Γνωστός και οικείος χώρος του ΟΠΟΠ, αφού είναι από τους αγαπημένους προορισμούς, Γκαμήλα (2.497 μ.), Αστράκα (2.436 μ.), Τσούκα Ρόσσα (2.377 μ.), Μεγάλα Λιθάρια (2.467 μ.). Στόχος του αυτή τη φορά η διάσχιση του φαραγγιού του Βίκου, στο Νότιο μέρος του «Δρυμού των Μεγάλων Κορυφών».
Τελειώνοντας τις διακοπές μας, κάποια από τα μέλη του ΟΠΟΠ συναντηθήκαμε την Παρασκευή 6 Αυγούστου στο Μικρό Πάπιγκο, στα Ζαγοροχώρια.
Ένα φαράγγι επιβλητικό με ένα κάθετο ανάπτυγμα που φτάνει τα 1250 μ. (μεταξύ 550 και 1800 μ.). το μήκος του ξεπερνά τα 11 χλμ. ενώ το πλάτος του κυμαίνεται από μόλις 100 μ. - 1 χλμ. Γι’ αυτούς τους λόγους είναι παγκοσμίως γνωστό και καταχωρημένο στο βιβλίο Guiness.
Ας ξεκινήσουμε όμως τη διαδρομή μας όχι από την Παρασκευή, που διανυκτερεύσαμε στο Μ. Πάπιγκο, η Κούλα η Dwarfy –που μ’ άφησε άυπνο από τα γρυλλίσματά της- και εγώ, αλλά από το Σάββατο με σημείο εκκίνησης το χωριό Μονοδένδρι, όπου ο Bellos, ο Φολάκος, ο Sir Takis και ο Μπαχτσές ξυπνήσαμε όλο το χωριό! Ένα χωριό κυριολεκτικά ακουμπισμένο σ’ ένα ύψωμα στο χείλος του Βίκου.
Χαρακτηριστικό Ζαγοροχώρι, με αρχοντικά με μεγάλες αυλές, εκκλησίες με σχιστόπλακες και επιβλητικά καμπαναριά, με λιθόστρωτα δρομάκια, πλατείες με παλιές βρύσες, όλα φτιαγμένα από ντόπιους τεχνίτες ξακουστούς για το μεράκι τους. Ένα από αυτά τα καλντερίμια οδηγεί μέσα από δάσος στην άκρη του Βίκου, όπου βρίσκεται το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Από μια εξέδρα φαίνεται κάτω η αρχή του φαραγγιού, σε βάθος εκατοντάδων μέτρων.
Ένα μονοπάτι σκαμμένο στις κάθετες ορθοπλαγιές ξεκινάει από το μοναστήρι και καταλήγει σε μια σπηλιά , όπου κρύβονταν οι κάτοικοι στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Αφήνουμε πίσω το παλιό μοναστήρι και έχοντας ήδη περπατήσει 1 ώρα ξεκινάμε τη διάσχιση κατεβαίνοντας ένα απότομο μονοπάτι ως το βάθος του Βίκου, όπου βρίσκεται το γεφύρι του Μίσιου. Η κατεύθυνση μας είναι Ν.Α. προς Β.Δ.
Παίρνουμε το μικρό ποτάμι που έχει νερό συνήθως από τον Οκτώβρη ως τον Ιούνιο και μετά στεγνώνει, κάνοντας πιο εύκολη τη διάβαση. Στις δύο πλευρές σχηματίζονται όμορφα και πυκνά δάση από διάφορα δέντρα, ενώ στα γύρω βράχια φυτρώνουν πολλά αγριολούλουδα και βότανα, για τα οποία ο Βίκος είναι φημισμένος. Σχεδόν το 1/3 των φυτών της Ελληνικής γης βρίσκει καταφύγιο στο Δρυμό! Ενώ ενδημούν και 5 είδη φυτών τα οποία δεν απαντώνται πουθενά αλλού στον κόσμο.
Ακολουθούμε ένα μονοπάτι, που πηγαίνει πότε δεξιά και πότε αριστερά από την κοίτη. Μονοπάτι σχετικά εύκολο, με καλή σηματοδότηση. Μόνο δύο με τρία σημεία αρκετά επικίνδυνα…ειδικά για τον “άμαχο πληθυσμό”!...Αλλά η ομάδα ανταπεξήλθε ακόμη και στις αφιλόξενες απόκρημνες ορθοπλαγιές – χαρακτηριστικό του φαραγγιού- τις σάρες (χαλικώνες), τα λούκια και τις βραχοσχισμές, που αποτελούν ιδιαίτερα ενδιαιτήματα, όπου συγκεκριμένες μορφές ζωής επιβιώνουν στις ιδιαίτερες συνθήκες του ασταθούς υποστρώματος και της φτωχής βλάστησης.
Φθάνουμε μετά από 3,30 περίπου ώρες στη συμβολή του Βίκου με το Μέγα Λάκκο, απ' όπου κατεβαίνει ένα μικρό, δροσερό ποταμάκι. Σε άλλες τόσες ώρες, βρισκόμαστε στην έξοδο του φαραγγιού, όπου ξαφνικά, μέσα από την κατάξερη κοίτη, αναβλύζει ένα ολόκληρο ποτάμι, με πλάτος ως δέκα μέτρα και βάθος γύρω στο ένα μέτρο. Είμαστε στις πηγές του Βοϊδομάτη, ενός από τα διαυγέστερα ποτάμια της Ευρώπης.
Σύμφωνα με τους ντόπιους είναι τόσο καθαρός όσο και το μάτι του Βοδιού, ενώ σύμφωνα με τους γλωσσολόγους η ονομασία προέρχεται από το Σλάβικο Μπόντε - Ματ, που σημαίνει καλό νερό! Εκεί είναι και η χαρά του παιδιού καθώς αψηφούμε κούραση και θερμοκρασία νερού –έχει σταθερή θερμοκρασία 3 Βαθμούς Κελσίου Χειμώνα – Καλοκαίρι- και πέφτουμε κατευθείαν στα πεντακάθαρα νερά του…όχι για πολύ όμως – ενδείκνυται μάλλον για χειμερινούς κολυμβητές!!! Από κει, μπορούμε να ανέβουμε στο χωριό Πάπιγγο ή Βίκο που ήταν και ο τελικός μας προορισμός. Εκείνο το κομμάτι ήταν και το πιο όμορφο, καθώς ανεβαίνοντας διέκρινες ακόμη και τις πέτρες από τα γαλαζοπράσινα νερά του ποταμού που θύμιζαν νερά κυκλαδίτικου νησιού, αλλά και το πιο κουραστικό γιατί ήταν “καρφί”!
Το καλύτερο ήταν στο καφενείο του χωριού «Vikos!»…όπου ήπιαμε απολαυστικά καφεδάκια από την κυρά Δέσποινα πριν αναχωρήσουμε για να στήσουμε τις σκηνές μας στις όχθες του ποταμού Βοϊδομάτη κοντά στη γέφυρα Αρίστης, σ’ ένα τέλειο τοπίο!!!…Βλέπετε, δεν μας έφτανε ένα παγωμένο μπάνιο, θέλαμε να εμπεδώσουμε τη θερμοκρασία του ποταμιού και την επόμενη μέρα!
Γυρίσαμε την Κυριακή το βράδυ μετά από μια παράκαμψη στα Σύβοτα, έτσι, για να πιάσουμε θερμοκρασία!...Επόμενο ραντεβού στον Όλυμπο και στις κορυφές του…
www.opopilis.blogspot.com
ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ Ο.Π.Ο.Π.
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου