Άρθρο της Χρύσας Ντιντής με αφορμή τον σάλο με τις αναδρομικές συντάξεις των Νυν και Πρώην Βουλευτών.
Με αφορμή την ένταση που προέκυψε από τις αναδρομικές συντάξεις συνταξιούχων βουλευτών, τεχνηέντως αποκρύφτηκε το γεγονός ότι μαζί με τους παραπάνω έχουν προσφύγει δικαστικά οι Νυν Βουλευτές και πρώην (όσοι δεν επανεκλέχτηκαν), καταθέτοντας αγωγές, ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, διεκδικώντας αναδρομικά και αυξήσεις των μισθών τους και οι οποίες εκκρεμούν. Οι αγωγές αυτές είναι 284 στον αριθμό και έχουν ήδη προσδιοριστεί για την εκδίκασή τους (δημοσίευμα της Καθημερινής της Κυριακής, 8-5-2011, Ιωάννας Μάνδρου).
Τα ζητήματα που προκύπτουν είναι ηθικά και πολιτικά, μείζονος σημασίας και προσδιορίζονται ως εξής:
α) Το νόμιμο είναι και ηθικό;
β) προσβάλλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα;
γ) γιατί προέκυψε σήμερα αυτή η ένταση και η απαξία;
Αναμφισβήτητα θα απαντήσω ότι μπορεί να είναι νόμιμο δικαίωμά τους αλλά δεν συνάδει με το ηθικό, προσβάλλει βάναυσα το «κοινό περί δικαίου αίσθημα» και προκλήθηκε τώρα αυτή η ένταση και η απαξία διότι συγκρίνεται και ταυτίζεται με τα μη δικαιώματα των άλλων πολιτών, ως «παιδιά ενός κατώτερου Θεού», οι οποίοι οι ίδιοι αυτοί πολίτες τους στέλνουν στην Βουλή για να τους εκπροσωπήσουν.
Το άρθρο της δημοσιογράφου Ελένης Κωσταρέλου (Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία, 7-5-2011) αναφέρει λεπτομερώς και ειδικώς τα προνόμια και τις απολαβές, μεταξύ άλλων και των βουλευτών.
Παρά το γεγονός ότι βιώνουμε την χειρότερη οικονομική κρίση, με τους εργαζόμενους να παρακολουθούν αμήχανα και χωρίς αντίδραση την ανατροπή των εργασιακών τους σχέσεων, με καταφανή μείωση των εισοδημάτων τους ή να μένουν άνεργοι και τους επαγγελματίες να παρατηρούν, ανήμποροι, την κατακόρυφη πτώση των εισοδημάτων τους, άπαντες οι πολίτες οδηγούμενοι σε βιαία ανατροπή της κοινωνικής δομής τους, οι βουλευτές λαμβάνουν, μετά από μικρή μείωση, μηνιαίως βουλευτική αποζημίωση 7.000 ευρώ και εισπράττουν και έξοδα παράστασης 1.400 ευρώ και μετά την περικοπή 12% 1230 ευρώ, συνολικά 8.230 ευρώ μηνιαίως.
Η μικρή δε μείωση που επήλθε στα εισοδήματά τους τα αναπλήρωσαν από τις συμμετοχές τους στις Επιτροπές της Βουλής. Σε όσες δε περισσότερες επιτροπές συμμετέχει έκαστος εξ αυτών, τόσο μεγαλύτερες είναι οι απολαβές του. Και δεν χρειάζεται να αναφέρω κάτι το οποίο αποτελεί πασίδηλο. Τις περισσότερες φορές συμμετέχουν μόνο θέτοντας την υπογραφή τους!!!
Μετά ταύτα, αναρωτιέμαι αν θα είχε το σθένος ο Πρόεδρος της Βουλής να ενημερώσει τον Ελληνικό λαό αν μειώθηκαν τα έξοδα αμοιβών συμμετοχής βουλευτών στις Επιτροπές.
Επιπροσθέτως, λαμβάνουν επίδομα οργάνωσης γραφείου, επίδομα κίνησης αναλόγου του τόπου εκλογής, αυτοκίνητα και μεταξύ άλλων η Βουλή τους πληρώνει και τους λογαριασμούς τηλεφώνου. Στα παραπάνω προσθέστε και την πρόσληψη ενός Επιστημονικού Συνεργάτη που τον πληρώνει η Βουλή και την απόσπαση άλλων τριών (3) υπαλλήλων του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα.
Από τα παραπάνω, στην κρίσιμη αυτή περίοδο, ουδείς ετόλμησε (από τους ίδιους) να καταθέσει πρόταση μείωσης ή απώλειας των ευεργετημάτων τους.
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι οι βουλευτές στην παρούσα χρονική συγκυρία κινούνται εκτός «κοινωνικού πλαισίου» και πράττουν τελείως αντίθετα με το λεγόμενο «κοινό περί δικαίου αίσθημα».
Αποτελούν όμως τα παραπάνω, αφορμή για μια εκ βαθέων επαναθεμελίωση του κοινοβουλευτικού μας συστήματος, η οποία όμως είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αναθεώρηση του Συντάγματός μας.
Καθίσταται λοιπόν αναγκαίο να κηρυχθεί η επόμενη Βουλή Αναθεωρητική, έτσι ώστε να ψηφιστούν οι απαραίτητες αλλαγές-μεταρρυθμίσεις στις οποίες απαρεγκλίτως πρέπει να περιλαμβάνονται:
α) αλλαγή του εκλογικού νόμου έτσι ώστε να επέλθει αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος, είτε με διαφορετικές ισορροπίες και συνεργασίες μεταξύ των κομμάτων, μεταξύ της εκλογικής βάσης και γιατί όχι και με την ευνόηση νέων πολιτικών οργανισμών.
β) μείωση του αριθμού των βουλευτών σε 200 ή και ακόμη λιγότερους. Τι θα ενοχλούσε άραγε και ποιες οι απώλειες αν π.χ. στο Ν. Τρικάλων εκλέγονταν δύο ή τρείς βουλευτές αντί για πέντε ; Πιθανόν θα περνούσε απαρατήρητο από την πλειοψηφία των πολιτών.
γ) Θέσπιση ανώτατου ορίου για την βουλευτική ιδιότητα που θα επιφέρει ανανέωση και εξυγίανση του κοινοβουλευτισμού.
δ) διαχωρισμός βουλευτικής και υπουργικής ιδιότητας. Όποιος χρίζεται υπουργός να παραιτείται από βουλευτής.
ε) περιορισμός της υπέρμετρης ασυλίας των βουλευτών. Άραγε για ποιό λόγο πράξη ή παράλειψη βουλευτή που ενέχει στοιχεία αδικήματος, που δεν απορρέει όμως από την ιδιότητά του και δεν έχει οποιαδήποτε σχέση μ αυτή να μην αίρεται η υπέρ αυτού ασυλία;
Στ) Οι βουλευτές σήμερα λαμβάνουν δύο κύριες συντάξεις. Από τούδε και στο εξής να λαμβάνουν μία, την σύνταξη του ασφαλιστικού τους φορέα του επαγγέλματός τους, όπως ισχύει από το 1993 για το σύνολο των ασφαλισμένων πολιτών.
ζ) Θα μπορούσα να προσθέσω και την αλλαγή του Νόμου Περί Ευθύνης Υπουργών, είναι όμως ένα ζήτημα που δεν εξαντλείται σε μιά σειρά, πέραν των αλλαγών όμως που χρειάζεται και στην σημερινή του μορφή δεν εφαρμόζεται.
Επανερχόμενη κλείνοντας στα περί αναδρομικών διεκδικήσεων, είναι άξιον απορίας (ή δεν είναι;) ό,τι οι βουλευτές –πλήν εξαιρέσεων- δοξάζονται κρυπτόμενοι. Τι εννοώ; Ότι ελάχιστοι προέβησαν σε δημόσια δήλωση, είτε αρνητική, είτε θετική – συμπεριλαμβανομένων και των τοπικών μας βουλευτών -, απλά κρύφτηκαν.
Υ.Γ. Τυχόν δήλωση βουλευτή που προσέφυγε για αναδρομικές απαιτήσεις και αύξηση μισθού περί μή διεκδίκησης, θα γίνει δεκτή (πιστευτή) συνοδευόμενη μόνο με αντίγραφο παραίτησης δικογράφου και δικαιώματος, Ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών ή του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αναλόγως.
Χρύσα Ντιντή
Δικηγόρος
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου