Ο Σμόλικας το δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο, είναι μεγάλο ορεινό συγκρότημα Β.Α της Κόνιτσας. Ανήκει στη Βόρεια Πίνδο και γενικά είναι ομαλό βουνό, αποτελούμενο κυρίως από μεγάλα δάση από οξιές, βελανιδιές και ρόμπολα.
Το Σαββατοκύριακο 25 & 26 Ιουνίου η ομάδα του ΟΠΟΠ πάτησε στη δεύτερη ψηλότερη κορυφή της Ελλάδος, το Σμόλικα (2.637μ)
Κύρια χαρακτηριστικά του είναι οι πολλές κορυφές οι οποίες έχουν υψόμετρο πάνω από 2.000 μέτρα, καθώς και η πλούσια φύση του
που αποτελεί βιότοπο για πολλά και σπάνια είδη πανίδας. Υπάρχουν δε δύο άγριες και παρθένες περιοχές: Της <<Βάλια Κίρνα>> (στα βλάχικα σημαίνει καταραμένη κοιλάδα) και του <<Βαθύλακκου>> που καταλήγει στο χωριό Αγία Παρασκευή (Κεράσοβο) ενός πολύ όμορφου χωριού στα 960 μέτρα που έχει διατηρήσει τον πληθυσμό του, πράγμα πολύ σπάνιο για τη περιοχή της Πίνδου.
Ο Σμόλικας εχει μια μοναδική λίμνη, την περίφημη αλπική πασίγνωστη και
μαγευτική ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΗ, που είναι από τις ελάχιστες λίμνες των Ελληνικών
βουνών. Βρίσκεται στα Δυτικά της ψηλότερης κορυφής σε υψόμετρο γύρω στα
2150μ και έχει διάμετρο γύρω στα 100 μέτρα . Το βάθος της δεν έχει έως
τώρα μετρηθεί.
Ήταν 05:30 πρωί του Σαββάτου όταν οι συμμετέχοντες της ανάβασης συναντήθηκαν
στα γραφεία του ΟΠΟΠ για να ξεκινήσουν την πορεία τους για την Αγ. Παρασκευή
Ιωαννίνων, το σημείο εκκίνησης μιας συναρπαστικής ορειβατικής διαδρομής.
Λίγες ώρες μετά ξεκίνησαν όλοι φορτωμένοι με τα απαραίτητα εφόδια για τη
διανυκτέρευση δίπλα στη δρακόλιμνη στη σκιά της αγέρωχης κορυφής.
Ο καιρός εξαιρετικά καλός και η διάθεση για πεζοπορία στα ύψη. Τα καταπράσινα λιβάδια σύντομα έδωσαν τη θέση τους στα πυκνά δάση από έλατα και πεύκα και τα διάσπαρτα ρόμπολα. Τα ρόμπολα πανύψηλα και απόλυτα επιβλητικά,
φτάνουν μέχρι και λίγες εκατοντάδες μέτρα από την κορυφή και αποτελούσαν σύντροφο στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής.
Η διαδρομή για τη δρακόλιμνη φιδογυρίζει σε τοπία που κόβουν την ανάσα ενώ
σε αρκετά σημεία της, πηγές προσφέρουν απλόχερα τα κρυστάλλινα νερά τους
στους διψασμένους οδοιπόρους. Λίγο πριν τη δρακόλιμνη το τοπίο γίνεται
περισσότερο βραχώδες και η ανάβαση δυσκολεύει, αποκαλύπτοντας μερικές
εκατοντάδες μέτρα αργότερα ένα καταπράσινο οροπέδιο και τα καταγάλανα νερά
της λίμνης.
στήσιμο του καταυλισμού και τη συγκέντρωση ξερών ξύλων για τη βραδινή φωτιά.
Οι περισσότεροι, τολμηροί, κάνουν μια βουτιά στη Δρακόλιμνη να διώξουν απο
πάνω τους την όποια κούραση. Σε μια κοντινή πλαγιά μερικά άλογα βόσκουν
αμέριμνα και ορισμένοι δεν διστάζουν να τα πλησιάσουν. Η αίσθηση ότι
παρακολουθούν κάθε κίνηση με τα τεράστια υγρά τους μάτια είναι πολύ ισχυρή
και δεν θα διστάσουν να εγκαταλείψουν το βοσκοτόπι τους όταν νιώσουν ότι
απειλούνται.
σπινθηροβόλημα της φωτιάς καλεί την ομάδα να της προσφέρει λίγη ζεστασιά
καθώς το κρύο είχε αρχίσει να πέφτει απότομα. Ιστορίες και αστεία
διαδέχονται το ένα το άλλο και δεν αργεί τα χαμόγελα και τα γέλια να διώξουν
την κούραση και να μεταδώσουν σε κάθε μέλος της ομάδας, ευθυμία και προσμονή
για την αυριανή κατάκτηση της κορυφής. Σιγά σιγά κάθε ένας κατευθύνεται στη
ζεστασιά του υπνόσακου, ενώ κύματα ομίχλης μοιάζουν να αναδύονται από την
ολοσκότεινη λίμνη και άλλοτε κυκλώνουν την κορυφή και άλλοτε κρύβουν τα
αστέρια και το φεγγάρι. Είναι από τις στιγμές που αισθάνεσαι την
απεραντοσύνη του σύμπαντος και τα προβλήματα της καθημερινότητας κρύβονται
κάτω από το πέπλο της ασημαντότητας τους.
Οι πρώτες πρωινές ώρες δεν αργούν να έρθουν, το θερμόμετρο με δυσκολία
καταφέρνει να δείξει 4-5oC, ενώ η υγρασία έχει μουσκέψει τα πάντα. Στις
04:30 ένα διστακτικό σφύριγμα δίνει το σήμα για την πρωινή έγερση και το
τσουχτερό κρύο σπρώχνει τα μέλη της ομάδας γύρω από τη φωτιά που μόλις έχει
ανάψει. Η ανατολή έχει αρχίσει να αχνοφέγγει αποκαλύπτοντας ένα καταγάλανο
ουρανό που υπόσχεται μια υπέροχη μέρα.
Τα άστρα έχουν αρχίσει να τρεμοσβήνουν όταν οι σκοτεινές σιλουέτες με τη
βοήθεια φακών ξεκινούν να σκαρφαλώνουν την κορυφή. Η ανάβαση απότομη και ο
κρύος αέρας τη δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο. Λίγο πριν την ανατολή τα πρώτα
μάτια είναι στραμμένα στον ήλιο που αποκαλύπτει τη δύναμη του κρύβοντας τα
άστρα που είχαν αρχίσει ήδη να τρεμοσβήνουν. Η θέα από τη κορυφή τουλάχιστον
ονειρική, η ανατολική πλευρά της κορυφή μοιάζει πυρπολημένη από τις
αντανακλάσεις στις βραχώδεις επιφάνειες και η γειτονική κορυφή Γκαμήλα είναι
τυλιγμένη σε ένα πέπλο ολόλευκων νεφών. Η απαράμιλλης ομορφιάς εικόνα
διώχνει από πάνω σου κάθε ίχνος κούρασης και σε γεμίζει προσδοκίες για την
επόμενη ανάβαση που θα ακολουθήσει μερικές εβδομάδες μετά.
Οι αναμνηστικές φωτογραφίες στην κορυφή σηματοδοτούν την έναρξη της
επιστροφής και μερικές ώρες αργότερα όλοι οι ορειβάτες κατηφορίζουν
ανανεωμένοι και αναζωογονημένοι. Στην Αγ. Παρασκευή λαμβάνει χώρα η λήξη της
μικρής περιπέτειας που πλημύρισε στον καθένα σοφία, την απλή σοφία της ζωής
που μόνο μια βουνοκορφή ξέρει να εμφυσεί.
Ιωάννης Παΐσης
http://opopilis.blogspot.com/
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου