Και είμαστε δυτικόκοσμος ...ευγενής και… πολιτισμένος. Ένας «σύγχρονος» κόσμος που σε λίγο θα φαίνεται κλεισμένος σε αναχρονιστικά κάστρα και χωρίς καταγωγή.
Γράφει ο Πολίτης, πρώην μετανάστης, Βάιος Φασούλας
Την αφορμή για το παραλήρημα που ακολουθεί μας την έδωσαν τα τελευταία γεγονότα με τους μετανάστες, η κατάληψη της Νομικής Σχολής, το άσυλο και η συνεχιζόμενη απεργία πείνας. Αν και αυτά τα γεγονότα μπροστά σε άλλα εθνικού χαρακτήρα προβλήματα (τρόικα, ΔΝΤ, αναπόφευκτο ξεπούλημα δημοσίων περιουσιών, οι ελεύθεροι κλέφτες του δημοσίου-πρόσωπα των κομματικών στρουγκών κλπ) αποκτούν χαρακτήρα αποπροσανατολιστικό σε βάρος της κοινή γνώμης, ωστόσο θα επισημάνουμε μερικά πράγματα όπως τη βία και τον βανδαλισμό, τα οποία είναι στοιχεία ακραία και σε πολλές περιπτώσεις προβοκατόρικα και εν πάση περιπτώσει όπως και να ’χει το πράγμα δεν τα αποδεχόμαστε απ’ όπου, όποιους και όπως και αν προέρχονται.
Όμως έχει αποδειχτεί ότι η βία φέρνει βία και η πρώτη βία προέρχεται από τα κράτη-κυβερνήσεις όταν τα συμφέροντά τους θίγονται. Ακολουθεί η δεύτερη βία, η οποία εξελίσσεται επικίνδυνα και αποκτά μορφή εξέγερσης, όπως συμβαίνει σήμερα στην Αφρική και αλλού. Και η πρώτη βία έχει τα χαρακτηριστικά της απόλυτης εκμετάλλευσης, την εξαφάνιση αξιών και πολιτισμών και αντίστοιχα την επικράτηση του «μεγάλου», τη μερική ή ολική στέρηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, όσο αφορά τους μετανάστες, λαθραίους ή μη, τη… συγκράτηση των μεταναστευτικών κυμάτων, (πράμα αδύνατο για την εποχή μας όσα φράγματα και να στήσουν,) τον περιορισμό και περιθωριοποίηση των μεταναστών στις χώρες που ζουν κ.ά.
Η βία δεν είναι λύση! Αν οι κυβερνήσεις δεν σκύψουν το κεφάλι τους (κάτι που δεν φαίνεται) θα «σπάσουν» τα μούτρα τους. Τα κράτη-κυβερνήσεις, προκειμένου να προστατεύσουν τις άναρχες και βάρβαρες πολιτικές τους, έχουν μετατρέψει τους Φύλακες των Πολιτών (αστυνομίες) σε κύρια επιθετικά και κατασταλτικά όργανά τους.
Το αποτέλεσμα δεν χρειάζεται να το φωτογραφίσουμε εμείς, θα επισημάνουμε μόνο πώς και αυτά τα παιδιά προέρχονται από την ίδια κοινωνία- κάτι που οι κυβερνήσεις δεν το βλέπουν ή δεν θέλουν να το δουν- και στις «αντιπαραθέσεις» μεταξύ αστυνομικών και Πολιτών, εκείνο που επιτυγχάνεται είναι να διαιωνίζεται ο διχασμός, ο οποίος πυροδοτεί και άλλα ακραία στοιχεία όπως του αθεράπευτου μίσους και του διαχρονικού ρατσισμού. Ας μη γελιόμαστε και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Σήμερα όσο ποτέ πρόκειται για πολυμέτωπη επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου με πρωταγωνιστές τη «δίδυμη» βία.
Ας μείνουμε στο κεφάλαιο Μετανάστες, ας το προσεγγίσουμε με ανθρώπινη ευαισθησία και προσοχή(ειρηνικό και ουμανιστικό μέσω καταστολής έναντι της ίδιας της βίας) παραθέτοντας «παλιά» σχόλια τα οποία δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις σημερινές εξελίξεις.
Η «σπορά» των μεταναστών
«Με πολλά «καλλιτεχνικά» ονόματα θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί στους μετανάστες προκειμένου να δώσει στον έλληνα «πολιτικό» της Ελλάδας και γενικότερα στους ευρωάτλαντες να καταλάβουν λίγα πράγματα. Αρχίζοντας απ’ τον έλληνα που κατέχει το υψηλότερο αξίωμα, να περάσει στους «βετεράνους» πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές και πάσα πολιτικό πρόσωπο και να φτάσει ακόμα και στον τελευταίο δημόσιο υπάλληλο, και να τους πει τα «καλλιτεχνικά» ονόματα και παράσημα που κατά τη διάρκεια παραμονής του στις χώρες της ξένης, έχει αποχτήσει ο έλληνας μετανάστης και κάθε άλλος μετανάστης της υφηλίου. Ίσως, κάποια στιγμή, αρχίσουν να δείξουν στους μετανάστες, λαθραίους και μη, και κάποια συμπάθεια όπως και συμπαράσταση και πολύ περισσότερο να μάθουν τους λόγους της φυγής τους.
Μετανάστης λοιπόν: αλλοδαπός, ξένος και πάλι ξένος, παραπανίσιος, «φυγάς»(σε κάποιες περιπτώσεις), ξεπεσμένος, μποχαρισμένος και μπουχτισμένος, υποβαθμισμένος κοινωνικά, μπαρουτοκαπνισμένος πολιτικά, εκμεταλλευόμενος εργασιακά, περιθωριοποιημένος και παν’ απ’ όλα στιγματισμένος με το ακροδάχτυλο του ρατσισμού στη χώρα που ζει. Ο Μετανάστης αποτελεί ένα μεγάλο κεφάλαιο της ανθρωπότητας μαζί και οι πρόσφυγες, οι δικοί μας πρόσφυγες, μαζί και οι επαναπατριζόμενοι και οι παλιννοστούντες (έλληνες) και οι επαναπροωθούμενοι («λαθρομετανάστες»)ως… παράνομοι πίσω στις χώρες τους, τις οποίες, χώρες τους, κατέστρεψαν οι βάρβαροι της δύσης με Πολέμους πάσης μορφής οδηγώντας τους στη φ υ γ ή αφήνοντας πίσω ερείπια.
Έναν ήλιο πάντα άρρωστο, χλωμό και «οικονομικά» αδύνατο. Δεν είχε δύση, ανατολή κι ούτε ζωή και αναπνοή... Δεν φύγανε δημάρχων και κοινοταρχών παιδιά. Των βουλευτών, των υπουργών και των εμπόρων. Των δικαστών, των αστυνομικών και των στρατιωτικών. Παπάδων και εφοπλιστών κι άλλων στην ξενιτιά. Φύγανε παιδιά των εργατών, άνεργων, φτωχών και αγράμματων και οι πιο πολλοί παιδιά απ’ τα χωριά.
Παραμονή: Να πούμε εδώ για τα «καλά» που έχουμε γευτεί, από τις χώρες που μας έλαχε να ’χουμε αντί ένα σταυρό, δυο και μία άδεια ταυτότητα χωρίς καταγωγή. Μα κι αν υπάρχει είναι χωρίς ανθρώπινη ισχύ και το δάχτυλο της διάκρισης αιχμηρό και διαχρονικό. Παραμονή στην ξενιτιά λοιπόν και μένουμε Ελλάδα, όπου οι ξένοι μετανάστες, παρόλο που είναι χώρα δημοκρατική, όπως μας αρέσει να τη λέμε, υπόκεινται σε διαφορετική μεταχείριση όχι μόνο οι… λαθραίοι αλλά και οι νόμιμοι.
Οι «άξιοι πολιτικοί» μας δε στάθηκαν ικανοί να νομοθετήσουν μια μεταναστευτική πολιτική. Της ξενιτιάς ο «νουνός» λάθος τη βάφτισε «ξενιτιά»! Μάγισσα να την έλεγε, τρελή με χίλια δυο πρόσωπα και έγχρωμα μαντήλια, που τα αλλάζει κάθε φορά για να σε ξεγελά, όταν οι πόνοι της καρδιάς σκάφτουν τα λογικά. Εκεί παρουσιάζεται, χαμογελά και γίνεται μαγνήτης και όλο τραβά. Έχει δουλειά σκληρή, σκληρά λεφτά και το ψωμί και αυτό, άγευστο και πικρό. Και ανάμεσα σ’ αυτά, ο μετανάστης αποχτά πολλά παράσημα:
Το πρώτο είναι της καρδιάς που χτυπά αλλιώς σε άγνωστα κύματα μακρού βεληνεκές. Το άλλο είναι της περηφάνιας που έχει θρυμματιστεί. Το άλλο είναι της τιμής που έχουμε πουληθεί. Και αποχτούμε κι άλλα πολλά, όπως της εγκατάλειψης, αυτό του μαρασμού κι αυτό του στίγματος. Κι εκείνο το παράσημο απ’ τα μεράκια τα απραγματοποίητα. Το άλλο των ονείρων που το ’σβησαν τα ξένα σε αχανές ορίζοντες. Ένα επίσης μεγάλο σαν στρουθοκαμήλους το αβγό καθώς κρέμεται στο κρύο χαμόγελο του ντόπιου στο χώρο που ζούμε. Κι ένα ακόμη πιο τρανό ίσαμε ένα δεινόσαυρο που λέει πάνω με γράμματα μαύρα και παχιά πως είσαι ένας ξένος. Το πιο μεγάλο έχει το πρόσωπο του χάρου που άφησε απανωτά σημάδια να φαίνονται πικρά, απ’ τους θανάτους τους πολλούς που δεχτήκαμε στην ξένη γη, όπου και αυτή τη μάνα σου δεν μπόρεσες να δεις. Κι άλλα πολλά μπορεί να αποχτήσει κανείς. Όπως και το μόνιμο μαύρο μαντήλι του χάρου που πρόσφεραν και προσφέρουν τα συρματοπλέγματα και οι πνιγμοί σε ποταμούς και θάλασσες…» (τάδε έφη Τρικαλινός τύπος 11/1995 Β.Φ.)
Και είμαστε …δυτικόκοσμος ...ευγενής και… πολιτισμένος. Ένας «σύγχρονος» κόσμος που σε λίγο θα φαίνεται κλεισμένος σε αναχρονιστικά κάστρα και χωρίς καταγωγή.
Οι «Λαθρομετανάστες» και η μοίρα τους…! (1ον)
«Μια πανσπερμία «μοντέρνων ανθρωπίνων πλασμάτων», μια πανσπερμία μιασμάτων ή γήινων φαντασμάτων που κρατά τον ήδη τραυματισμένο Πλανήτη Γη και τον κόσμο στα χέρια της, είναι αυτή που ζούμε στις μέρες μας και επιβάλλεται απ’ την ανθρώπινη δίνη να την καθίσει στο Παγκόσμιο σκαμνί και να την καταδικάσει. Πανσπερμία αχταρμάδων, πονηρών και κακούργων που προέρχονται από στρώματα πίσσας και θειαφιού, από θρησκευτικά δόγματα και «δημοκρατικά» καθεστώτα, που άλλοτε στο όνομα του Χριστού και άλλοτε στο όνομα της Δημοκρατίας, οδήγησαν και οδηγούν την ανθρωπότητα σε μια από κάθε άποψη ανεπίτρεπτη περιπέτεια που με ακρίβεια την οδηγεί στην παγκόσμια στρωματοποίηση και εξαφάνιση πολιτιστικών και ουμανιστικών αξιών και παράλληλα στο διχασμό και σε μίση μεταξύ των λαών. Σε ό, τι αφορά τα θρησκευτικά δόγματα, ο Χριστός, ο κουρελιασμένος από τα εκκλησιαστικά μιάσματα ορισμένων ρασοφόρων ανά των εποχών, μίλησε για αγάπη, για ειρήνη και είπε αν έχεις δυο πουκάμισα δώσε το ένα στο γείτονα και γι’ αυτά τον σταύρωσαν. Και σε ό, τι αφορά τη… Δημοκρατία του αιώνα μας κι αυτή μιλά για ανθρώπινα δικαιώματα. Συμπέρασμα: τόσο τα θρησκευτικά (εκκλησιαστικά) δόγματα όσο και τα «δημοκρατικά» κατεστημένα, εκείνο που δίδαξαν και εφάρμοσαν ήταν σε πρώτη μοίρα ο ρατσισμός και ο πόλεμος. Ανέκαθεν. Μόνο που τα τελευταία χρόνια παρά έγινε το κακό. Ρασοφόροι και πολιτικοί καρπώνονται χωρίς κανένα έλεος ό, τι αφήνει η μακρόχρονη ανθρώπινη στέρηση μιας φαμελιάς, μιας Χώρας.
Ως επίγειοι δαίμονες έδρασαν και δρουν σε βάρος της ανθρωπότητας τόσο οι δυτικοί «προύχοντες» (πολιτικοί και κληρικοί) όσο και απ’ την αντίπερα μεριά το μουσουλμανικό κατεστημένο που στο όνομα του Θεού κρατά τον κόσμο στην αθλιότητα, στη μιζέρια, στο θρησκευτικό μένος και στο φανατισμό. Τα «καλά» και άγια λόγια που λένε, πλαισιωμένα από λόγο τεχνικό(την καλλίτερη λογοτεχνία θα συναντήσουμε στα ευαγγέλια και στο κοράνι) και τον ουράνιο παράδεισο που παρουσιάζουν στους αφελείς και άμοιρους λαούς, είναι τερτίπια που έχουν φέρει καρπούς εδώ και αιώνες προς τους λίγους. Ο Παραμερισμός των πολιτισμών όλων των λαών διαστρέβλωσε και πάθιασε τους λαούς και τους κατεύθυνε στο απαράδεκτο σήμερα. Η πορεία της δημοκρατίας και της εκκλησίας, όπως αυτή διαγράφηκε τα τελευταία, ιδιαιτέρως χρόνια, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία και ως προ τις προθέσεις και των δυο «συμμάχων» και ως προ τα αποτελέσματα σε Παγκόσμια κλίμακα.
Λοιπόν, όταν οι «μεγάλοι» Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γερμανοί κλπ ζητούν υπογραφές για να κάνουν Πόλεμο, άλλοτε να πατάξουν πολιτικά συστήματα και άλλοτε την… τρομοκρατία, όπως τώρα, τότε οι δυτικές χριστιανοδημοκρατικές κυβερνήσεις συνηγορούν και υπογράφουν συν τα θρησκευτικά δόγματα που ευλογούν τα όπλα. Αυτός είναι ο Χριστιανισμός, όπως αυτός εκφράζεται μέσα από τη βούληση των ρασοφόρων και των δημοκρατικών συστημάτων της Δύσης, οι οποίοι αποφασίζουν να καταστρέψουν λαούς και να τους λεηλατήσουν ποικιλοτρόπως. Αυτοί, οι δύστυχοι, κυβερνήτες, μεθυσμένοι από το κρασί της «δόξας» και του πλούτου σε βάρος της ανθρωπότητας, εύκολα μπορούν και προγραμματίζουν και εφαρμόζουν πολιτικές, που εκτός τις έμψυχες και άψυχες καταστροφές, δημιουργούν στους λαούς τις προϋποθέσεις της αναγκαστικής φυγής, την οποία σήμερα ονομάζουμε «λαθρομετανάστευση».
Σαφώς η παρουσία των «λαθρομεταναστών» δημιουργεί καταστάσεις στις χώρες που εισχωρούν και μαζί με τους ντόπιους δίνουν φτερά στην εκμετάλλευση, στην πορνεία, στα ναρκωτικά, στην εγκληματικότητα κ. ά. αλλά πάνω απ’ όλα μετατρέπεται ο υγιής πολίτης σε ρατσιστή. Και αυτός είναι ο σκοπός και στόχος της περιβόητης «Παγκοσμιοποίησης»: δημιουργώντας Πολέμους αναγκάζουν σε φυγή τους λαούς και τους πετούν κυριολεκτικά σε άλλες χώρες ακριβώς για να δημιουργούνται προβλήματα.
Όταν τα πολιτικά κόμματα της Ε. Ε. στήνουν στρατούς, τάχα, για την προστασία των συνόρων με σκοπό τις επαναπροωθήσεις των «λαθρομεταναστών» και παράλληλα διοχετεύουν στην αγορά συνθήματα, όπως το έξω οι ξένοι (όπως γίνεται και στην Ελλάδα) αυτό δεν είναι παρά ωμός (δυτικός) ρατσισμός. Αν όλοι οι προαναφερόμενοι κύριοι, ψεύτες και υποκριτές δεν ήθελαν «λαθρομετανάστες» όφειλαν να λάβουν μέτρα ενάντια στους πολέμους και οι χριστιανικές πλούσιες Χώρες να επενδύσουν στις φτωχές. Αυτό λέει η απλή λογική, αυτό επιδιώκει η δημοκρατία κι αυτό επιβάλει το θρησκευτικό δόγμα εκτός και αν οι ρασοφόροι δε το γνωρίζουν.
Έρμαιο στα χέρια της δυτικής ανθρωπότητας («Παγκοσμιοποίηση»- ελεύθερη αγορά) έχει καταστεί πλέον ο «λαθρομετανάστης» και προϊόν πολιτικών επιλογών. Άλλοτε σαν τραπουλόχαρτα και άλλοτε σαν ζάρια παίζεται η μοίρα τους στα μοντέρνα σκλαβοπάζαρα των «ελεύθερων αγορών» με αποτέλεσμα την αναζωογόνηση και συντήρηση διάφορων εκκολαπτηρίων ρατσιστικών πολιτικών αλλά και θρησκευτικών δογμάτων. Ο διωγμός τους (επαναπροώθηση) αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για τη σημερινή Δύση και οι επισημάνσεις, μέσω συντηρητικών κομμάτων, ιδιαίτερα, για τους κινδύνους που φέρνουν στις Χώρες που απαγορευμένα συνωστίζονται, αποκτούν τη μερίδα του λέοντος αφού «μεγαλώνουν» τα εκλογικά τους ποσοστά. Στα ίδια μήκη και πλάτη κινήθηκε και η σοσιαλδημοκρατία, στο όνομα, τάχα, του ανθρωπισμού για εκλογική πελατεία. Τα αποτελέσματα δεν τους απαλλάσσουν από τις ευθύνες.
Από τη μια οι αντιφατικές από κάθε άποψη πολιτικές των «πολιτισμένων» πολιτειών ενάντια στους «λαθρομετανάστες», αποδιοργανώνει τις κοινωνίες των ντόπιων πολιτών, τους καθιστά μισερούς, πολέμιους και τους διχάζει. Και από την άλλη ο μεγάλος λόγος περί «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες πάντα στα πλαίσια της «Παγκοσμιοποίησης» πιστοποιεί τις επικρατούσες ρατσιστικές αλλά και φασιστικές τάσεις που διαιωνίζονται στη γηραιά μας Ήπειρο και γενικότερα στον Πλανήτη.
Ο κατασταλτικός άνεμος και η πολιτική ατμόσφαιρα σε ό, τι αφορά την Ε. Ε. όπως αυτή παρουσιάζεται από τα κύματα των «λαθρομεταναστών», ρίχνουν ακόμα μαύρο χρώμα στο ήδη γκρίζο τοπίο και οι οιωνοί επιβεβαιώνουν την ωμή πραγματικότητα.
Μετανάστες κι εμείς, «λαθραίοι» και μη, έχουμε άποψη μες το πετσί μας και θα μπορούσαμε να γράφουμε αιώνες. Δε χάνονται οι πολιτισμοί όταν οι μετακινήσεις μεταναστών γίνονται σε πλαίσια αποδεκτά από κοινωνική και οικονομική άποψη. Για τις χαμένες αξίες, ήθη και έθιμα αλλού πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια και τον πολιτισμό δεν μπορούν να μας τον εξασφαλίσουν οι ρασοφόροι. Βλάπτουν όμως μια Χώρα όταν προωθούνται μεγάλα στρώματα τα οποία αντικειμενικά δεν μπορεί να απορροφήσει, όπως και η ελληνική και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε πολυπολιτισμική. Όμως πιστεύουμε ακράδαντα ότι, πρώτον ο «λαθρομετανάστης» δεν έχει ευθύνη, αλλά την έχουν αυτοί που τους οδήγησαν στο δρόμο της φυγής. Και δεύτερον ο «λαθρομετανάστης» είναι άνθρωπος και ως άνθρωπο οφείλουμε να τον δούμε. Αυτοί που μιλούν στο όνομα το Χριστού και κρατούν το Σταυρό και λένε έξω οι «λαθρομετανάστες» έχουν δηλητηριαστεί με το μικρόβιο του ρατσισμού και δε θα … λειώσουν ποτέ. Οι δε… δημοκρατικοί έχουν επηρεαστεί από το μικρόβιο της φτωχής «δόξας» που δεν οδηγεί πουθενά. Εμεί ως μετανάστες εκθέσαμε τις απόψεις μας. Εσείς «πιστοί» της δημοκρατίας και του Χριστού, αποσυνδέσετε τις ρατσιστικές αδυναμίες και αναλύστε τις…»
Ε. Ε.– Ιούνης 11 2002 Web: www.fasoulas.de *: vaios@fasoulas.de * Hirschenstr. 14 90762 Furth D
Οι «Λαθρομετανάστες» και η μοίρα τους…! (2ον)
«Θέμα προσέγγισης και βούλησης είναι το ένα από τα μέγιστα προβλήματα της εποχής μας: της μοίρας των «λαθρομεταναστών». Πώς θα το προσεγγίσει ο απλός πολίτης και πώς ο πολιτικοποιημένος, πώς τα κόμματα της Σοσιαλδημοκρατίας και της Συντήρησης και πώς τα κόμματα της ευρείας Αριστεράς και των Πρασίνων; Σύνθετο πρόβλημα που δεν αναλύεται σε λίγες αράδες όσο αυτό παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις και μ’ αυτούς τους ρυθμούς το μεγαλύτερο τμήμα της ανθρωπότητας θ’ αρχίσει τη «μεταναστευτική περιπλάνηση», αναγκαστική στην προκειμένη περίπτωση, όσο η ανεργία καθώς κινείται ανάμεσα στη σταθερή και ανοδική διακύμανση, δεν προμηνύει τίποτα το καλό. Έτσι έχει ήδη δημιουργηθεί ένας πολύχρωμος συγκεντρωμένος «όχλος» έξω και κάτω απ’ τα σιδερά κάστρα της «Παγκοσμιοποιημένης» κοινωνίας που μεγαλώνει συνεχώς, που δημιουργεί μεγάλων μεγεθών προβλήματα, αφού οι αντικοινωνικές διαστάσεις του «όχλου» θα παράγουν ότι δεν έχουν ως τώρα παράγει τα εκκολαπτήρια των «πολιτισμένων» κοινωνιών.
Η προγραμματισμένη κοινωνική αλλοίωση αξιών και πολιτισμών δε θα μπορεί (ήδη δεν μπορεί) να προσφέρει το ελάχιστο, όχι μόνο προς την άθλια από «ανθρώπου» χέρι μοίρα των «λαθρομεταναστών» αλλά ούτε και στους ίδιους. Οι κοινωνικές εκρήξεις, τις οποίες επισημάναμε εδώ και χρόνια, είναι πλέον εδώ και καθημερινά δίνουν τις παραστάσεις μέσω πολλών παραμέτρων, όπως της εγκληματικότητας, των ναρκωτικών, του ρατσισμού και άλλων κοινωνικών εκτρωμάτων τα οποία μόνο οι λαοί, ως συμπαγή Έθνη και Κράτη μπορούν να καταπολεμήσουν. Κι εδώ ακριβώς είναι όλο το πρόβλημα. Δηλαδή η διάλυση Κρατών-Εθνών και πολιτισμών είναι το θανατηφόρο όπλο, του οποίου η ανθρωπότητα δέχεται τα πυρά του. Αυτό τον «όχλο» δημιουργούν τερατόμορφα όντα, ο οποίος «όχλος» ως στρωματοποιημένη μάζα, εκ των πραγμάτων θα εκτοξεύεται προς κάθε κατεύθυνση κι ο ένας θα κοιτάξει να «φάει» τον άλλο.
Σ’ αυτό πλέον το «κτηνοπάζαρο», (γνωστό ως «πολυπολιτισμική» κοινωνία) το διαμορφωμένο απ’ τον Δυτικό «πολιτισμό» και τα μιάσματά του, οδηγούνται τα ανθρώπινα πλήθη, να αυτοσυγκρουστούν στα ποικίλα πάθια και βεβαίως με το «σπαθί» του ρατσισμού, που έντεχνα εμφυτεύουν στον εν λόγω «όχλο». Θεωρώντας ο οποιοσδήποτε ντόπιος ότι ο ξένος του αρπάζει το ψωμί δε θα διστάσει για τίποτα και θα επιτρέψει τα πρωτογενή του ένστικτα να λειτουργήσουν, αφού, όπως προείπαμε, θα έχει απολέσει τις πολιτιστικές του αξίες. Αυτό τον σκοπό εξυπηρετούν οι Πόλεμοι: τα οικονομικά συμφέροντα ορισμένων και τη διαμόρφωση των λαών σε «ζώα».
Σε ό, τι αφορά την Ελλάδα της έχει πέσει η μερίδα του λέοντος και η πολιτεία προτίθεται να λάβει μέτρα για την φύλαξη των συνόρων της και την επαναπροώθηση των δύστυχων πλασμάτων. Για τη μερίδα που τις έλαχε οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε. Η διαμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας παρουσιάζει μια τετελεσμένη αρνητική εξέλιξη, η οποία προέκυψε από την «κάβα» των ευρωατλάντων, που η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε, δηλαδή να παρουσιαστεί σώνει και καλά κι αυτή σαν «ευρωμάγειρας». Τώρα ας «φάει» απ’ τα μαγειρέματά της.
Κι είναι αλήθεια ότι ο λαός έχει κάνει και έχει δώσει και συνεχίζει να δίνει πολλά. Όμως και τα οικονομικά του «αποθέματα» δεν είναι αειθαλή και με όσα συμβαίνουν απ’ το ανακατεμένο πλέον καζάνι, μεταναστών και ντόπιων, η κοινωνική (πολιτισμική) του υπόσταση σπάζει. Πώς λοιπόν θα αντιμετωπίσει τα μεγάλα παλιρροιακά κύματα των «λαθρομεταναστών» που το κυβερνών κόμμα τα υποστηρίζει με «ανθρωπιστικά» λόγια από τη μια και με κατασταλτικά μέτρα τα πολεμά από την άλλη; Αν και είναι αργά πλέον για μια μεταναστευτική πολιτική για την Ελλάδα(και όφειλε να έχει εμπειρίες από τα δικά της μεταναστευτικά κύματα που κατέκλυσαν την υφήλιο) ωστόσο έχει ένα ευρωπαϊκό β έ τ ο που μπορεί να το ενεργοποιήσει κι αυτή τη στιγμή, όχι βέβαια μέσω του υπουργού της των εξωτερικών και άλλων ευρωπαίων, αλλά μέσω μια εθνικής πολιτικής που θα είναι ικανή να αλλάξει ή να «φρενάρει» τον ανεξέλεγκτο ρου των πραγμάτων. Όσο κι αν ακούγεται αστείο και μη πραγματοποιήσιμο, άλλο τόσο είναι εφικτό, διότι δεν είναι μόνο οι κυβερνήσεις της Ε.Ε. αλλά πολύ περισσότερο οι ασυντόνιστοι λαοί της που μπορούν.
Αυτά για να τελειώνουμε σήμερα με την επικρατούσα απαράδεκτη κατάσταση στα εν Ελλάδι κέντρα «φιλοξενίας» των «λαθρομεταναστών». Πρώτα η κομπανία των ευρωατλάντων να τα δημιουργήσουν, τώρα τους διώχνουν! Να πάνε πού αυτά τα ανθρώπινα θύματα; Στη γήινη κόλαση ή στο θάνατο; Και πώς θα παρατάσσουν τα «πολυπολιτισμικά» κάστρα τους στους λαούς τους, οι οποίοι, λαοί, έχουν το δικαίωμα να ζήσουν; Ως ανθρώπινα;
Εν κατακλείδι δυο λόγια για την ιδεολογικοπολιτική πανσπερμία των κομμάτων της Αριστεράς. Η μη παραγωγικότητά της σε έργο γενικών ενδιαφερόντων από τη μια και η πολυδιάσπασή της από την άλλη, έχει συντελέσει άλλοτε λιγότερο και άλλοτε περισσότερο και στους Πολέμους και στα επακόλουθα που ζούμε. Αυτό το φάσμα της Αριστεράς όφειλε να αφήσει κατά μέρος τα κομματικά-ιδεολογικά της τερτίπια και να συντονίσει τον κόσμο της προς την αλλαγή των παθών. Τι έκανε; Μάθαμε όμως ή μας μάθανε να τα περιμένουμε όλα από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα. Όμως κυβερνήσεις και κόμματα πραγματοποίησαν και πραγματοποιούν τα ανήθικα έργα τους πολτοποιώντας Πλανήτη και ζωή. Εμείς ως Πολίτες τί κάνουμε;
Ε. Ε.– Ιούνης 28 2002 Web: www.fasoulas.de *: vaios@fasoulas.de * Hirschenstr. 14 90762 Furth D
«EΕ». Ελλάδα, Τρίκαλα, Ιανουάριος 30 2011 pelasgos@fasoulas.de www.fasoulas.de
Βάιος Φασούλας
Δημοσίευσέ το στο:
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου