Ήταν μια μέρα ξεχωριστή η περασμένη Κυριακή, αφού ένας μεγάλος αριθμός μελών έδωσε το παρόν στην δεύτερη μόλις πορεία του νέου μας προγράμματος. Σε αυτό συνετέλεσε τόσο η καλοκαιρία όσο και η εύκολη σχετικά διαδρομή σε μια από τις κοντινές και αγαπημένες σε όλους περιοχές, αυτή που εκτείνεται γύρω από το χιονοδρομικό κέντρο του Περτουλίου.
Κάτω από έναν λαμπερό γεναριάτικο ήλιο μια στρατιά 40 περίπου ατόμων συγκεντρώθηκε στον αυχένα «Τζατζιά» με σκοπό την πορεία μέσα στη δασώδη περιοχή που εκτείνεται μεταξύ Βλάχας και Περτουλίου. Μαζί μας και μια ομάδα μελών του Ορειβατικού Πεζοπορικού Ομίλου Πύλης με τον οποίο συχνά διοργανώνουμε κοινές αναβάσεις.
Το χιόνι πολύ αλλά ευτυχώς στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είναι παγωμένο, έτσι ώστε να μην αποτελεί σοβαρό εμπόδιο. Στα σημεία που βουλιάζει όμως, καθυστερεί την πολυάριθμη ομάδα.
Σχεδόν όλη η διαδρομή είναι μέσα στο ελατόδασος, αφήνοντας λιγοστά σημεία θέας προς τον γύρω ορεινό όγκο. Στα ελάχιστα ξέφωτα, απολαυστική είναι η όψη των γειτονικών κορυφών του Κόζιακα, της Λουπάτας και της Μαρόσας που κατάφορτες από το χιόνι αντανακλούν τον λαμπερό ήλιο.
Η διαύγεια της μέρας επιτρέπει να διακρίνουμε όλες τις λεπτομέρειες της μορφολογίας τους, νιώθουμε σαν να βρίσκονται δίπλα μας. Οι θέσεις αυτές δίνουν ευκαιρίες για όμορφες ομαδικές φωτογραφίες. Είναι η χρωματική ποικιλία του ορειβατικού εξοπλισμού στο λευκό φόντο, οι έντονες αντιθέσεις, που αιχμαλωτίζουν τον φωτογραφικό φακό.
Η πορεία εξελίσσεται όπως την είχαμε σχεδιάσει, με σύντομα ανεβοκατεβάσματα μέχρι τις κεραίες, πάνω από το χιονοδρομικό κέντρο. Από εδώ ακολουθούμε διαδρομή κατηφορική στο πυκνό δάσος ως το μικρό κιόσκι στο ψηλότερο σημείο της χιονοδρομικής πίστας.
Εδώ μια στάση είναι απαραίτητη τόσο για να ανακτήσουμε δυνάμεις όσο και για να χαρούμε τις προσπάθειες των σκιέρ που είτε με κλασικά χιονοπέδιλα είτε με χιονοσανίδες απολαμβάνουν τις χαρές του χιονιού.
Κατηφορίζουμε παράλληλα με την πίστα και στην πρώτη αριστερή στροφή ακολουθούμε τον δασόδρομο που τώρα αποτελεί πίστα σκι αντοχής. Μένουν ακόμα 3 χλμ ως το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής αλλά τόσο το χιόνι όσο και το προχωρημένο της ώρας δεν μας επιτρέπουν να ολοκληρώσουμε την πορεία μας. Παρακάμπτοντας λοιπόν το τελευταίο κομμάτι καταλήγουμε στο χιονοδρομικό κέντρο και από εκεί επιστρέφουμε σο σημείο εκκίνησης ολοκληρώνοντας την όμορφη διαδρομή.
Το χιόνι πολύ αλλά ευτυχώς στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής είναι παγωμένο, έτσι ώστε να μην αποτελεί σοβαρό εμπόδιο. Στα σημεία που βουλιάζει όμως, καθυστερεί την πολυάριθμη ομάδα.
Σχεδόν όλη η διαδρομή είναι μέσα στο ελατόδασος, αφήνοντας λιγοστά σημεία θέας προς τον γύρω ορεινό όγκο. Στα ελάχιστα ξέφωτα, απολαυστική είναι η όψη των γειτονικών κορυφών του Κόζιακα, της Λουπάτας και της Μαρόσας που κατάφορτες από το χιόνι αντανακλούν τον λαμπερό ήλιο.
Η διαύγεια της μέρας επιτρέπει να διακρίνουμε όλες τις λεπτομέρειες της μορφολογίας τους, νιώθουμε σαν να βρίσκονται δίπλα μας. Οι θέσεις αυτές δίνουν ευκαιρίες για όμορφες ομαδικές φωτογραφίες. Είναι η χρωματική ποικιλία του ορειβατικού εξοπλισμού στο λευκό φόντο, οι έντονες αντιθέσεις, που αιχμαλωτίζουν τον φωτογραφικό φακό.
Η πορεία εξελίσσεται όπως την είχαμε σχεδιάσει, με σύντομα ανεβοκατεβάσματα μέχρι τις κεραίες, πάνω από το χιονοδρομικό κέντρο. Από εδώ ακολουθούμε διαδρομή κατηφορική στο πυκνό δάσος ως το μικρό κιόσκι στο ψηλότερο σημείο της χιονοδρομικής πίστας.
Εδώ μια στάση είναι απαραίτητη τόσο για να ανακτήσουμε δυνάμεις όσο και για να χαρούμε τις προσπάθειες των σκιέρ που είτε με κλασικά χιονοπέδιλα είτε με χιονοσανίδες απολαμβάνουν τις χαρές του χιονιού.
Κατηφορίζουμε παράλληλα με την πίστα και στην πρώτη αριστερή στροφή ακολουθούμε τον δασόδρομο που τώρα αποτελεί πίστα σκι αντοχής. Μένουν ακόμα 3 χλμ ως το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής αλλά τόσο το χιόνι όσο και το προχωρημένο της ώρας δεν μας επιτρέπουν να ολοκληρώσουμε την πορεία μας. Παρακάμπτοντας λοιπόν το τελευταίο κομμάτι καταλήγουμε στο χιονοδρομικό κέντρο και από εκεί επιστρέφουμε σο σημείο εκκίνησης ολοκληρώνοντας την όμορφη διαδρομή.
Δημοσίευσέ το στο:
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου