Αβέβαια είναι τα αποτελέσματα της φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης καθώς ένας μεγάλος αριθμός από τις προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν έχουν καν κοστολογηθεί, τονίζει ο Ν. Λέγκας...
...υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι πρέπει να υπάρξουν βελτιώσεις που θα φέρουν έσοδα, χωρίς όμως να στύψει η αγορά και τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων.
Ο πρώην Υφυπουργός, κατά τη συζήτηση του φορολογικού νομοσχεδίου στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, επισήμανε ότι από τις 92 ρυθμίσεις που εισάγονται, μόνο σε 13 περιπτώσεις έχει προσδιορισθεί το δημοσιονομικό αποτέλεσμα.
«Να το πω με απλά ελληνικά με το συζητούμενο ν/σ δεν ξέρουμε που πάμε δημοσιονομικά», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Τρικαλινός πολιτικός και πρόσθεσε: «Φορολογικό νομοσχέδιο συζητάμε, στο οποίο πέρα από τις έννοιες της φορολογικής δικαιοσύνης, της δίκαιης αναδιανομής, θα πρέπει να κυριαρχεί η έννοια του δημοσιονομικού οφέλους και κυρίως εκείνου που προέρχεται από την πάταξη της φοροδιαφυγής και την διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Δυστυχώς όλα αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν. Και αυτό δηλώνει προχειρότητα, αβεβαιότητα, ασάφεια».
Ο βουλευτής της Ν. Δ υπογράμμισε ότι το φορολογικό ν/σ, εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής. «Το ερώτημα είναι αν υπάρχει αυτή η πολιτική και πως εκφράζεται. Θα ήταν άδικο να πούμε ότι δεν υπάρχει. Υπάρχει όπως βεβαίως υπάρχουν στόχοι. Και η θέληση όλων μας είναι να πετύχουμε τους στόχους . Μόνο που η επίτευξη των στόχων απαιτεί αποφασιστικότητα, λιγότερη αναβλητικότητα, ξεκάθαρο σχέδιο. Και η αλήθεια είναι ότι αυτά δεν τα βλέπουμε».
Η έλλειψη σχεδίου αποτυπώνεται, μεταξύ άλλων, στην διπλή αναθεώρηση, με πρόσθετα μέτρα, του προγράμματος σταθερότητας. Επίσης, στην περικοπή εισοδημάτων κατά 6,5 μονάδες του ΑΕΠ, που ισοδυναμούν με 16 δισεκατομμύρια ευρώ, για να επιτευχθεί μείωση του ελλείμματος κατά 4 μονάδες, δηλαδή δυόμισι μονάδες λιγότερο.
Ο πρώην Υφυπουργός Οικονομικών έκανε αναφορά στον φοροεισπρακτικό μηχανισμό επί Νέας Δημοκρατίας,ο οποίος υποτίθεται ότι είχε καταρρεύσει τονίζοντας ότι το 63% της συνολικής υστέρησης των εσόδων ολόκληρης της χρονιάς, πραγματοποιήθηκε το τελευταίο τρίμηνο του 2009 και από το 3,2% που ήταν η υστέρηση το πρώτο εννιάμηνο, ξεπετάχτηκε στο 13,3 το τελευταίο τρίμηνο και στο 6,2 για ολόκληρο το 2009.
Ο Ν. Λέγκας σχολιάζοντας στη συνέχεια τις επιμέρους διατάξεις, τόνισε ότι αρκετές από αυτές κινούνται σε λάθος κατεύθυνση. Όπως η κατάργηση του αφορολόγητου των 12,000 ευρώ, αφού η δημιουργία του, το χτίσιμο του όπως λέγεται, γίνεται με αποδείξεις, ενώ μειώνεται σημαντικά το αφορολόγητο όριο για την απόκτηση της 1ης κατοικίας. Όπως η νέα φορολογική κλίμακα που αν και πιο προοδευτική συνιστά παγίδα για τα μεσαία εισοδήματα. Όπως η δραστική μείωση του ποσοστού έκπτωσης των τόκων των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας. Όπως οι διατάξεις που αναφέρονται στη μεσαία και μικρομεσαία ιδιοκτησία, οι οποίες θα οδηγήσουν σε περαιτέρω συρρίκνωση της κατασκευαστικής δραστηριότητας, η οποία σημειωτέων μειώθηκε πάνω από 20% το Δεκέμβριο του 2009.
«Η προσέγγιση δεν μπορεί να είναι μόνο λογιστική», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά. «Πρέπει να είναι και οικονομική. Γιατί διαφορετικά μπορεί να εξελιχθεί σε μια ψευτοαπειλή μιας και θα επιδιώκει να πάρει λεφτά από εκεί που δεν υπάρχουν. Και αυτό θα ήταν το πλέον επικίνδυνο. Γιατί μια τέτοια μονοδιάστατη πολιτική οδηγεί σε μεγαλύτερη ύφεση, άρα σε μικρότερη φορολογητέα ύλη, άρα σε μειωμένα έσοδα, άρα σε περισσότερα μέτρα. Και από εκεί και πέρα η επανάληψη. Περισσότερα μέτρα, μεγαλύτερη ύφεση, υψηλότερα ελλείμματα, μεγαλύτερα χρέη. Με άλλα λόγια η πολιτική αυτή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα σπιράλ υπανάπτυξης καθώς είναι πρόδηλο ότι οι στεγνές τσέπες όχι μόνο καταναλώνουν λιγότερο, αλλά και αποδίδουν λιγότερους φόρους», κατέληξε.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του βουλευτή
ΟΜΙΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω με μια αρχική παρατήρηση.
Διαβάζοντας κύριε Πρόεδρε την έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου διαπιστώνω ότι ένας μεγάλος αριθμός από τις προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν έχουν κοστολογηθεί. Πιο συγκεκριμένα από τις ρυθμίσεις που προκαλούν δαπάνες μόνο στις 4 έχει εντοπισθεί το ακριβές ύψος τους ενώ στις 8 δεν έχει προσδιορισθεί. Στα δε έσοδα το ύψος έχει προσδιορισθεί μόνο σε 9 ρυθμίσεις, απροσδιόριστο όμως παραμένει σε 71 παρακαλώ ρυθμίσεις. Συνολικά μόνο σε 13 περιπτώσεις έχει προσδιορισθεί το δημοσιονομικό αποτέλεσμα των ρυθμίσεων που εισάγονται ενώ σε 79 περιπτώσεις είναι απροσδιόριστο.
Να το πω με απλά ελληνικά «δεν ξέρουμε που πάμε δημοσιονομικά με το συζητούμενο ν/σ». Θα μας πείτε βεβαίως ότι όλα δεν μπορούν να εκτιμηθούν. Θα συμφωνήσω. Θα μου πείτε ότι το ακριβές ύψος των εσόδων και των δαπανών που δημιουργούνται εξαρτώνται από τα πραγματικά δεδομένα, από πραγματικά γεγονότα. Κι αυτό θα το δεχτώ. Δεν μπορεί ωστόσο από τις 92 ρυθμίσεις του συζητούμενου νομοσχεδίου να έχει προσδιορισθεί το κόστος μόνο σε 13 περιπτώσεις. Φορολογικό νομοσχέδιο συζητάμε, στο οποίο πέρα από τις έννοιες της φορολογικής δικαιοσύνης, της δίκαιης αναδιανομής, θα πρέπει να κυριαρχεί και η έννοια του δημοσιονομικού οφέλους και κυρίως εκείνου που προέρχεται από την πάταξη της φοροδιαφυγής και την διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Δυστυχώς όλα αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν. Και αυτό δηλώνει προχειρότητα, αβεβαιότητα, ασάφεια.
Νομίζω κ. Υπουργέ ότι μέχρι την ψήφιση του νομοσχεδίου στην ολομέλεια έχετε το χρόνο να δώσετε τα στοιχεία στο Γενικό Λογιστήριο για τον προσδιορισμό των προσδοκόμενων εσόδων αλλά και των δαπανών που θα επιφέρουν οι ρυθμίσεις. Γιατί ενώ καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να προσδιορισθεί π.χ. «η δαπάνη καταβολής αμοιβής στις περιπτώσεις καταγγελίας για παθητική δωροδοκία», δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορεί να προσδιορισθεί, έστω κατά προσέγγιση, «το προσδοκόμενο έσοδο από τις καταργήσεις φορολογικών απαλλαγών διαφόρων εισοδημάτων», «η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης στις διάφορες αμοιβές», «η κατάργηση του τρόπου φορολόγησης των γιατρών από εφημερίες», «η αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των οικοδομικών επιχειρήσεων», «η κατάργηση φοροαπαλλαγών σε Νομικά πρόσωπα κερδοσκοπικού χαρακτήρα» κ.α.
Κλείνω την παρατήρηση για να πω ότι το υπό συζήτηση νομοσχέδιο μπορεί να αξιολογηθεί σωστά μόνον εάν, πέραν των επισημάνσεων και της κριτικής επί της αρχής και επί των άρθρων του, το εντάξει κανείς στο ευρύτερο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν υπάρχει αυτή η πολιτική και πως εκφράζεται. Θα ήταν άδικο να πούμε ότι δεν υπάρχει.
Υπάρχει όπως βεβαίως υπάρχουν στόχοι. Και η θέληση όλων μας είναι να πετύχουμε τους στόχους . Μόνο που η επίτευξη των στόχων απαιτεί αποφασιστικότητα, λιγότερη αναβλητικότητα, ξεκάθαρο σχέδιο. Και η αλήθεια είναι ότι αυτά δεν τα βλέπουμε. Έχουμε ένα πρόγραμμα σταθερότητας το οποίο έχει αναθεωρηθεί 2 φορές με πρόσθετα μέτρα. Έχουμε την κυβέρνηση να έχει προχωρήσει σε περικοπές των εισοδημάτων κατά 6,5 μονάδες του ΑΕΠ, που ισοδυναμούν με 16 δισεκατομμύρια ευρώ για να πετύχει μείωση του ελλείμματος κατά 4 μονάδες. Δυόμισι μονάδες λιγότερες δηλαδή.
Έχουμε την κατάρρευση υποτίθεται του φοροεισπρακτικού μηχανισμού επί Νέας Δημοκρατίας, αλλά το 63% της συνολικής υστέρησης των εσόδων ολόκληρης της χρονιάς πραγματοποιήθηκε το τελευταίο τρίμηνο. Από το 3,2% που ήταν η υστέρηση το πρώτο εννιάμηνο ξεπετάχτηκε στο 13,3 το τελευταίο τρίμηνο στο 6,2 για ολόκληρο το χρόνο. Γι’ αυτό και η προσέγγιση δεν μπορεί να είναι μόνο λογιστική. Πρέπει να είναι και οικονομική.
Γιατί διαφορετικά μπορεί να εξελιχθεί σε μια ψευτοαπειλή μιας και θα επιδιώκει να πάρει λεφτά από εκεί που δεν υπάρχουν. Και αυτό θα ήταν το πλέον επικίνδυνο. Γιατί μια τέτοια μονοδιάστατη πολιτική οδηγεί σε μεγαλύτερη ύφεση, άρα σε μικρότερη φορολογητέα ύλη, άρα σε μειωμένα έσοδα, άρα σε περισσότερα μέτρα. Και από εκεί και πέρα η επανάληψη. Περισσότερα μέτρα, μεγαλύτερη ύφεση, υψηλότερα ελλείμματα, μεγαλύτερα χρέη.
Με άλλα λόγια η πολιτική αυτή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ένα σπιράλ υπανάπτυξης καθώς είναι πρόδηλο ότι οι στεγνές τσέπες όχι μόνο καταναλώνουν λιγότερο, αλλά και αποδίδουν λιγότερους φόρους. Και στην κατεύθυνση αυτή κινούνται αρκετές- ευτυχώς όχι όλες- οι διατάξεις του νομοσχεδίου. Όπως η κατάργηση του αφορολόγητου των 12,000 ευρώ, αφού η δημιουργία του, το χτίσιμο του όπως λέγεται γίνεται με αποδείξεις, ενώ μειώνεται σημαντικά το αφορολόγητο όριο για την απόκτηση της 1ης κατοικίας.
Όπως η νέα φορολογική κλίμακα που αν και πιο προοδευτική συνιστά παγίδα για τα μεσαία εισοδήματα. Όπως η δραστική μείωση του ποσοστού έκπτωσης των τόκων των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας. Όπως οι διατάξεις που αναφέρονται στη μεσαία και μικρομεσαία ιδιοκτησία οι οποίες θα οδηγήσουν σε περαιτέρω συρρίκνωση της κατασκευαστικής δραστηριότητας, η οποία σημειωτέων μειώθηκε πάνω από 20% το Δεκέμβριο του 2009. Βεβαίως υπάρχουν και διατάξεις με τις οποίες συμφωνούμε.
Αυτές τις διατάξεις και θα τις ψηφίσουμε και θα τις στηρίξουμε. Όπως αυτές που αναφέρονται στη φορολόγηση κεφαλαίου, στο ποινολόγιο, στον αυτοέλεγχο φορολογικών δηλώσεων, στις τελωνειακές διατάξεις κ.α. Ελπίζουμε ωστόσο ότι η κυβέρνηση θα ακούσει τα προβλήματα και θα κάνει τις απαραίτητες βελτιώσεις που θα φέρουν έσοδα χωρίς όμως να στύψει η αγορά.
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου