Χρύσα Ντιντή: H «δια-δημοτική» συναίνεση της εκλογής του Συμπαραστάτη του Δημότη πρέπει να είναι ευρύτερη

Ο Συμπαραστάτης του Δημότη ή της επιχείρησης είναι ένας νέος θεσμός που προβλέπεται από το άρθρο 77 του σχετικού νόμου 3852/2010, περί «Καλλικράτη»

.

Με τον τρόπο αυτό θεμελιώνεται και στη χώρα μας, όπως και σε πολλές χώρες της Ευρώπης ο «Αυτοδιοικητικός Διαμεσολαβητής», ο οποίος όπως αντιλαμβάνεστε θα είναι ο διαμεσολαβητής μεταξύ Δήμου και Δημότη, άλλως ο εγγυητής της ασφάλειας του δικαίου στον τομέα των σχέσεων Δημοτικής αρχής και Δημότη.

Ένας ανεξάρτητος δηλαδή φορέας, ο οποίος θα προασπίζει τα δικαιώματα των πολιτών έναντι αυθαιρεσιών της Δημοτικής εξουσίας, να διαμεσολαβεί συμβουλευτικά για την εφαρμογή της νομιμότητας των διοικητικών πράξεων, αλλά και να διατυπώνει προτάσεις σχετικές με την διοικητική και εν γένει μεταρρύθμιση του Δήμου.

Παρότι όμως οι αποφάσεις και οι προτάσεις του δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα έναντι της δημοτικής αρχής, εντούτοις όμως ενέχουν μια ιδιαίτερη «παρεμβατική ικανότητα», προς όφελος πάντα του δημότη.

Στο άρθρο 77 του Ν. 3852/2010 ορίζει ρητά ότι α) ο συμπαραστάτης του δημότη και της επιχείρησης πρέπει να είναι πρόσωπο «εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας», β) ισχύουν τα κωλύματα και τα ασυμβίβαστα για αυτόν του άρθρου 14 του ιδίου νόμου, γ) λαμβάνει αντιμισθία ισόποση με την αντιμισθία του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου, δ)επιλέγεται με πλειοψηφία των 2/3 του συνόλου των μελών του δημοτικού συμβουλίου και αν δεν επιτευχθεί η επιλογή, επαναλαμβάνεται η ψηφοφορία, ε) οι υποψηφιότητες υποβάλλονται με δήλωση που κατατίθεται στο προεδρείο του δημοτικού συμβουλίου κατά την έναρξη της διαδικασίας επιλογής, κατόπιν προκηρύξεως που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του δήμου και στ) επιλέγεται για όλη τη θητεία της δημοτικής αρχής.

Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα παραπάνω είναι έκδηλη η θέληση του Νομοθέτη, ο συμπαραστάτης του δημότη να διέπεται από ρητά χαρακτηριστικά, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να μην υφίστανται ή στην πορεία να απωλεσθούν, ήτοι:

1. Να είναι πρόσωπο εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας ( που προυποθέτει τουλάχιστον επαγγελματική επάρκεια, αναγνωρισιμότητα και συμμετοχή στα κοινά).

2. Να έχει γνώσεις διοίκησης και εχέγγυα ανεξαρτησίας.

3.Να ενεργεί με αμεροληψία και αντικειμενικότητα.

4. Να του επιτρέπει η επαγγελματική του ενασχόληση να ασχοληθεί πλήρως με το αντικείμενό του ώστε να εξυπηρετηθεί ο πολίτης.

Επομένως, απαραίτητες προυποθέσεις επιλογής εκάστου πολίτη στο αξίωμα του Συμπαραστάτη του δημότη, τις οποίες επί ουδενί δεν μπορούμε να τις παρακάμψουμε, είναι οι εξής παρακάτω:

1. Να μην διαδραματίζει ενεργό ρόλο σε κάποια δημοτική παράταξη αλλά και σε καμιά περίπτωση να μην εμπίπτει σε σχέση «εξόφλησης γραμματίων», από την διαχρονική στήριξη του προτεινόμενου προσώπου σε «ομάδα» της παράταξης που προτείνει το πρόσωπο αυτό.

2. Να μην προέρχεται από άτυπη συμφωνία της πλειοψηφούσας παράταξης και της μείζονος αντιπολίτευσης, δηλαδή «σου δίνω αυτό στηρίζοντάς το, μου δίνεις το άλλο, επίσης στηρίζοντάς το»

3.Να μην είναι επαγγελματικός συνεργάτης, οποιασδήποτε μορφής, είτε τυπικής είτε άτυπης ή ακόμη και προμηθευτής του δήμου.

4. Να μην ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα που θα δημιουργεί υπόνοιες ότι δύναται να επωφεληθεί από την συγκέντρωση των παραπόνων των πολιτών, μεταφέροντας για επίλυση αυτά στο γραφείο του.

5. Να διαθέτει εμπειρία σε θέματα διοίκησης και κυρίως σε θέματα εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών.

6. Να αιτιολογείται επαρκώς η επιλογή του συγκεκριμένου προσώπου από το Δημοτικό Συμβούλιο.

7. Και τέλος να μην θεωρηθεί από τους υποψηφίους για τη θέση αυτή ευκαιρία «υφαρπαγής» ενός γενναίου μισθού για μια ολόκληρη θητεία, επιλύοντας ταυτόχρονα τυχόν οικονομικά προβλήματα, που απορρέουν από επαγγελματική «υπολειτουργία» και «υποδραστηριότητα», συμπληρώνοντας το μηνιαίο εισόδημα, μ΄ αυτόν τον ωραίο τρόπο.

Εν ολίγοις, το πρόβλημα του  κορεσμού των ελεύθερων επαγγελμάτων και της υπερπληθώρας κάποιων ομάδων επαγγελματιών που αυτομάτως οδηγούν κάποιους στην  «αναδουλειά και υποδραστηριότητα», δεν θα το λύσουμε με την κάλυψη της θέσης του Συμπαραστάτη του Δημότη.

Και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επικρατήσει το αντιστρόφως ανάλογο , του ζητούμενου του Νομοθέτη, ήτοι: άτομα που υπολειτουργούν, υποδραστηριοποιούνται επαγγελματικά και γενικώς βρίσκονται στην αφάνεια, επιδιώκοντας και αναλαμβάνοντας το αξίωμα αυτό, να τους προσδώσει το ανάλογο εγνωσμένο κύρος που τους υπολείπεται.

Άλλως, και εφόσον δεν τηρηθούν τα ανωτέρω, θα είναι σα να ομολογούμε σύμπαντες, ότι υφίσταται ανυπαρξία πολιτών, εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας, σ΄αυτή την πόλη που ζούμε και ονειρευόμαστε, σαν «μια Ανύπαρχτη Πολιτεία, Μέσα στην καταχνιά ενός χειμωνιάτικου μεσημεριού», θυμίζοντας στίχους από την Έρημη Χώρα του Τ.Σ. Ελιοτ.



Χρύσα Ντιντή

Δικηγόρος 

Δημοσίευσέ το στο: