Όταν η πολιτική αναλγησία συναντά την πολιτική παράνοια...

Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει. Έχει αποδειχθεί παντελώς ανίκανη, έχει χάσει κάθε έλεγχο, και έχει εξεγείρει την κοινωνία. Μια κοινωνία, που ένα κομμάτι της, δεν νοιώθει απλά οργή και αγανάκτηση, αλλά μίσος.

 Ακόμα χειρότερο για την κυβέρνηση αυτή, και πολλά στελέχη της, είναι ότι δεν μπορούν να καταλάβουν το τι ακριβώς συμβαίνει αυτή την στιγμή μέσα στην κοινωνία.

Έτσι και στην πόλη μας, με αφορμή το «ερώτημα» αν θα είναι παρόντες κυβερνητικοί βουλευτές στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, είχαμε την επίδειξη ενός είδους «πολιτικού τσαμπουκά» περασμένων δεκαετιών, που υποδαύλιζε το την οργή και την αγανάκτηση, αλλά το κυριότερο, υποδαύλιζε και το μίσος. Ακριβώς αυτό δεν κατάλαβαν τα κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές.

Βρήκαν λοιπόν ευκαιρία, τα γνωστά γεροντοφρικιά της αριστεράς, που τα είχαμε «απολαύσει» και τον Δεκέμβριο του 2008, με αφορμή την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, να υποδαυλίζουν την οργή δεκαεξάχρονων παιδιών, και να τα καλούν σε «εξέγερση» να κάνουν το ίδιο και την Παρασκευή. Να καλούν σε «πόλεμο» «ανατροπή» και «εξέγερση»,και άλλα τέτοια «ωραία» την ημέρα της Εθνικής εορτής. Γεροντοφρικιά, που ποτέ δεν πίστεψαν σε αξίες όπως το Έθνος, η Εθνική ενότητα, και η πατρίδα, βρήκαν την ευκαιρία να υποδαυλίσουν την οργή και το μίσος. Και όπως το 2008, έκαναν την πόλη «μπάχαλο» έτσι και την Παρασκευή, έκαναν «μπάχαλο» και την παρέλαση.

Το αν θα είχαμε θύματα, λίγο τους ενδιέφερε, ακόμη καλύτερα ίσως, για τα γερασμένα μυαλά τους.

Σε κάθε περίπτωση, από την μια πλευρά η πολιτική αναλγησία των κυβερνητικών, και από την άλλη η πολιτική παράνοια των γεροντοφρικιών της αριστεράς, είναι όχι απλά καταδικαστέες ενέργειες, αλλά συνιστούν ένα εκρηκτικό μείγμα, ακραία επικύνδυνο για την κοινωνία, και την Εθνική ενότητα.

Και επειδή την Παρασκευή (μεταξύ άλλων) θέλαμε να γιορτάσουμε, και την μνήμη κάποιων που έχασαν την ζωή τους και την σωματική τους αρτιμέλεια, για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι, και να έχουν κάθε δικαίωμα πολιτικής ύπαρξης, και τα κυβερνητικά στελέχη, και τα γεροντοφρικιά, καλούμε σε Εθνική ενότητα.

Η ιστορία -όπως γράψαμε- δεν μας καλεί σήμερα να θυσιάσουμε την ζωή μας.

Μας καλεί να σκεφτούμε, να αγωνιστούμε, και να αντισταθούμε, όχι στο πεδίο κάποιας ένοπλης μάχης, αλλά στο πεδίο της δημιουργίας, της πολιτικής σκέψης και πρότασης, αλλά και το κυριότερο, στο πεδίο της λογικής.

Αν αυτά τα τόσο απλά πράγματα, δεν τα καταλαβαίνουν κομμάτια του πολιτικού κόσμου, είναι χρέος της κοινωνίας, τα κομμάτια αυτά, να τα στείλει εκεί που πρέπει: Στο περιθώριο και στην πολιτική αφάνεια.    



ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ.

Δημοσίευσέ το στο: