Η πρόταση για την κατάργηση των αντιμισθιών στο δήμο Τρικκαίων

Η διατύπωσή της από τον κ. Σωτήρη Παρθένη και η πρόσφατη αυτοδιοικητική ιστορία του τόπου που μάλλον την ενισχύει

Τα περί λαϊκισμού σχεδόν μόνιμη επωδός εκείνων που δεν θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν στη συλλογική προσπάθεια για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας.


Το δημοτικό συμβούλιο Τρικκαίων δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Ο δημοτικός σύμβουλος της μείζονος αντιπολίτευσης κ. Σωτήρης Παρθένης, με αφορμή τους διαξιφισμούς δημοτικών συμβούλων της πλειοψηφίας για το ύψος της αντιμισθίας που λαμβάνουν, πρότεινε την αναστολή χορήγησης αυτών. Προχώρησε, δε, ένα βήμα προτείνοντας επιπρόσθετα, οι δημοτικοί σύμβουλοι να μη λαμβάνουν τα έξοδα παραστάσεων.


Η συγκεκριμένη πρόταση έχει περιεχόμενο, αλλά και αφετηρία συζήτησης στο…παρελθόν, οπότε δεν μπορεί να ακυρωθεί με απλουστεύσεις του τύπου «αυτό είναι λαϊκισμός». Αντίθετα, λαϊκισμός είναι η εμμονή στην είσπραξη παχυλών αντιμισθιών από δημοτικούς συμβούλους όταν παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες συμβασιούχοι δημοτικοί υπάλληλοι.

Οι αντιμισθίες, όμως είναι μία «πονεμένη» ιστορία στο δήμο Τρικκαίων.

Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν ο τότε δήμαρχος κ. Κωνσταντίνος Παπαστεργίου πρότεινε στο δημοτικό συμβούλιο την κατάργηση αντιμισθιών. Αφορμή για την πρόταση αποτέλεσε η εμμονή δημοτικού συμβούλου να παραμείνει σε δημοτική επιχείρηση για να απολαμβάνει την αντιμισθία.

Οι τότε, δημοτικοί σύμβουλοι αποφάσισαν να καταργήσουν αντιμισθίες που οι ίδιοι θα εισέπρατταν γεγονός που μάλλον λειτούργησε συνεκτικά στη δημοτική ομάδα της πλειοψηφίας.

Στην πορεία, με ευθύνη των ηγεσιών του υπουργείου Εσωτερικών που ήταν πρόθυμες στην ικανοποίηση συντεχνιακών και οικονομικών αιτημάτων των αιρετών, αλλά και των ίδιων των δημοτικών συμβούλων του δήμου Τρικκαίων, οι αντιμισθίες επανήλθαν δριμύτερες. Όλοι σχεδόν, εισπράττουν αντιμισθίες οι οποίες ξεπερνούν – σε αρκετές- περιπτώσεις τον μισθό ενός καλοπληρωμένο δημόσιου υπάλληλου.

Πέραν του γνωστού ταμειακού προβλήματος του δήμου που επιδεινώνεται απ’ αυτές τις πρακτικές, υπάρχει και μία πρόσθετη επίπτωση.

Μέσα σ’ ένα πλέγμα των οικονομικών σχέσεων δεν υπάρχει διάθεση για προσφορά, αλλά διάθεση για κατανομή καρεκλών!
Είναι κοινό μυστικό πως πολύ συχνά οι μεταγραφές παραγόντων από την μια ομάδα στην άλλη, που συζητιούνται στις παρέες τις μέρες αυτές, «πληρώνονται» με καρέκλες.
Εν τέλει, όμως όλο αυτό το σύμπλεγμα εξουσίας, πολύ λίγο υπηρετεί την πόλη και τους κατοίκους. Η ουσιαστική του προσφορά είναι η οικονομική ευμάρεια των συμμετεχόντων με στόχο την εξυπηρέτηση ημετέρων.

ΕΡΕΥΝΑ του Λάζαρου Μάμαλη

Δημοσίευσέ το στο: