Η διαπαραταξιακή επιτροπή του Δήμου αποφάσισε να αναγνωριστεί, εμπράκτως, η θυσία των Τρικαλινών
εδώ το υπόλοιπο κείμενο
Δικαιώνονται τα θύματα της εξέγερσης του 1925 στα Τρίκαλα που για 85 χρόνια λησμονήθηκαν από την ιστορική μνήμη.
Στις αρχές του 1925, δυόμισι περίπου χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, και η Θεσσαλία βράζει. Μεγάλες κινητοποιήσεις σε Καρδίτσα, Λάρισα και αλλού, διαδέχονται η μία την άλλη, για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών και την αποκατάσταση των ακτημόνων αγροτών και των παλαιών πολεμιστών, ως και την ικανοποίηση άλλων δίκαιων λαϊκών αιτημάτων.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα η τοπική Ένωση Παλαιών Πολεμιστών από κοινού με το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων αποφάσισαν να οργανώσουν συλλαλητήριο αλληλεγγύης προς τους αγρότες τη Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 1925.
Ήταν ένα ειρηνικό κατ' αρχήν συλλαλητήριο χιλιάδων λαού. Μια λαοθάλασσα χιλιάδων ατόμων (αγρότες, εργάτες, επαγγελματίες, παλαιοί πολεμιστές, νέοι).
Η άρνηση του Νομάρχη να παραλάβει το ψήφισμα το μετέβαλε σε αυθόρμητη οργισμένη εξέγερση κατά των κρατικών αρχών.
Κατεστάλη βίαια και αιματηρά. Δεκάδες οι νεκροί και τραυματίες στο κέντρο της πόλης.
Σε αντίθεση με το Κιλελέρ που ήταν μια καθαρά αγροτική εξέγερση, η εξέγερση στα Τρίκαλα το 1925 υπήρξε η πρώτη στην Ελλάδα, κοινή εργατοαγροτική εξέγερση. Πρόκειται για «αρραβώνα αίματος εργατιάς - αγροτιάς», όπως έγραψαν οι ιστορικοί. Ήταν μια εξέγερση του Τρικαλινού Λαού.
Την άγρια καταστολή της 2 Φλεβάρη 1925 ακολούθησαν τρομοκρατία, κλείσιμο του Εργατικού Κέντρου, διάλυση, με απόφαση του Πρωτοδικείου, των εργατικών σωματείων που ανήκαν στη δύναμη του, διότι "εξετράπησαν του σκοπού των", στρατοδικείο, φυλακίσεις, αναποδογύρισμα της αλήθειας, σιωπή και λήθη.
Ο σπόρος όμως που έσπειρε η Αγροτική Λαϊκή Εξέγερση των Τρικάλων έφερε αποτελέσματα. Το αθώο αίμα των συμπολιτών μας που χύθηκε δεν πήγε χαμένο.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις προχώρησαν σε νέες απαλλοτριώσεις και βελτίωση της ζωής των αγροτών.
Μετά από χρόνια αδιαφορίας για το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ 1925 έφερε το θέμα στο προσκήνιο.
Σε πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Τρικκαίων, σύσσωμη η αντιπολίτευση (με τους επικεφαλής της Α. Αγγελής, Αθ. Βαβύλης και Γ. Καϊκης) συντάχθηκε αναφανδόν με την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ για να συζητηθεί το θέμα στην επόμενη συνεδρίαση του.
Αποφασίστηκε η σύγκληση της διαπαραταξιακής που τελικώς έγινε προχθές και η οποία κατόπιν εισήγησης της αντιπολίτευσης, έλαβε τις εξής αποφάσεις:
1η. Να δοθεί το όνομα της εξέγερσης (η ακριβής ονοματοδοσία θα αποφασιστεί προσεχώς) σε μία πλατεία της πόλης.
2η. Να ανεγερθεί ένα μνημείο.
3η. Να εορτάζεται κάθε έτος η ημέρα της εξέγερσης.
4η. Να δοθούν τα ονόματα των επτά νεκρών σε ισάριθμους δρόμους της πόλης.
Οι αποφάσεις αυτές θα εγκριθούν σε προσεχή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και θα πάρουν το δρόμο της υλοποίησης.
Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΜΑΛΗ
Δικαιώνονται τα θύματα της εξέγερσης του 1925 στα Τρίκαλα που για 85 χρόνια λησμονήθηκαν από την ιστορική μνήμη.
Στις αρχές του 1925, δυόμισι περίπου χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, και η Θεσσαλία βράζει. Μεγάλες κινητοποιήσεις σε Καρδίτσα, Λάρισα και αλλού, διαδέχονται η μία την άλλη, για την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών και την αποκατάσταση των ακτημόνων αγροτών και των παλαιών πολεμιστών, ως και την ικανοποίηση άλλων δίκαιων λαϊκών αιτημάτων.
Μέσα σ' αυτό το κλίμα η τοπική Ένωση Παλαιών Πολεμιστών από κοινού με το Εργατικό Κέντρο Τρικάλων αποφάσισαν να οργανώσουν συλλαλητήριο αλληλεγγύης προς τους αγρότες τη Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 1925.
Ήταν ένα ειρηνικό κατ' αρχήν συλλαλητήριο χιλιάδων λαού. Μια λαοθάλασσα χιλιάδων ατόμων (αγρότες, εργάτες, επαγγελματίες, παλαιοί πολεμιστές, νέοι).
Η άρνηση του Νομάρχη να παραλάβει το ψήφισμα το μετέβαλε σε αυθόρμητη οργισμένη εξέγερση κατά των κρατικών αρχών.
Κατεστάλη βίαια και αιματηρά. Δεκάδες οι νεκροί και τραυματίες στο κέντρο της πόλης.
Σε αντίθεση με το Κιλελέρ που ήταν μια καθαρά αγροτική εξέγερση, η εξέγερση στα Τρίκαλα το 1925 υπήρξε η πρώτη στην Ελλάδα, κοινή εργατοαγροτική εξέγερση. Πρόκειται για «αρραβώνα αίματος εργατιάς - αγροτιάς», όπως έγραψαν οι ιστορικοί. Ήταν μια εξέγερση του Τρικαλινού Λαού.
Την άγρια καταστολή της 2 Φλεβάρη 1925 ακολούθησαν τρομοκρατία, κλείσιμο του Εργατικού Κέντρου, διάλυση, με απόφαση του Πρωτοδικείου, των εργατικών σωματείων που ανήκαν στη δύναμη του, διότι "εξετράπησαν του σκοπού των", στρατοδικείο, φυλακίσεις, αναποδογύρισμα της αλήθειας, σιωπή και λήθη.
Ο σπόρος όμως που έσπειρε η Αγροτική Λαϊκή Εξέγερση των Τρικάλων έφερε αποτελέσματα. Το αθώο αίμα των συμπολιτών μας που χύθηκε δεν πήγε χαμένο.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις προχώρησαν σε νέες απαλλοτριώσεις και βελτίωση της ζωής των αγροτών.
Μετά από χρόνια αδιαφορίας για το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ 1925 έφερε το θέμα στο προσκήνιο.
Σε πρόσφατη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Τρικκαίων, σύσσωμη η αντιπολίτευση (με τους επικεφαλής της Α. Αγγελής, Αθ. Βαβύλης και Γ. Καϊκης) συντάχθηκε αναφανδόν με την ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ για να συζητηθεί το θέμα στην επόμενη συνεδρίαση του.
Αποφασίστηκε η σύγκληση της διαπαραταξιακής που τελικώς έγινε προχθές και η οποία κατόπιν εισήγησης της αντιπολίτευσης, έλαβε τις εξής αποφάσεις:
1η. Να δοθεί το όνομα της εξέγερσης (η ακριβής ονοματοδοσία θα αποφασιστεί προσεχώς) σε μία πλατεία της πόλης.
2η. Να ανεγερθεί ένα μνημείο.
3η. Να εορτάζεται κάθε έτος η ημέρα της εξέγερσης.
4η. Να δοθούν τα ονόματα των επτά νεκρών σε ισάριθμους δρόμους της πόλης.
Οι αποφάσεις αυτές θα εγκριθούν σε προσεχή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου και θα πάρουν το δρόμο της υλοποίησης.
Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΜΑΛΗ
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου