Προσκύνημα στο Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Μαυρομματίου - Αφιέρωμα στη μνήμη του Γ. Καραϊσκάκη
Μια επίσκεψη στη γενέτειρα του Στρατάρχη Γ. Καραϊσκάκη, στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας, έχει να δώσει πολλά ενδιαφέροντα ιστορικά εκθέματα στον επισκέπτη, όπως το Ιστορικό - Λαογραφικό Μουσείου Γ. Καραϊσκάκης, το Σπίτι-Μουσείο του Στρατάρχη, η σπηλιά του, η Ι. Μ. Αγίου Γεωργίου-Καραϊσκάκη Μαυρομματίου και βεβαίως ο ανδριάντας του μεγάλου μας Ήρωα που εκτίθεται στην πλατεία του χωριού.
Όλα αυτά βρίσκονται σε αποστάσεις «αναπνοής» και αξίζει τον κόπο να τα επισκεφτεί κανείς, να ενημερωθεί ιστορικά και πατριωτικά για τους αγώνες των προγόνων μας και να τα προσκυνήσει.
Πρόσφατα επισκέφτηκα το Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Μαυρομματίου για να προσκυνήσω το Μεγάλο Παλληκάρι και εντυπωσιάστηκα τόσο από τα εκθέματα και από αρκετά προσωπικά είδη του μεγάλου μας στρατηλάτη, τα οποία σώζονται χάρη στις προσπάθειες που καταβάλει ο «Πολιτιστικός Σύλλογος Μαυρομματίου - Ο ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ».
Η επίσκεψή μου στο Μουσείο, συντροφιά με ειδήμονα του Πολιτιστικού Συλλόγου, με αναφορές στον αγώνα και στο έργο του Γ. Καραϊσκάκη είχε πολλές συγκινήσεις. Θυμάσαι ότι είσαι ακόμα Έλληνας, αντιπαραθέτεις τον εαυτό σου μπροστά στον Ήρωα και συλλογιέσαι αν το χώμα που πατάς το τιμάς, το λατρεύεις και το προσκυνάς και αν την ιστορία αυτού του τόπου τη μεταλαμπαδεύεις στα παιδιά σου. Εδώ θα πρέπει να συγχαρώ το έργο που επιτελεί ο «Πολιτιστικός Σύλλογος Μαυρομματίου - Ο ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ», έργο που χάρη στις δικές του προσπάθειες διατηρεί το Μουσείο και όχι μόνο. Μέσα απ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, το Μαυρομμάτι, επιβιώνει και η ιστορία του μεγάλο Στρατάρχη. Αυτές και άλλες πολλές είναι οι εντυπώσεις μου που δημιουργούν δέος και ρίγος, δυστυχώς, όμως, έχω και αρνητικές, όσο αφορά την «υποδομή- μουσείο » που εκθέτονται τόσο ωραία και ιστορικά μεγέθη. Ένας χώρος κάπου 0γδόντα τ. μέτρα, ακατάλληλος από κάθε άποψη για τα εκθέματα που φιλοξενεί, που όμως, τα μέλη του Συλλόγου, με τα πενιχρά μέσα που διαθέτουν (συνδρομές και ελάχιστες δωρεές ιδιωτών) πληρώνουν το ενοίκιο και άλλα έξοδα που προκύπτουν. Δε χρειάζεται να φωτογραφίσω περισσότερο την κατάσταση του χώρου. Είναι διαπιστώσεις πολλών επισκεπτών. Αυτή είναι η αρνητική εικόνα που μαζί με την υπερηφάνεια και το πατριωτικό κάλλος ένιωσα και την ντροπή για την εγκατάλειψη της πολιτείας στα ιστορικά αποθέματα του Γ. Καραϊσκάκη.
Ας περιορίσω τον οίστρο μου, που μ’ έχει συνεπάρει, αλλά όποιος έστω και αν λίγο ασχοληθεί με Παλληκάρια-απελευθερωτές μεγάλων μεγεθών, αυτά παθαίνει. Βέβαια τον ανδριάντα του Στρατάρχη Γ. Καραϊσκάκη στη γενέτειρά του, το Μαυρομμάτι Καρδίτσας, τον έχω προσκυνήσει πολλές φορές, μάλιστα η καταγωγή της μητέρας μου είναι από το Μαυρομμάτι, αλλά πρόσφατα επισκέφτηκα το Μουσείο του κι εκεί ένιωσα ότι μουσεία που εκτίθενται σε κάποια μικρά χωριουδάκια, μακριά από μεγάλα κέντρα με τις μεγάλες αίθουσες και σύγχρονο εξοπλισμό, θυμάσαι ότι είσαι ακόμα Έλληνας, αντιπαραθέτεις τον εαυτό σου μπροστά στον Ήρωα και συλλογιέσαι αν το χώμα που πατάς το τιμάς και το λατρεύεις και αν την ιστορία αυτού του τόπου τη μεταλαμπαδεύεις στα παιδιά σου.
Γενικεύοντας λίγο το θέμα, πέρα από την κυριολεκτική εγκατάλειψη και αδιαφορία της μητρόπολης σε θέματα πολιτιστικού και ιστορικού ενδιαφέροντος(ο απόδημος ελληνισμός γνωρίζει καλά τη μητρόπολη πόσα «δόντια» έχει) ας μου επιτραπεί μια σύντομη αναφορά που συντελούν οι διάφοροι Σύλλογοι, όπως Ιστορικοί, Πολιτιστικοί, Λαογραφικοί, Λογοτεχνικοί-Ποιητικοί, Καλλιτεχνικοί, Μουσικοί και άλλοι, που αμή τι άλλο αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας και γενικότερα της κουλτούρας. Βεβαίως ποικίλοι αρωγοί-ιδιώτες, στην προκειμένη περίπτωση, Ιδρύματα που συνεισφέρουν, βοηθούν και διατηρούν αυτά που το ελληνικό κράτος κωφεύει και αδιαφορεί. Μέσα σ’ αυτό το πολιτιστικό Μωσαϊκό συγκαταλέγονται και Φιλέλληνες απ’ όλα τα σημαία του Πλανήτη με τα χαρακτηριστικά της άμιλλας, της αλληλεγγύης, της αγάπης και του σεβασμό σε κάθε τι που έχει σχέση με πολιτιστικά αποθέματα - κληρονομήματα της κάθε Χώρας και λαού.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των μαζικών επισκέψεων στο Μαυρομμάτι από Μορφωτικούς και Πολιτιστικούς Συλλόγους από Αμερική, Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Αυστραλία, όπως διαβάζουμε και βλέπουμε σε φωτογραφίες στα πολυάριθμα περιοδικά «Καραϊκάκεια» που εκδίδει η «Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων Ν. Καρδίτσας» σε συνεργασία με τις Τ.Α. του Νομού και όχι μόνο. Τύπος, Περιοδικά, Διαδικτυακός χώρος, σφύζουν από αναφορές για τους Ήρωες του 21.
Είναι αλήθεια πως: Εθνάρχες, Στρατάρχες, Ήρωες, Πατριώτες και μύριοι Μάρτυρες με τα αναστήματά τους και τα ολοκαυτώματά τους, που συντάραξαν την Οικουμένη και που εξακολουθούν να αναφέρονται και θα αναφέρονται με θαυμασμό για τους Ήρωες του 1821, όσο το ενδιαφέρον τόσο των απανταχού Ελλήνων Πολιτών όσο, ιδιαίτερα, της Πολιτείας, όχι μόνο δε θα πάψει να υπάρχει, αλλά θα πρέπει να εντείνουν ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον τους για την Ιστορική Κληρονομιά που αποχτήσαμε μεταλαμπαδεύοντας τη συνεχώς. Η Ιστορία μας, η οποία αποτελεί μεγάλο μέρος του Ελληνικού Πολιτισμού, είναι ρηξικέλευθη και αναμφισβήτητα αποτελεί το μοναδικό όπλο για τη διατήρηση και εξάπλωση της. Είναι, όμως, δυστυχώς, αλήθεια ότι Στρατάρχες και Ήρωες, όπως ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, μετά την απελευθέρωση σταμάτησαν να υπάρχουν. Αν όλοι οι Ήρωες του 21 μπορούσαν να δουν τι συμβαίνει σήμερα σ’ αυτή την έρμη Πατρίδα που αγωνιστήκανε και χύσανε το αίμα τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι, αν λοιπόν μπορούσαν να δουν τους «εθνάρχες» από το 21 και μετά θα έτριζαν τα κόκαλά τους από ντροπή και οργή.
Στη σημερινή Νέα Τάξη Πραγμάτων, που μεταξύ άλλων σαν οδοστρωτήρας καταπατεί και ισοπεδώνει αξίες και ήθη, Ιστορίες και Πολιτισμούς δημιουργώντας μια ατέρμονη-αφίσικη Παγκόσμια Κοινωνία ά π ο ρ η από κάθε άποψη, χειραφετημένη και με αλλοιωμένη τη μνήμη, η διατήρηση της φυλής μας, των αξιών και της Ιστορίας της, επιβάλλεται.
Κι αυτή η αλλοίωση και μετατροπή της Παγκόσμιας Κοινωνίας σε «όχλο» περασμένων αυτοκρατοριών επιτυγχάνεται διότι τη θέση των Εθναρχών την έχουν εξοστρακίσει διάφορες προσηλωμένες μαριονέτες ή υπηρέτες, αν θέλετε. Βέβαια και στην εποχή του Στρατάρχη Γ. Καραϊσκάκη υπήρχαν τέτοια συμβάντα που δημιουργούσαν διάφοροι κερατάδες, αλλά ο Καραϊσκάκης είχε τον τρόπο του να τους βάζει στη θέση τους...
«Μ’ αυτούς τους λίγους τράβαγε ο γιος της καλογριάς να ξεσηκώσει στ’ άρματα τη Ρούμελη. Στέλνει ανθρώπους να βρουν τους προσκυνημένους καπεταναίους και να τους πουν, πως θα τους αλλάξει τον αδόξαστο αν δε χαλάσουν τα καπάκια με του Τούρκους».
«Τρέμουν τα κάστρα, τρέμουνε, τρέμουν τα βιλαέτια,
Τρέμει κ’ μαύρη Ρούμελη για τον Καραϊσκάκη…
-Σ’ εσένα Μήτσο-Δαίμονα, Αντρέα φαντασμένε,
Σταμούλη Γάτσο κερατά, Γιολντάση απ’ τη Ρεντίνα·
Κ’ εσύ, Πεσλή, κατάντησες σαν τον Αραπογιάννη,
να κάθεσαι στο Λάσκοβο να καθαρίζεις μήλα!»
(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ» Σελίδα 355 του Δημήτρη Φωτιάδη).
Εν κατακλείδι παραθέτουμε απόσπασμα του βιογραφικού του Γ. Καραϊσκάκη από την ιστοσελίδα http://el.wikipedia.org/ Διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
«Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ή Καραΐσκος υπήρξε στην αρχή σπουδαίος Αρματολός και στη συνέχεια κατέστη κορυφαίος στρατηγός της Επανάστασης του 1821. Το επίθετό του είναι μάλλον υποκοριστικό του Καραΐσκος όπου απαντάται ως οικογενειακό επώνυμο στις επαρχίες Βάλτου, Καρπενησίου, Φαρσάλων, Καρδίτσας, Βόνιτσας κ.α. Το δε επώνυμο Καραΐσκος είναι σύνθετο από τη τουρκική λέξη "καρά" και Ίσκος. Πιο συγκεκριμένα το κανονικό του επίθετο όπως και του αρματολού πατέρα του ήταν Ίσκος αλλά λόγω της περήφανης και σκληρής προσωπικότητας που διαμόρφωσε στα δύσκολα και δυστυχισμένα παιδικά του χρόνια, προσδόθηκε - από όλους - σαν αντάξιο προσωνύμιο μπροστά από το επίθετο του, το λήμμα "Καρα" που σημαίνει μεγάλος και φοβερός. Το τελικό του επίθετο Καραϊσκάκης διαμορφώθηκε από το γεγονός ότι λόγω της Τουρκικής σκλαβιάς αναγκάστηκε από παιδί να γίνει κλέφτης στα βουνά».
Για όλα τα παραπάνω, που δεν έχουν αρχή και τέλος και ο γράφων με τις ταπεινές του απόψεις έζησε στιγμές μεγαλείου και κάλλους, θα κλείσουμε με ένα ακόμα απόσπασμα από τον Γ. Καραϊσκάκη:
«Καραϊσκάκης προς τον γραμματικό και βιογράφο του.
-Βλέπεις τι τραβάμε; του λέει. Ποιος όμως μας το γνωρίζει;
-Αν τώρα, του απεκρίθη ο νέος, τα πάθη δεν αφήνουν να γνωριστούν οι εκδουλεύσεις κ’ οι αγώνες σου, μην απελπίζεσαι. Θαρθεί κάποτες ο καιρός να γνωριστεί η αξία του καθένα και τότες ανάλογα θα επαινεθεί και δίκαια θα τον αμείψουν.
-Γράφε καν, γράφε όσα βλέπεις κι αυτή ας σταθεί η ανταμοιβή για μας…
(Απόσπασμα από το βιβλίο «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ» Σελίδα 358 του Δημήτρη Φωτιάδη).
Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Νοέμβριος 11 2009 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de
Δημοσίευσέ το στο:
.jpeg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου