Τίνα Σπάθη: Η μελαχρινή φαντασίωση της δεκαετίας το '70 διηγείται

Μια ιστορία από την γυναίκα-θρύλο στο σινεμασκόπ πανί του αισθησιασμού

Τo trailer της βράβευσης της Τίνας Σπάθη, απο τον Νίκο Τριανταφυλλίδη.








Τίνα Σπάθη

Σαν λίρα παλαιάς κοπής. Η Τίνα Σπάθη, η γυναίκα-θρύλος στο σινεμασκόπ πανί του αισθησιασμού, η μελαχρινή φαντασίωση της δεκαετίας του '70, ο σατράπης του σπιτιού της, όπως λέει η ίδια, με μια φωνή βραχνή, κλειστή, σαν μέταλλο γαλβανισμένο, θυμάται τα δύο χρόνια μπροστά στην κάμερα και τα δέκα πάνω στην πίστα. Η Σταχτοπούτα που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της εξηγεί γιατί είναι μάγκας, απαγγέλλει τα δικά της ποιήματα και αφήνει να τρέξει ο χείμαρρος των αναμνήσεών της.


Trikala By Night στη νέα σελίδα:   κλικ ΕΔΩ 
fatsimare.gr


Τo trailer της βραβευσης της Τίνας Σπάθη, απο τον Νίκο Τριανταφυλλίδη.




«Εiμαι 53 ετων»

«Την Κυριακή είχα τα γενέθλιά μου. Έκλεισα τα 53. Όποιος πει ότι δεν φοβάται το χρόνο θα πει ψέματα. Αφού κοιτάμε τον καθρέφτη και θέλουμε να είμαστε νέοι και υγιείς. Έχω περάσει πολλά με την υγεία μου που ούτε στον εχθρό μου δεν τα εύχομαι. Αν δεις κάποιες παλιές φωτογραφίες μου, θα νομίσεις ότι είμαι 70 χρόνων. Είχα γεράσει από υγεία, είχα χάσει πολλά κιλά, ήμουν στα όρια της κατάθλιψης. Αλλά έχω μια δικιά μου δύναμη, όπως είχε η Βουγιουκλάκη. Έλεγε "Δεν θα γεράσω!" και δεν γερνούσε. Ασχέτως αν είχε κάνει πλαστικές. Εγώ δεν έχω κάνει τίποτα».



Μπορώ

«Τα πράγματα γίνονται τυχαία στη ζωή. Εμένα με βρήκαν ως πωλήτρια στην Ερμού. Ήμουν δεν ήμουν 16 χρόνων. Σε ένα διάλειμμα, λοιπόν, από τη δουλειά, πήγα να πάρω ένα σάντουιτς απέναντι στη γωνία. Δίπλα, στο φαρμακείο, γύριζαν ένα διαφημιστικό για την τηλεόραση για μια κολόνια. Να καταλάβεις, στο σπίτι μου δεν είχαμε τηλεόραση. Σε ένα σκαμπό καθόμασταν στη γειτόνισσα και βλέπαμε τον Άγιο. Η κοπέλα λοιπόν τα έλεγε, τα ξανάλεγε, αλλά δεν μπορούσε. "Έλα εδώ, κοριτσάκι μου" λέει ένας από το συνεργείο. "Μπορείς να τα πεις εσύ;". Και του λέω "Ναι, μπορώ!", χωρίς να είμαι σίγουρη ότι του έλεγα την αλήθεια. Κατεβάζει από τα σκαλιά την κοπέλα και μου λέει "Εμπρός, ξεκίνα". Αυτό το διαφημιστικό ήταν η αρχή μου. Μετά έδωσε το τηλέφωνό μου στον Απόστολο Τεγόπουλο και έτσι άρχισαν όλα».



Γυμνό... λίγο

«Τώρα που είμαι σε αυτή την ηλικία και έχω σπουδάσει τη ζωή, αν είχα το μυαλό που έχω τώρα, δεν θα έκανα ταινίες σεξ. Και μιλάμε για σεξ απαλό. Όμως και τώρα, αν γυρίσω μια ταινία σεξ, πάλι μπροστά θα πάει. Εγώ σ' το λέω. Αλλά θα πρέπει να πληρωθώ αδρά. Όχι όπως παλιά. Ο Τεγόπουλος, τότε που με φώναξε, μου είπε ότι η ταινία θα έχει και λίγο γυμνό. Τα σκέφτηκα τα πράγματα και είπα "εντάξει". Με έκανε αμέσως πρωταγωνίστρια, με πήρε τηλέφωνο στο σπίτι και μου είπε "Σου βρήκα και το όνομα". Εμένα με λένε Κωνσταντίνα Σπαθούλα και μου λέει "Θα το κόψουμε και θα το κάνουμε Τίνα Σπάθη"».








«Διαστροφές»

«Η πρώτη ταινία που έκανα λεγόταν Διαστροφές. Έχω γυρίσει συνολικά περίπου 25 ταινίες. Όλες μέσα σε δύο χρόνια. Αλλά δεν θυμάμαι τίτλους, γιατί έτσι κι αλλιώς τους άλλαζαν για να ξαναπουλήσουν τα ίδια πράγματα. Μετά άρχισαν να βάζουν και πολλές ένθετες σκηνές. Με είχαν ρωτήσει, βέβαια, ότι θέλουν να τις εμπλουτίσουν λιγάκι για να γίνουν καλύτερες. Τους έδειξα εμπιστοσύνη, αλλά πήγαν με πλάγια μέσα να με ξεγελάσουν. Εκεί είναι που βγήκε για μένα η ταμπέλα "Εσύ έφερες το γυμνό στην Ελλάδα". Μα εγώ βγήκα μετά το '70. Καλά, πριν δεν υπήρχαν άλλες; Προσπάθησαν να με αμαυρώσουν. Αργότερα, το '80, βγήκαν άλλες δύο κοπέλες με το ίδιο επώνυμο. Μία Κατερίνα και μία Μαρία. Εκεί πια το μπέρδεμα έγινε μεγαλύτερο».

Trikala By Night στη νέα σελίδα:   fatsimare.gr κλικ ΕΔΩ 


Στα «Ξημερώματα»

«Μετά μπλέκω στη νύχτα, ένας φίλος μου που είχε επαφές με τα μαγαζιά με συστήνει και πρωτοτραγουδάω στα Ξημερώματα με τη Σακελλαρίου. Μη φανταστείς ότι έβγαινα να κάνω πρόγραμμα. Μαζί με άλλες δύο κοπελίτσες λέγαμε τρία τραγούδια. Μετά με τον Κινούση στις Τζιτζιφιές, με τον Φλωρινιώτη, με τον Μητσάκη, με πολλούς. Για δέκα χρόνια στη νύχτα. Μέχρι στον Καναδά είχα πάει, αλλά και πολύ στην επαρχία.


Σκυλάδικα, πολύ "χαρτί", πιάτα, σπασίματα, "ζημιές", λουλούδια, καψούρια...Τώρα δεν υπάρχουν αυτά. Αυτή ήταν η χαρά της νύχτας τότε. Αν μου την έπεφταν; Μη συζητάς. Μόνο τέτοια. Χρυσαφικά, αυτοκίνητα, αλλά δεν ήθελα. Έπρεπε κάτι να αισθάνομαι και δεν μπορούσα. Ήμουν όνομα εν τω μεταξύ. Αν ήταν η Μαυράκη και η Μπέμπα Μπλανς που ήταν στο μαγαζί, δεύτερη ήμουν εγώ. Και από το τίποτα όλα αυτά. Πάντα τραγουδούσα λαϊκά τραγούδια, αντρικά. Μόνο τραγούδια ψυχής μού αρέσουν. Να σου πω ένα που μ' αρέσει; "Τα πουλιά τα βρίσκει ο χάρος στο φτερό...". Στο λαϊκό καιγόταν το μαγαζί. Ακόμη και τώρα, όταν τραγουδάω, κλαίω».


Δείτε το ΝΕΟ http://www.fatsimare.gr/

Αυτή η νύχτα μένει

«Δεν έκανα κονσομασιόν ποτέ, απλά δημόσιες σχέσεις. Αυτή ήταν η νοοτροπία τότε, έπρεπε να κάτσεις στο τραπέζι του πελά­τη που σε καλούσε, να σε κεράσει ένα ποτό. Εντάξει, δεν με καλούσε για να με κάνει αδελφή του. Πάντα όταν καθόμουν στο τραπέζι, ήμουν με την πλάτη πολύ ίσια στην καρέκλα, περήφανη. Με φοβούνταν και με σέβονταν. Γιατί εκεί όπως καθόσουν, πάντα πεταγόταν ένα χέρι πίσω από την πλάτη σου. "Κάτω!" του έλεγα εγώ και τελείωνε εκεί η κουβέντα Έδιναν τηλέφωνα, έκαναν κομπλιμέντα, αλλά ήταν και πολλοί που ήθελαν μόνο να μου μιλήσουν. Άνθρωποι μόνοι τους. Εγώ σπούδαζα τη νύχτα. Δεν έσπρωχνα τα πιάτα στην πίστα για να γίνει κατανάλωση. Μια φορά, θυμάμαι, παίρνω το ποτήρι μου, λέω στο γκαρσόνι "Πέτρο, στο λογαριασμό μου" και το σπάω στην πίστα. Όχι για να χρεώσω, σαν κάτι άλλες που έσπαγαν πιάτα και πλήρωνε ο πελάτης».

Το βρήκα ΕΔΩ


Trikala By Night στη νέα σελίδα:   fatsimare.gr
κλικ ΕΔΩ  

Δημοσίευσέ το στο: