Από την εποχή του Δαρείου ως Βασιλιά-αυτοκράτορα των Περσών.
Ο Περσικός στρατός αναδιοργανώθηκε με πολυάριθμο ιππικό και αμέτρητο μισθοφορικό στρατό.
Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε 20 σατραπείες, όπου τις επίκαιρες θέσεις κατέλαβαν οι αριστοκράτες.
Ο συγκεντρωτισμός του συστήματος ήταν απόλυτος και η Διοίκηση μονοκρατορική.
Με διπλωματικότητα, με πολιτική ευστροφία, με οργάνωση στρατιωτική και μεγαλεπήβολη
εξωτερική πολιτική ένωσε την Ινδία με τη Μεσόγειο, τη Σογδιανή με την Αίγυπτο και έχοντας αυτός ο Δαρείος ως πρότυπο το παλαιό Βαβυλωνιακό κράτος και σύστημα, κυριάρχησε στη Μέση και Εγγύς Ανατολή και έφτασε μέχρι τα παράλια της Μ. Ασίας, τον Πόντο και τη Σηνθία και ήρθε σε ρήξη με τις Ελληνικές αποικίες των παραλίων της Μ.Ασίας (Ιωνική Επανάσταση).
Με την εκστρατεία κατά της Θράκης έβαλε τις βάσεις των σχεδίων και του προγράμματός του για
καθυπόταξη της Ελλάδας και πορεία προς Δυσμάς.
Πρώτος και αμετακίνητος στόχος του ο Εύξεινος Πόντος, τα Στενά των Δαρδανελλίων, το Αιγαίο και η κυρίως Ελλάδα. Δεύτερος στόχος η κατάκτηση της Ευρώπης.
Για την πραγματοποίηση αυτού του επεκτατικού και επικίνδυνου επιχείρησε ο ίδιος και ο διάδοχός του Ξέρξης τρεις εκστρατείες κατά της Ελλάδος.
Η πρώτη εκστρατεία των Περσών κατά της Ελλάδος έλαβε χώρα το 492 π.Χ. Με στρατηγό των Περ-
σικών δυνάμεων τον Μαρδόνιο. Ο στρατός αυτός καταστράφηκε από τους Θράκες και ο στόλος από τρικυμία στο Αγιο Όρος.
Δεν απογοητεύεται όμως ο Δαρείος και το 490 π.Χ. στέλνει πλοία, στρατό και ιππικό μέσα από
το αλυσηδωτό σύστημα των νησιών και του Αιγαίου με αρχηγούς τον Δάτι και Αρταφέρνη και αιφνιδιάζει τους Ελληνες.
Καταλαμβάνεται μετά από εξαήμερη πολιορκία-η φημισμένη πολη-κράτος της Εύβοιας, η Ερέτρια. Πυρπολείται η πόλη, καταστρέφονται οι ναοί και οι κάτοικοι οδηγούνται ως αιχμάλωτοι στα βάθη της Ασίας, όπου αργότερα τους απογόνους τους συνάντησε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Από την Ερέτρια φτάνουν στο Βόρειο τμήμα του κόλπου του Μαραθώνα.
Ο στρατός των Περσών ξεπερνούσε τους 60.000 άνδρες και επί πλέον διέθετε ιππικό αξιόμαχο και
πλοια γερά. Θα περίμενε κανείς οι Αθηναίοι - γιατί σ' αυτούς τώρα στρεφόταν η μανία των Περσών, επειδή οι Αθηναίοι ήταν που με τους Ερετριείς βοήθησαν την ηρωική επανάσταση των Ελληνικών Ιωνικών πόλεων στα παράλια της Μ.Ασίας- να μουδιάσουν, να φοβηθούν και να παραδοθούν, αμαχητί, στους Πέρσες.
Εδώ όμως για άλλη μια φορά η περηφάνεια των Αθηναίων, ο πολιτισμός των Ελλήνων, η ανδρεία και το παράτολμο θάρρος 10.000 μόλις Ελεύθερων Αθηναίων και 1000 θαρραλέων Πλαταιέων, συνέτριψαν τις ασύγκριτα πολύ μεγάλες σε αριθμό και όγκο Περσικές δυνάμειςκαι στραπατσάρισαν τις αγέρωχες μέχρι τότε “μούρες” του Δαρείου, του Μαρδόνιου, του Δάτι ναι Αρταφέρνη.
Οι 10 στρατηγοί των Αθηναίων, που συγκατάνευσαν να δώσουν την αρχιστρατηγία στον μεγαλοφυή,
Μιλτιάδη, δικαιώθηκαν, όπως και σύμπας ο Ελληνισμός.
Η στρατηγική μεγαλοφυϊα του Μιλτιάδη με τη φοβερή τακτική της “ηλάγρας”=τανάλιας, εξουδετέρωσε τον όγκο των Περσών.
Γνωρίζοντας την τακτική των Περσών, όταν τους πολέμησε με τους Θράκες, και γνωρίζοντας το ολιγάριθμο του στρατεύματός του ο Μιλτιάδης, ενίσχυσε το δεξιό και αριστερό Κέρας και άφησε αραιωμένο το κέντρο.
Και όταν πρώτος ο Μιλτιάδης επετέθηκε στο κέντρο των Περσών οι τελευταίοι μετά το ξάφνιασμα
επετέθηκαν στο κέντρο των Ελλήνων, που στρατηγικά οπισθοχωρούσε για να επιτεθούν τα άκρα και
να εγκλωβίσουν τους Πέρσες στην “Τανάλια” που τους έστεισε ο Μιλτιάδης.
Εντρομοι οι Πέρσες οπισθοχωρούν ποδοπατούνται, σφάζονται και βουλιάζουν στο παρακείμενο έλος. Εκεί αχρηστεύτηκε και το ιππικό. Προσπάθεια των Περσών με το στόλο να καταλάβουν το Φάληρο αποτυγχάνει και φεύγουν καταξεφτελισμένοι, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 6.400 νεκρούς.
Ελληνες νεκροί 192, που ενταφιάστηκαν με τιμές στον περίφημο Τύμβο του Μαραθώνα. Πριν
ξεκινήσει η μάχη οι Αθηναίοι έστειλαν τον ημεροδρόμο Φειδιππίδη στη Σπάρτη για να ζητήσει βοήθεια.
Για θρησκευτικούς λόγους και παλιά έθιμα επειδή δεν ήταν πανσέληνος δεν κατόρθωσαν να φτάσουν έγκαιρα.
Εφτασαν ασθμαίνοντας με 2.000 Σπαρτιάτες άνδρες την επαύριον του θριάμβου Αθηναίων και
Πλαταιέων. Λυπήθηκαν πολύ, που δεν μοιράστηκαν το θρίαμβο της νίκης.
Την νίκη των Αθηναίων τρέχοντας ολοταχώς ο Φειδιππίδης ανακοίνωσε στους Αθηναίους γερόντους στην Ακρόπολη με το περίφημο “νενικήκαμεν”. Αυτόν τον τιμημένο Μαραθώνιο, δρόμο τίμησαν
πριν από λίγες ημέρες 23.000 Μαραθωνοδρόμοι απ' όλο τον κόσμο.
Ωστόσο η τελειωτική αντιμετώπιση της Περσικής λαίλαπας θα επισυμβεί στα κορυφαία σύμβολα
ανδρείας, ηρωισμού και αυταπάρνησης του Ελληνισμού στις Θερμοπύλες, στη Σαλαμίνα το 480 π.Χ.
και στις Πλαταιές το 479 π.Χ. Αυτούς τους Ιταμούς Πέρσες θα διαλύσει αργότερα ο μέγιστος των Ελλήνων Στρατηλάτης, Μ. Αλέξανδρος.
Ενωμένοι οι Ελληνες θριαμβεύουν, χωρισμένοι βουλιάζουν, δεινοπαθούν.
Του Γιώργου Ζιάκα
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου