Παιδικές χαρές, πλατείες, γήπεδα και γενικά δημόσιοι χώροι στις τοπικές κοινότητες του Καλλικρατικού Δήμου Τρικκαίων, είναι «πνιγμένες» στα χορτάρια που συχνά ξεπερνούν το ένα μέτρο…
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της φετινής «δυνατής» άνοιξης των πολλών και συνεχόμενων βροχών από τη μία, και της έλλειψης χρημάτων και προσωπικού από την άλλη, στον διευρυμένο πλέον Δήμο. Ήταν ξερό το κλήμα, το έφαγε και ο γάιδαρος, λέει σοφά ο λαός μας.
Είναι πραγματικά λυπηρό να αντικρίζει κανείς εικόνες «βύθισης» των παιδικών χαρών μέσα στα ψηλά χόρτα, και παράλληλα να βλέπει τα παιδιά να παίζουν εκτός τους, ελάχιστα μέτρα από αυτές και στο δρόμο... αφού οι κούνιες, οι τραμπάλες και οι τσουλήθρες, είναι απροσπέλαστες από την άγρια βλάστηση! Παράλληλα, οξύμωρο φαντάζει το σχήμα χρησιμοποίησης της λέξης «πλατείας», σε χωριά που κατοικούνται από μόνιμους κατοίκους με εμφανή σημάδια επέκτασης των οικισμών, όταν οι δημόσιοι – και απαραίτητοι – χώροι των πλατειών, μοιάζουν με αντίστοιχους ερειπωμένων χωριών.
Σε όσες περιπτώσεις τα χόρτα έχουν κοπεί μια φορά από την αρχή της άνοιξης, είτε από τους ίδιους τους κατοίκους, είτε από εργάτες του Δήμου, έχουν μείνει στον χώρο και έχουν ξεραθεί, ενώ παράλληλα – εξαιτίας των βροχών – έχουν φυτρώσει νέα χορτάρια, δημιουργώντας έτσι ένα εύφλεκτο περιβάλλον.
Ο κίνδυνος εμφάνισης φιδιών, είναι ορατός εδώ και καιρό στις κοινότητες, αλλά όχι ο μοναδικός.
Γιατί, καθώς το καλοκαίρι βρίσκεται προ των πυλών – και καθώς φαίνεται θα έρθει μια και έξω με μεγάλες θερμοκρασίες – ο κίνδυνος των πυρκαγιών είναι πλέον ορατότατος, καθώς τα ψηλά άκοπα χορτάρια σε ελάχιστο χρόνο θα ξεραθούν.
Η λύση στο μέγιστο αυτό λειτουργικό πρόβλημα καθημερινότητας που αντιμετωπίζει η πλειονότητα των τοπικών κοινοτήτων του Δήμου Τρικκαίων, κρίνεται άμεση από τη δημοτική αρχή, γιατί ακόμα και αν, όπως λένε οι κάτοικοι των κοινοτήτων: «φυλάξει ο Θεός και δεν πιάσουν φωτιά τα χόρτα όταν ξεραθούν», η ακαταλληλότητα χρήσης των παιδικών χαρών και πλατειών από τους κατοίκους θα εξακολουθήσει να υπάρχει με τα ξερά χόρτα… το ίδιο επίσης και ο φόβος εμφάνισης φιδιών.
Τέλος, πρέπει να σημειώσουμε και την αισθητική του πράγματος, έστω και αν αρκετοί είναι εκείνοι που θα μιλήσουν για «εξαιρετική πολυτέλεια» του να μιλά κανείς για κάτι τέτοιο στις υπάρχουσες συγκυρίες. Οφείλουμε όμως να υπογραμμίσουμε, ότι η αισθητική καλλιέργεια που απορρέει από το περιβάλλον που ζει κάποιος και αναπτύσσονται τα παιδιά και οι νέοι, είναι εκείνη που συντελεί στην διαπαιδαγώγηση του «όλου» ενός πολίτη, σε μια πολιτισμένη σύγχρονη κοινωνία... Και αυτό δεν πρέπει να θεωρείται καθόλου αμελητέα παράμετρος. Και όσο και αν φαίνεται άσχετο, είναι σχετικότατο, τόσο με την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα, όσο και με την κρίση των αρχών και αξιών… που τη «γέννησε».
Λέλα Κατεχάκη
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου