Από τον Πολίτη Βάιο Φασούλα
Το ότι φτάσαμε σε αδιέξοδα που οδηγούν ολοένα και πιο κοντά σε πρωτόγνωρα σκοτάδια-κι αυτά διεφθαρμένα-είναι πλέον μια πραγματικότητα. Το ότι τα τηλεοπτικά κανάλια οργιάζουν και μέσω των τηλεοπτικών «παραθύρων» παραμυθιάζουν τους Πολίτες με τις …πολιτικές φιγούρες που παρουσιάζουν ξεδιάντροπα οι καναλάρχες τους «εκλεκτούς» τους… πολιτικούς, υποκριτές και ψεύτες και πάνω απ’ όλα ανίκανους να χειριστούν τα εθνικά μας θέματα.
Εδώ δεν φτάνει να αλλάξεις κανάλι, φτάνει μόνο να πετάξεις το «μαγνητικό» αποπροσανατολιστικό είδωλο στα σκουπίδια και μαζί όλο το «πολιτικό» σύστημα που απαρτίζεται από εμπόρους και διεφθαρμένους.
Ο ΜουΜουεσαρωτικός αποπροσανατολισμός δεν έχει προηγούμενο, με δυο λόγια είναι η άλλη όψη των ποικίλων αδιεξόδων.
Τα κανάλια, τα ελληνικά κανάλια (και βεβαίως ένα μέρος των δημοσιογράφων) έχουν γίνει πλέον και χωροφύλακες και δικαστές και σε μεγάλο βαθμό ρυθμιστές, όσο αφορά την ενημέρωση, φτάνει να σκεφτεί κανείς ότι μια οποιαδήποτε είδηση απορροφά όλο το δελτίο των ειδήσεων έτσι που να μοιάζουν ή να θυμίζουν, τα κανάλια, τα παλιά μαγγανοπήγαδα που τα γομάρια, με δεμένα τα μάτια τους, έφερναν γύρω, γύρω από την ουρά τους.
Βέβαια το κουτσομπολιό έχει άλλη «σαγηνευτική» δύναμη, ιδιαίτερα για τις νοικοκυρές, τώρα μάλιστα που πολλές είναι άνεργες, ποιος τη χάρη τους. Ο αποπροσανατολισμός-απομάκρυνση των εθνικών θεμάτων…, και αν γίνονται κάποια ψευτοβήματα είναι για το θεαθήναι…, και η τηλεοπτική αποβλάκωση αποδιοργανώνουν τη μνήμη των Πολιτών και αλλοιωμένη τη μεταφέρουν όπου η κομπανία των…πολιτικών και των καναλαρχών γουστάρει.
Τα εθνικά μας προβλήματα μαζί με την εξωτερική πολιτική τής Ελλάδας αποτελούν πλέον ένα «δίδυμο», τυφλό και υπάκουο παραπαίδι της Ε.Ε. Τα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και το Σκοπιανό είναι προβλήματα που τα σημερινά κόμματα εξουσίας δεν μπόρεσαν ή δε θέλησαν (κι ούτε θα μπορέσουν ποτέ) να λύ-σουν. Ας πιάσουμε τα ελληνοτουρκικά όπως αυτά παρουσιάζονται σήμερα και ας μας επιτραπεί να γυρίσουμε λίγο πίσω σε κάποιον χειμώνα και να τον αντιπαραθέ-σουμε στον σημερινό, που αν και καλοκαίρι του 2009, η εξωτερική πολιτική της Χώρας μας μένει παγιδευμένη σε έναν αδιαπέραστο σκούρο χειμώνα. Σε αφιέρωμά μας στην Ε.Ε. (17 Δεκέμβρη 2004) μεταξύ άλλων γράφαμε:
Στον απόηχο της 17ης Δεκεμβρίου του 2004 (Ε.Ε. -11ον)
«Prost, Europa! Prost! Saglikli Aurupa! -Allas mag ladik (ο Αλλάχ μαζί σου). Για κάθε εξέλιξη της Ε.Ε., για κάθε συνάντηση κορυφής ηγετών, συνάντηση απολαβών πολυτέλειας-χλιδής, συνάντηση εμπαιγμών των Πολιτών και αλαζονεία προς αυτούς, για οποιοδήποτε θέμα που την αφορά, στα έσω και στα έξω, πώς θα ποδοπατήσουνε των λαών πολιτισμούς και αξίες, πάντα πίνουμε ένα κρασί στην υγειά της και αναφωνούμε, το καθιερωμένο από μας, Prost, Europa! Prost! Στην υγειά σου, Ευρώπη στην υγειά σου!
Για τούτο το ποτήρι, της 17ης Δεκεμβρίου 2004 (που θυμίζει τα 30 τάλαντα του Ιούδα) είχαμε προετοιμαστεί πολύ πιο ενωρίτερα από τις 17 του Δεκέμβρη, έτσι ώστε όταν ήρθε η στιγμή και το ήπιαμε, η αλλοιωμένη γεύση του από τα μπαχαρικά της δουλοπρέπειας, του ζεϊμπέκικου και της κουμπαριάς όχι μόνο δεν μπόρεσε να μας γκρεμίσει αλλά μας δυνάμωσε την αγανάκτηση και την ντροπή μας από τα μεγάλα ανθελληνικά παιχνίδια που προσεγγίζουν την εθνική καταισχύνη.
Θυμίζουμε ότι στις 25 Νοεμβρίου του 2004, ξεκινώντας το σχόλιο μας «Στις 17 Δεκέμβρη του 2004» γράφαμε: «Το μυρμήγκι όταν θέλει να χαθεί βγάζει φτερά και χάνετε. Έτσι λέει μια παροιμία. Και, κατά την άποψή μας, αυτό ταιριάζει απόλυτα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και βεβαίως για την Ελλάδα και την Κύπρο, εάν και εφόσον πρυτανεύσει η «λογική» των υποχωρήσεων και των συμβιβασμών σε θέματα που αφορούν την «ευρωπαϊκή» Τουρκία και την ένταξή της στις ευρωπαϊκές πολιτείες και σε θέματα δικά μας, που η Τουρκία όχι μόνο δεν έλυσε, όχι μόνο δε σεβάστηκε τους διεθνείς κανόνες και τις συνθήκες της Ε.Ε., τις οποίες έγραψε και γράφει στα αχαμνά της και τις παίζει κομπολόγι, αλλά αν και στο παρά πέντε, επιδεινώνονται συνεχώς...»
Αυτή τη φορά, στον απόηχο της 17ης Δεκεμβρίου, που, όπως λένε, «τα αποτελέσματα άφησαν ικανοποίηση!! σε Αθήνα και Λευκωσία, ικανοποίηση και επιτυχία η οποία είναι ουσιαστική για τη Χώρα μας και για την Κύπρο και πολύ περισσότερο που οι ελληνοτουρκικές σχέσεις θα διατίθενται πλέον στην επιτήρηση της Ε.Ε.».
Δε θα φωτογραφήσουμε αυτό το παραμύθι της ελληνοκυπριακής «επιτυχίας» που περιγράφουν οι έλληνες κομματάρχες-«πρωταγωνιστές», που γελοιοποιούν εαυτούς και βεβαίως την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας στο έπακρο και που «δρουν» εν αγνοία του ελληνικού λαού και παρά τη βούλησή του.
Σ’ αυτήν λοιπόν τη «γιορτή» της μελλοντικής τουρκοποιήσεως και ισλαμοποιήσεως της Ευρώπης καθώς και απεμπολήσεως των εθνικών δικαίων της Ελλάδος από την Ελληνική Κυβέρνηση, σε τούτο το αφιέρωμα δεν μπορούμε να μη συμπεριλάβουμε κι ένα γιομάτο ποτήρι ανατολίτικο κρασί και μην ακουστεί δυνατά το «Saglikli Aurupa!» που να ταρακουνήσει ανατολή και δύση. Ένα ποτήρι κρασί στην υγειά του Τούρκου Πρωθυπουργού, του νέου «πατέρα» της Τουρκίας, που ο γυρισμός του γιορτάστηκε θριαμβευτικά στη Χώρα του ως νίκη του αιώνα.
Σ’ αυτή την τροχιά του ευρωανατολίτικου τριήμερου, που έλαβε χώρα στις Βρυξέλλες, άλλους Πολίτες τους κράτησε σε αγωνία, για το ποια θα ήταν η έκβαση του αποτελέσματος, άλλους σε αδιαφορία και άλλους επιβεβαιώθηκε το γεγονός που περίμεναν.
Οι «σύγχρονοι» Πιλάτοι της «Pax Americana» το προσδέχτηκαν σαν τετελεσμένο. Από κει και μετά οι «διαπραγματεύσεις» ήταν βορά Made in USA την οποία το «άρμα» της «Παγκοσμιοποίησης» έσπειρε. Κι όταν λέμε «Παγκοσμιοποίηση» εννοούμε το φασιστοσιωνιστικό άρμα με οδηγό τον ανεκδιήγητο και πνευματικά ανάπηρο «πλανητάρχη» (σήμερα έχουμε δημοκρατικό που θα μεταφέρει τον Πόλεμο πιο βαθιά στην Ασία) και τους παραγιούς ή βοηθούς του, αν θέλετε, τους απανταχού ευρωσοσιαλδημοκράτες και αρχηγούς «εργατικών» κομμάτων και πρασίνων νεκροθαφτών.
Κλίνοντας, στη συνεχόμενη χαλιναγώγηση της Ε.Ε και των λαών της αντί να λέγαμε ένα «σιχτίρ» (άλλωστε αρμόζει στην προκειμένη κατάσταση) στους κατασκευαστές αυτής της κατάστασης, ευχαρίστως θα δεχόμασταν να πιούμε ένα ποτήρι ελληνικό κρασί, αν είχαμε μια κυβέρνηση και πολύ περισσότερο μια αξιω-ματική αντιπολίτευση αναστημάτων και όχι της κουμπαριάς, του ζεϊμπέκικου και της ρεμούλας. Να ’ταν τουλάχιστον αυτά τα «ανοίγματα» προς την ανατολή για το καλό των λαών ποιος θα ’σκαγε;
Prost, Europa! Prost! Saglikli Aurupa! -Allas mag ladik.
(Κλείνοντας αυτό το μικρό απόσπασμα για τους …πολιτικούς).
«...Κι εκεί όπως πνιγόμουνα στον οίστρο μου για σένα
σαν τη φωνή σου ν’ άκουσα και σκιάχτηκα, οϊμένα
σαν να το λόγο ν’ άρπαξα μέσα από τα χείλη,
που νόμισα ότι σιωπάς και σκιάζεσαι την ύλη,
μα συ, άπειρους τροχούς
μπορείς, με μαστοριά γυρίζεις κι εκεί αλέθεις το
κακό σ’ αγάπη το αλλάζεις, το δηλητήριο γλυκό
το κάνεις και σερβίρεις, στους γιους σου που δε νοιάζονται
πατρίδα μου για σένα, το μόνο που φαντάζονται
κι είναι το πιο φριχτό
το μοίρασμά σου σκέφτονται και αποδεκατισμό.
Πώς θέλεις εγώ ο ταπεινός να μην ανησυχώ;
Οι παραισθήσεις, στρόβιλος, τα ονείρατα δεσπόζουν
μέσα απ’ τα βάθη οι νεκροί αδιάκοπα με κρώζουν
και φτάσαμε δυσοίωνα
στον εικοσιένα αιώνα, κι η πρώτη του άνοιξη θαμπή,
αραχνιασμένη και δείχνει, κοίτα, κοίτα να δεις κι εσύ,
μια άνοιξη σαν πέτρωμα και ο βλαστός σαπίζει
στους κάμπους τους βαλκανικούς καρπός πια δεν καρπίζει
και όλα τα θερίζει…»
Ε.Ε. Ελλάδα, Τρίκαλα, Ιούλιος 12 2009 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de
Στείλτε και σεις τα δικά σας Δελτία Τύπου, άρθρα, ανακοινώσεις, σχόλια, παρατηρήσεις στο mail
fatsimare@fatsimare.gr
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου