Τι έγραφε ο τύπος των Τρικάλων την Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 1909
Ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΛΑΔΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ
Η απόφαση, να εορτασθή πανηγυρικά η εκατονταετηρίδα από την γέννηση του ΄Αγγλου πολιτικού και πρωθυπουργού Γεωργίου Γλάδστωνος, τον Δεκέμβριο του 1909, με εκδηλώσεις τόσο στην Αγγλία, όσο και στην Ελλάδα,δίνει την αφορμή μίας μικρής αναφοράς στους Φιλέλληνες, που σε κρίσιμες καμπές της ιστορίας μας, βοήθησαν με ειλικρίνεια κι ανιδιοτέλεια, στην επιβίωση και συγκρότηση του κράτους μας.Ενώ, αντίθετα σήμερα, κάθε άλλο από Φιλέλληνες αναδεικνύονται Ευρωπαίοι ηγέτες.
Η είδηση που ανοίγει αυτό το μεγάλο κεφάλαιο, δημοσιεύεται στο «Θάρρος» της 14ης Δεκεμβρίου 1909 κι έχει ως εξής:
Τα Τρίκαλα τιμούν την προσφορά του Γεωργίου Γλάδστωνος και για ένα ιδιαίτερο λόγο, πέραν της θετικής στάσης του, σε προβλήματα της χώρας μας: Γιατί ήταν εκείνος ο Φιλέλληνας, που πρωτοστάτησε και τελικά πέτυχε την ένωση της Θεσσαλίας με την υπόλοιπη ελεύθερη Ελλάδα το 1881.Έτσι, δεν είναι άσχετο με το γεγονός, αλλά έχει το βαθύτερο νόημα ,το ότι το όνομά του, δόθηκε στην οδό, που είναι κάθετος με αυτήν της 23ης Αυγούστου της κεντρικής μας πλατείας, που σηματοδοτεί κι αυτή χρονικά την οριστική απελευθέρωση των Τρικάλων από τους Τούρκους. Κι αξίζει να σημειωθή ότι ο Γεώργιος Γλάδστων, δήλωνε όσο ζούσε ότι: «Η μεγαλύτερη χαρά της ζωής μου ήταν όταν επέτυχα την ένωσιν της Θεσσαλίας μετά της Έλλάδος».
Και με την ευκαιρία, θα πρέπει να αναφερθή ότι και άλλοι δρόμοι της πόλης μας, φέρουν τιμητικά τα ονόματα μεγάλων Φιλελλήνων, όπως του Βύρωνος, του Γαμβέτα, του Ωμόλ, ενώ η Γαριβάλδη θυμίζει την θετική παρουσία του επώνυμου Ιταλικού Σώματος στην χώρα
μας.
Ο Γεώργιος Γλάδστων, που πρωταγωνίστησε στην ένωση της Θεσσαλίας με την Ελλάδα, το 1881.
ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΑΣΧΗΜΙΑ
Τα ακάλυπτα κι απερίφρακτα οικόπεδα, αποτελούν ένα διαχρονικό πρόβλημα καθαριότητας και υγιεινής, για τους περιοίκους και γενικώτερα τους πολίτες της πόλης, που καλείται να αντιμετωπίση η εκάστοτε δημοτική αρχή. Ιδιαίτερα όμως οξύ ήταν αυτό το πρόβλημα, τα πρώτα χρόνια, μετά την απελευθέρωση, στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν πολλά οικόπεδα, κι ερειπωμένα οικήματα, διεκδικούνταν από πολλούς κι αμφισβητούμενους ιδιοκτήτες, κι έτσι εγκατελειμμένα είχαν μετατραπεί σε σπουπιδότοπους κι υπαίθριους κοπρώνες και ουρητήρια με όλα τα άσχημα επακόλουθα. Γι΄ αυτό, ένας νόμος που έγινε το 1909, προς την κατεύθυνση επίλυσης του θέματος, χαιρετίζεται από τον τοπικό Τύπο, αφού και τα Τρίκαλα
με πολλά οικόπεδα κι ερείπια, παρουσίαζαν εικόνα άσχημης και βρώμικης πόλης.
ΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΙ
Η πανσέληνος-μία από τις τόσες του έτους- το βράδυ της 13ης προς 14η Δεκεμβρίου 1909, έδωσε την αφορμή να καταγραφή και η ρομαντική διάθεση των Τρικαλινών και των δύο φύλων, όπως την μεταφέρει η εφημερίδα «Θάρρος».
Η…ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΡΑΠΤΩΝ
Ένας μεγάλος κλάδος επαγγελματιών, που σχεδόν από την εξέλιξη και την πρόοδο, είναι κι
αυτός των ραπτών και εμπορορραπτών. Μία τάξη Τρικαλινών επαγγελματιών, οι οποίοι πέρασαν πια κι αυτοί στους παραδοσιακούς, πού μόνο στην θύμησή μας υπάρχει. Τη «χρυσή εποχή» κι αυτού του επαγγέλματος, θυμίζουν δύο δημοσιεύματα την ίδια ημέρα (14 Δεκεμβρίου 1909), στην εφημερίδα «Θάρρος».
Όπως –μεταξύ άλλων-οι Δημ. Δερπανόπουλος, Κων. Ταμπαρόπουλος, Δημ. Σιμόπουλος, Φώτης Αντωνόπουλος, Γεώργ. Καλκαντάρας, Νικ. Νασιάκος, Αριστ. Στεργιόπουλος, Κων. Πετσόπουλος, Γ. Γκιαούρης, Χρ. Ρούβαλης, Αδαμ. Μπέλτσιος (που έραβε και φορέματα) και άλλοι. Μερικοί εξ αυτών ήταν εμπορορράπτες (πωλούσαν υφάσματα και τα έραβαν συγχρόνως) και άλλοι είχαν τα ραφεία τους στο σπίτι (όπως ο Κων. Μπαλωμένος, Φάφαλης).
Κι ένας από τους τελευταίους είναι ο Απόστολος Βουτσελάς, για ράπτη του 1924, γίνεται η παρακάτω ευχαριστήριος αναφορά: «Συγχαίρω δημόσια τον ράπτην κ. Θωμάν Ντρίβαν διά την επιτηδειότητα με την οποίαν εξετέλεσε μίαν δύσκολον εγχείρησιν του παλτού μου, την οποίαν του ανέθεσα.
Ο κ. Ντρίβας με δεξιότητα που θα την θαύμαζε και ο ίδιος ο Βοριανώφ, μεταμόσχευσε τα πέτα του παλτού μου, το μεν δεξιόν προς την αριστερά πλευράν, το δε αριστερόν προς δεξιάν. Εγώ εγλύτωσα ένα χιλιάρικο για καινούργιο παλτό. Αισθάνομαι καθήκον να συγχαρώ ένα έξυπνον τεχνίτην (σπάνιο φαινόμενο για τον τόπον μας) όστις με έντυσεν με λίγα λόγια χωρίς να με εξαναγκάση να ομιλήσω με παντομίμα. Σ.Κοέν).
ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΣ ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ ΚΛΕΙΔΑΡΑΣ
Αν ζούσε σήμερα ο συμπολίτης Ν.Ζ. Γιαννουσίου, ασφαλώς θα ήταν περιζήτητος. Αφού φημίζονταν για την εφευρετικότητά σε κλειδαριές, καθώς στις μέρες μας, η ασφάλεια και η προστασία ανθρώπων και περιουσιών, αποτελεί πρωταρχικό πρόβλημα για τους πολίτες που προσπαθούν να αμυνθούν μπροστά στο κύμα διαρρήξεων και κλοπών, πού εκτρέφει η οικονομική κρίση κι ανεργία.
ΤΥΠΟλάτρης
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου