Η πρόσβαση σε πόσιμο νερό στην Παλαιστίνη και σε πολλά μέρη του κόσμου εξακολουθεί να είναι ακόμη αγαθό σε ανεπάρκεια
Οι Οικολόγοι Πράσινοι Τρικάλων με αφορμή την παγκόσμια ημέρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (10 Δεκεμβρίου) επισημαίνουν για μια ακόμη φορά ότι, ενώ τα μάτια όλων, ή έστω των περισσοτέρων είναι στραμμένα στο πετρέλαιο, σαν μια από τις κυρίαρχες συνιστώσες της Αραβο-Ισραηλινής διένεξης και αφορμή σε πολλές άλλες εμπόλεμες συγκρούσεις, η υπερσυγκέντρωση αυτή του βλέμματος πιθανόν να εμποδίζει να φανεί ότι κάτι απλούστερο από το πετρέλαιο, όπως το νερό, θα μπορούσε να παίζει ακόμα σπουδαιότερο και ζωτικότερο ρόλο και αφορμή στο μέλλον για μια 3η παγκόσμια σύγκρουση.
Σε έκθεσή της, η Διεθνής Αμνηστία με θέμα την πρόσβαση σε πόσιμο νερό στα κατεχόμενα από το Ισραήλ παλαιστινιακά εδάφη, υπενθυμίζει πως το νερό αποτελεί στρατηγικό ζήτημα για τη Μέση Ανατολή και πως η κοινή χρήση του νερού είναι ένα από τα θέματα επίλυσης, στα πλαίσια μιας μελλοντικής ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, μαζί με εκείνα των προσφύγων, των συνόρων του παλαιστινιακού κράτους, και της Ιερουσαλήμ.
Ένα πρόβλημα το οποίο στο μέλλον θα περιλάβει και πολλά άλλα κράτη της Μέσης Ανατολής. Το νερό, όχι μόνο στη διαφιλονικούμενη περιοχή, αλλά και στην ευρύτερη ζώνη, που περιλαμβάνει το Λίβανο, τη Συρία και την Ιορδανία, λόγω γεωλογικών και κλιματολογικών συνθηκών, είναι αγαθό που σπανίζει, και ότι επί πλέον χρόνο με το χρόνο γίνεται ακόμα σπανιότερο εξ αιτίας της πληθυσμιακής αύξησης, της υπερεκμετάλλευσης και της αυξανόμενης μόλυνσης των υδάτινων πόρων. Υπολογίζεται ότι το 80-85% της Ιορδανίας είναι άνυδρη περιοχή, καθώς επίσης το 50-65% της Συρίας και το 60% του Ισραήλ.
Η μελέτη που δημοσιεύτηκε από την οργάνωση προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποτελεί ένα «δριμύ κατηγορώ» της πρακτικής των διακρίσεων, που επιβάλλονται από τις ισραηλινές αρχές εναντίον του παλαιστινιακού πληθυσμού.
Η πρόσβαση στο νερό, το οποίο υπόκειται σε πλήρη έλεγχο από το Ισραήλ επιτείνεται από τη σοβαρή ξηρασία που απειλεί τώρα τον ορεινό υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής. Το εβραϊκό κράτος εκμεταλλεύεται πάνω από το 80% του νερού από το υδροφόρο αυτόν ορίζοντα, περιορίζοντας την πρόσβαση των Παλαιστινίων σε 20% . Ωστόσο, όπως τονίζει η Διεθνής Αμνηστία , ενώ για τους Παλαιστίνιους της Δυτικής Όχθης είναι ο μοναδικός υδάτινος πόρος, το Ισραήλ έχει διάφορες πηγές προμήθειας (λίμνη Τιβεριάδα, παράκτιοι υδροφόροι ορίζοντες και κοιλάδα του Ιορδάνη την οποία κατέχει μετά τον πόλεμο του 1967, και δεν παρέχει πρόσβαση στους Παλαιστινίους).
Το πρόβλημα του νερού αγγίζει και την Ελλάδα σ΄ότι αφορά την γεωργική ανάπτυξη η οποία πολλές φορές η διαχείριση του νερού στον θεσσαλικό Κάμπο αποτέλεσε αφορμή να εκδηλωθούν διαμάχες και έριδες τον τελευταίο καιρό με πολύ ακραία περιστατικά. Αλλά και στο πόσιμο νερό παρατηρούνται όλα και πιο συχνά φαινόμενα, όχι από έλλειψη επαρκής ποσότητας που αντιμετωπίζουν άλλες χώρες, αλλά στην ποιότητά του πόσιμου νερού η οποία γίνεται πια ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη για την υγεία των πολιτών και βάζει σε κίνδυνο ένα από τα βασικότερα δικαιώματα του ανθρώπου, που είναι η πρόσβαση του στο υγιεινό και άφθονο νερό
Οικολόγοι Πράσινοι Τρικάλων
http://eko-trikala.blogspot.com/
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου