Έχει στη συλλογή του 31 σπάνια ποδήλατα !

Ο καθηγητής κ. Γιάννης Κουτεντάκης ο οποίος έχει την έδρα της εργοφυσιολογίας στο ΤΕΦΑΑ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, είναι επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Wolverhampton στη Μ. Βρετανία, και διευθυντής του Ινστιτούτου Σωματικής Απόδοσης και Αποκατάστασης

Στη συλλογή του υπάρχουν 31 ποδήλατα. Το παλαιότερο απ΄ αυτά είναι από τη δεκαετία του '30, ενώ το νεότερο κατασκευάστηκε τη δεκαετία του '70. Τα μισά περίπου είναι αυθεντικά, ενώ τα υπόλοιπα πιστές ανακατασκευές.

Η συλλογή ανήκει στον καθηγητή Γιάννη Κουτεντάκη, ο οποίος έχει την έδρα της εργοφυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, είναι επισκέπτης καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Wolverhampton στη Μ. Βρετανία, και διευθυντής του Ινστιτούτου Σωματικής Απόδοσης και Αποκατάστασης. Υπήρξε προπονητής εθνικών ομάδων κωπηλασίας στην Ελλάδα και Μ. Βρετανία και έχει ασχοληθεί ερευνητικά με αθλητές, χορευτές και άτομα του γενικού πληθυσμού.
Έχει πάνω από 150 δημοσιεύσεις σε έγκριτα διεθνή επιστημονικά περιοδικά για θέματα που αφορούν την σωματική κατάσταση.


Η συλλογή

Αναφερόμενος στα πόσα ποδήλατα έχει στη συλλογή του και ποια τα χαρακτηριστικά τους, ο ίδιος σημειώνει
«Στη συλλογή υπάρχουν 31 ποδήλατα. Το παλαιότερο είναι από την δεκαετία του ’30 ενώ το νεότερο κατασκευάστηκε στη δεκαετία του ’70. Τα μισά περίπου είναι αυθεντικά ενώ τα υπόλοιπα είναι πιστές ανακατασκευές. Πολλά ποδήλατα βρέθηκαν αχρησιμοποίητα σε αποθήκες όπου φυλάσσονταν για δεκαετίες σε κατάσταση «εργοστασίου». Μέχρι και τα ελαστικά είναι περιόδου 1950-1960. Τα περισσότερα ποδήλατα έχουν χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας και η προέλευσή τους είναι κυρίως η Αγγλία και η Γερμανία. Γνώρισμα των ποδηλάτων εκείνης της εποχής είναι η δερμάτινη εργαλειοθήκη και ιδιαίτερα η άνετη δερμάτινη σέλλα, που στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν υψηλή αισθητική παρουσίαση. Η ύπαρξη ισχυρών ελατηρίων στη σέλλα – πέρα από τη άνεση – προσέφερε στον αναβάτη και μια αποτελεσματική προστασία από απότομους κραδασμούς στη ευαίσθητη περιοχή της μέσης. Ένα άλλο χαρακτηριστικό των ποδηλάτων της προ «maintain» εποχής ήταν και η εκτεταμένη χρήση της λεγόμενης «κόντρας» σαν τρόπο φρεναρίσματος. Το φρενάρισμα επιτυγχάνονταν χάρη σε ένα μηχανισμό που βρίσκονταν στον άξονα του πίσω τροχού. Μερικές φορές ο άξονας αυτός έπαιζε τον ρόλο της γεννήτριας ηλεκτρικού ρεύματος που έδινε την απαιτούμενη ενέργεια για να λειτουργήσουν τα περίτεχνα φανάρια του ποδηλάτου μπρος και πίσω».


Το πρώτο ποδήλατο

Στο ερώτημα πώς ξεκίνησε αυτή προσπάθεια και για ποιο λόγο, απαντά:
«Το πρώτο ποδήλατο της συλλογής ήταν ένα εγγλέζικο «κουρσάκι» υψηλής για την εποχή του τεχνολογίας. Το απέκτησα όταν ζούσα στην χώρα αυτή και το έφερα στη Ελλάδα το 1998. Ήθελα όμως ένα ποδήλατο «νταλίκα», όπως λένε τα ποδήλατα εποχής στον Βόλο όπου μεγάλωσα, ή «ματρακά» όπως λέγονται στα Τρίκαλα που μένω τώρα. Έτσι άρχισε η ιστορία της συλλογής. Ποδήλατο βέβαια είχα από μικρός. Με αυτό πηγαίναμε στο σχολείο, στις εκδρομές με φίλους και ακόμα στα πρώτα μας ραντεβού. Το ποδήλατο ήταν μέρος της ζωής μας. Είχε ιδιαίτερο ρόλο και ασκούσε ιδιαίτερη έλξη. Ίσως επειδή, μαζί με την λέμβο κωπηλασίας, είναι τα μόνα μεταφορικά μέσα που κινούνται με την βοήθεια του ανθρώπινου μυϊκού ιστού. Επιπλέον, πίστευα και πιστεύω ότι ο καλλίτερος τρόπος μετακίνησης στην πόλη είναι το ποδήλατο, για πολλούς λόγους. Πέρα από τα προφανή οικολογικά οφέλη, που όμως δεν φαίνεται να συγκινούν και πολλούς συμπατριώτες μας, υπάρχουν και αρκετά οικονομικά οφέλη. Υπολογίζω ότι μέχρι και 2000 ευρώ μπορεί να εξοικονομηθούν τον χρόνο από την αντικατάσταση του αυτοκινήτου με ποδήλατο για μερικές απλές καθημερινές διαδρομές. Εάν προσθέσει κανείς και τα τεράστια οφέλη στην υγεία, οι περισσότερες ασθένειες σήμερα έχουν την βάση τους στην υποκινητικότητα και όχι στην κακή διατροφή όπως εσφαλμένα πιστεύεται, γίνεται προφανές ότι η χρήση του ποδηλάτου γίνεται ακόμα πιο σημαντική και απαραίτητη».


Πού τα βρίσκει

Στην ερώτηση πώς τα βρίσκει τα ποδήλατα και τι ακολουθεί στη συνέχεια ώστε αυτά να έχουν τη μορφή που έχουν, ο κ. Κουτεντάκης τονίζει:
«Τα ποδήλατα τα βρίσκω σε σπίτια γνωστών, σε παλαιοπωλεία, αλλά και σε παλιά επαρχιακά ποδηλατάδικα. Εκεί συνήθως βρίσκω και ανταλλακτικά. Ιδιαίτερα μνεία θα πρέπει να γίνει στον Ανανία από τον Βόλο που κράτησε στο πατάρι του μαγαζιού του 10 ολοκαίνουργα ποδήλατα για 40 περίπου χρόνια. Για την ανακατασκευή χρειάζεται να έχεις και μερακλίδες τεχνικούς. Αυτούς τους βρήκα στα πρόσωπα του αδελφού μου Θόδωρα Κουτεντάκη από τον Βόλο και του Δημήτρη Γουσιόπουλου από τα Τρίκαλα. Πολλά ανταλλακτικά τα φέρνω και από το εξωτερικό μέσο διαδικτύου. Οι ανακατασκευές βασίζονται σε παλιές φωτογραφίες, σε μαρτυρίες πρώην ιδιοκτητών και στην εμπειρία συνταξιούχων ή εν ενεργεία ποδηλατάδων. Μια ανακατασκευή μπορεί να κρατήσει μέχρι και ένα χρόνο».


Η ευκολία

Επίσης στο ερώτημα τι τον έχει κάνει εντύπωση μέχρι τώρα σε αυτή την προσπάθεια, ο καθηγητής στο ΤΕΦΑΑ σημειώνει:
«Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες, μου έκανε εντύπωση η ευκολία με την οποία οι Έλληνες «ξεφορτώνονται» τα παλιά πράγματα. Τα λίγα που έχουν μείνει (ποδήλατα ή ανταλλακτικά) είναι πολύ ακριβότερα από τα αντίστοιχα του εξωτερικού. Επίσης μου έκανε εντύπωση η έλλειψη τεχνογνωσίας στη συντήρηση ποδηλάτων, ενώ δεν υπάρχει η υποδομή για τέτοιες δραστηριότητες. Είναι δύσκολο να κάνεις έστω και μία βίδα! Από την άλλη μεριά μου έκανε πολύ καλή εντύπωση η διάθεση ορισμένων απλών ανθρώπων να βοηθήσουν αλλά και η χαρά τους στο αντίκρισμα του τελικού αποτελέσματος». Τέλος το τι λέει η οικογένειά του αναφέρει:
« Είναι πολύ θετική. Βοηθάει όσο μπορεί. Όλοι στην οικογένεια χρησιμοποιούν ποδήλατα-αντίκες. Δεν είναι και πάρα πολύ κοινό σήμερα παιδιά 15-17 χρόνων να χρησιμοποιούν ποδήλατα 40 ή 50 ετών με όλα τα εξαρτήματα όπως ήταν εκείνη την εποχή. Βέβαια το πρόβλημα είναι η έλλειψη αποθηκευτικών χώρων στο σπίτι. Αυτό είναι δύσκολο να επιλυθεί».


Του Αποστόλη Ζώη - Δημοσιεύτηκε στην ΕΡΕΥΝΑ

Δημοσίευσέ το στο: