συναδέλφων με φράσεις χυδαίες όπως «ανεύθυνος». Δεν αισθάνεται δέος μπροστά στην ατομική του περιθωριοποίηση. Έχει μαζί του το νόμο και την ερμηνεία. Αυτά είναι τα όπλα με τα οποία απειλεί και τους πάνω και τους κάτω, θα τους τυλίξει όλους σε μια κόλλα χαρτί. Θα στείλει προς τους πάνω πληροφοριακό δελτίο απειθαρχίας και, αν οι από πάνω δεν το παραλάβουν, θα πάει ακόμα παραπάνω. Έχει μαζί του το νομοθέτη και την εξουσία του συστήματος. Είναι εξουσία!!!

Τραγελαφική περίπτωση. Δημιούργημα ενός συστήματος που σαπίζει, μιας «μεταρρύθμισης» που αυξάνει τα προβλήματα του λαού και της νεολαίας. Μιας «μεταρρύθμισης» που φτιάχνει τέτοιους διευθυντές.
Οι γονείς καλούνται να τον υποστούν. Καλούνται να τον επιβραβεύσουν. Μόνο αυτός σηκώνει τη σημαία του συγχρόνου σχολείου. Τόσο σύγχρονου όσο σύγχρονος είναι ο αυταρχισμός και ο τσαμπουκάς της εξουσίας. Πρέπει να αποδεχτούν ότι τα παιδιά τους, οι μαθητές, από τη φύση τους ρέπουν προς το κακό και χρειάζονται τέτοιοι διευθυντές, για να τους πειθαρχήσουν. Έτσι αυτός αντιλαμβάνεται και έτσι απαντά στην κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος, στον ξεσηκωμό της νεολαίας. Για όλα φταίει η έλλειψη πειθαρχίας.

Με τέτοιες θέσεις πώς αλήθεια μπορείς να ανοίξεις έναν ουσιαστικό διάλογο τόσο για τα προβλήματα της εκπαίδευσης γενικά και των αιτιών που τα προκαλούν, όσο και για τα προβλήματα του παιδαγωγικού ρόλου του εκπαιδευτικού; Αναρωτήθηκε ειλικρινά ο συγκεκριμένος διευθυντής γιατί ξεσηκώνει με τις ενέργειές του θύελλα αντιδράσεων από τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς; Μήπως τελικά δεν είναι το πουλάκι που ρίχνει νερό για να σβήσει τη φωτιά του δάσους, αλλά το πουλάκι που ρίχνει πετρέλαιο και συμβάλλει στην ολοκληρωτική καταστροφή του δάσους;

Ειλικρινά δε θα άξιζε να’ ρθει κάποιος σε αντιπαράθεση με έναν τέτοιο εκπαιδευτικό. Υποβαθμίζεται η συζήτηση γύρω από το εκπαιδευτικό πρόβλημα. Η χυδαιότητα όμως, το απύθμενο θράσος να αποκαλεί ανεύθυνους συναδέλφους δεν προκαλεί μόνο αυτούς. Προκαλεί ολόκληρη της Τρικαλινή κοινωνία.

Η εκπαιδευτική κοινότητα με συλλογικό αλλά και αποφασιστικό τρόπο πρέπει να μπει φραγμός στις αυθαιρεσίες τέτοιων εκπαιδευτικών. Ιδιαίτερα η ΟΛΜΕ, η ΕΛΜΕ, οι σύλλογοι γονέων και οι μαθητές πρέπει να απαντήσουν άμεσα. Πρέπει να καταδικαστεί το ότι αυτός ο άνθρωπος που γνωρίζει την προσφορά, το ήθος αλλά και τις συνδικαλιστικές ευαισθησίες των συναδέλφων του, όσων τουλάχιστον από αυτούς επιμένουν στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του κλάδου τους, να τους προκαλεί, να στήνει διαδικασίες για να τους εκθέτει προσωπικά και υπηρεσιακά, χωρίς να αναζητεί λύσεις στα προβλήματα που προκύπτουν στο χώρο της διευθυντικής του ευθύνης. Τραβά αγέρωχα το δρόμο του. Δεν τον νοιάζει ακόμα και αν οι μαθητές δεν τον θέλουν ούτε καν ως συνοδό σχολικής εκδρομής. Αυτοί οι άνθρωποι δε σταματούν μόνοι τους. Μόνο ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο μπορεί να τους σταματήσει.

Λίτσα Σαπουνά
Εκπαιδευτικός

Δημοσίευσέ το στο: