Ποιος δεν θυμάται το ΠΑΣΟΚ της αλλαγής, το ΠΑΣΟΚ του συνθήματος «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο»;

Το ΠΑΣΟΚ του «ΤΣΟΒΟΛΑ ΔΩΣΤΑ ΟΛΑ…», κι  όλα τα  αμίμητα και αλησμόνητα συνθήματα, με τα οποία γαλουχήθηκε η σημερινή ηγετική κυβερνητική - κομματική ελίτ, η ηγεσία των συνδικάτων, αλλά και μεγάλη μερίδα της πνευματικής, πολιτιστικής και κοινωνικής ηγεσίας του τόπου μας;

Ποιος δεν θυμάται το «ΒΥΘΙΣΑΤΕ ΤΟ ΧΟΡΑ»,  το πατριωτικό σύνθημα η «ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ», ΤΟ «ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ…», «ΤΟ  ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, Ο ΛΑΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ…»;

Ποιος δε θυμάται ότι για όλα τα δεινά και κακά στον τόπο μας, έφταιγαν πάντα οι άλλοι και κυρίως οι κακοί «ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ», τους οποίους και έπρεπε να… τιμωρήσουμε παραδειγματικά; Ήταν τότε, που αναζητούσαμε συμμάχους στους «αδελφούς Άραβες», τον ΣΑΝΤΑΜ ΧΟΥΣΕΙΝ, τον ΓΙΑΣΕΡ ΑΡΑΦΑΤ, τον ΕΜΒΕΡ ΧΟΤΖΑ, τον ΜΟΥΑΜΑΡ ΚΑΝΤΑΦΙ, τον… «Τρίτο Κόσμο»…

Κι όταν τελείωσαν αυτές οι ιδεολογικές περιπλανήσεις, ανακαλύψαμε τους παραδοσιακούς μας δεσμούς με την υπερατλαντική συμπολιτεία και με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και από «αντιαμερικάνοι», γίναμε ξαφνικά φιλοαμερικάνοι. Από αντιευρωπαίοι, φιλοευρωπαίοι, από αντιδυτικοί, φιλοδυτικοί….

Από το «νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη», φτάσαμε στην, σχεδόν, πλήρη αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων και στο απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα.

Οι νέοι μας, οι νέες γενιές, καλούνται τώρα να πληρώσουν, την άφρονα πολιτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια. Καλούνται  να πληρώσουν κυρίως αυτοί που δεν φταίνε…

ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ για την ανυποληψία του πολιτικού κόσμου. ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ για το κατάντημα της, δήθεν, δωρεάν παιδείας μας. ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ για την γραφειοκρατική, αναποτελεσματική και ρουσφετολογική δημόσια διοίκηση. ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ για την ανύπαρκτη φορολογική συνείδηση  σ’ ένα κράτος όπου πληρώνουν φόρους, σχεδόν μόνο οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

Και βέβαια ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ για το μεταπολιτευτικό συντεχνιακό κράτος που έχουμε δομήσει, όπου οι δυνατοί εξασφάλισαν προκλητικά προνόμια για τα του οίκου τους.

ΤΩΡΑ , ήρθε η ώρα του ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ! ΗΡΘΕ η ώρα της ΚΡΙΣΗΣ! Και ενώ όλοι ανέμεναν, ότι έστω και τώρα, έστω και στο χείλος του γκρεμού, θα αντιμετωπίζαμε την κρίση όλοι μαζί, ούτε αυτό έγινε.

Κάποιοι είναι  ακόμη προσηλωμένοι στις ιδεολογικές τους αγκυλώσεις και ιδεοληψίες και οι άλλοι σφυρίζουν κλέφτικα, δείχνοντας τον προηγούμενο ή τον επόμενο.

ΑΛΛΟΙ βγάζουν τα προϊόντα φοροκλοπών και απατών μ’ όλη την άνεση και ασφάλεια, στις ελβετικές τράπεζες και άλλοι στύβονται σαν λεμονόκουπες από τους εγχώριους και εξωχώριους φοροεισπράκτορες.

Η πρωτόγνωρη ωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζει την κρίση ο ελληνικός λαός, πρέπει να γίνει το τελευταίο, αλλά και πιο κρίσιμο και σημαντικό, μάθημα για όλους μας.

Μάθημα ανθρωπιάς, καρτερικότητας και ελπίδας. Κυρίως, να γίνει μάθημα στους κυβερνώντες, ότι πρέπει να πληρώσουν για την κρίση όλοι, έκαστος ανάλογα με την φοροδοτική του ικανότητα και όχι ανάλογα με τη βούλησή του.

Μακάρι να είμαστε για μία  έστω φορά, άριστοι μαθητές. Να είμαστε Προμηθείς και όχι,   Επιμηθείς, όπως δυστυχώς συνήθως συμβαίνει.


ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΤΟΜΕΑΡΧΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΤΗΣ Ν.Δ. ΗΛΙΑ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ»

Δημοσίευσέ το στο: