Οι παλιοί τον θυμούνται με νοσταλγία οι νέοι τον έχουν ακουστά. Ο Α.Ο. Τρίκαλα ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα που ενέταξε επίσημα στο δυναμικό της ξένο ποδοσφαιριστή: Τον Γιουγκοσλάβο Λάζαρο Ράντοβιτς την περίοδο 1964-65.
Σαν χθες και πριν από 45 χρόνια ο Ράντοβιτς έμελλε να γράψει ιστορία με την μεταγραφή του στον ΑΟΤ. Διαβάζουμε στην εφημερίδα «ΕΡΕΥΝΑ» το δημοσίευμα ανακοίνωσης του Ράντοβιτς πριν από 45 χρόνια:
«Χθες το απόγευμα προσήρθε στην ΕΠΟ ο γνωστός δημοσιογράφος Ηρ. Παππάς και κατέθεσε το δελτίο μεταγραφής του διεθνούς Γιουγκοσλάβου ποδοσφαιριστή της Παρτιζάν Βελιγραδίου, Ράντοβιτς.
Ο Ράντοβιτς θα δύναται να αγωνίζεται με την ομάδα των Τρικάλων από 17 Φεβρουαρίου 1965. Το δελτίο φέρει αριθμό πρωτοκόλλου 3221, ενώ το διαβατήριο του ευρισκομένου ήδη στην Ελλάδα από εβδομάδος διεθνούς ποδοσφαιριστή φέρει αριθμό 626.175. Ο Ράντοβιτς ως γνωστό έχει αγωνιστεί 123 φορές με την Παρτιζάν και έχει φορέσει 16 φορές την φανέλα με τα εθνικά χρώματα της Γιουγκοσλαβίας.
Γεννήθηκε το 1935 στο Τίτογκραντ και συμπληρώνει ήδη το 30ο έτος της ηλικίας του τον Φεβρουάριο οπότε και δύναται να αγωνίζεται με τα Τρίκαλα. Πρέπον να σημειωθεί ότι ο Γιουγκοσλαβικός νόμος περί ποδοσφαίρου δίδει στους παίκτες το δικαίωμα όπως από το 30ου έτους της ηλικίας τους να μεταγράφονται, εάν επιθυμούν, ελεύθερα σε ομάδα του εξωτερικού.
Εις ανάμνηση ενός μύθου…
Σκληρή κι απρόβλεπτη αν είναι η ζωή είναι αλήθεια πως δεν παύει να εμπεριέχει σαν αλατοπίπερο εκείνα τα στοιχεία που την αναδεικνύουν στη σφαίρα του μύθου και της φαντασίας. Τέτοιες στιγμές που μοιάζουν με όνειρο έρχονται ίσως για μια και μοναδική φορά στη διαδρομή του ατόμου αφήνοντας το αποτύπωμα, έτσι που τίποτα πια δεν είναι το ίδιο στο μέλλον.
Τα «Τρίκαλα», η ποδοσφαιρική ομάδα που μεγαλούργησε τη δεκαετία του ΄60 και μέχρι τις αρχές του ΄70 είναι και θα παραμείνει ένας τέτοιος μύθος. Μια ομάδα που γεννήθηκε από τα σπλάχνα της συγχώνευσης της ΑΕ Τρικάλων και του «Αχιλλέα», πλαισιώθηκε από δυναμικούς παράγοντες που τύγχαναν επιτυχημένοι επαγγελματίες, ένωνε ταυτόχρονα τους τοπικούς φιλάθλους στα χρώματα του μπλε και του κόκκινου τερματίζοντας την αντιπαλότητά τους. Κυρίως όμως ευτύχησε η ομάδα να πλαισιωθεί από παίκτες με πλούσια τεχνικά, σωματικά και ψυχικά προσόντα που έδιναν όλες τις δυνάμεις για να τιμήσουν τη φανέλα και μάλιστα σε κείνη τη ρομαντική εποχή της… πορτοκαλάδας.
Όλη όμως αυτή η αρμονική συνύπαρξη ίσως να είχε διαφορετική εξέλιξη αν δεν το έφερνε η συγκυρία στο δύσκολο ξεκίνημα των «Τρικάλων» στην Α΄ Εθνική με προπονητή τον Καραμφίλοβιτς να αποκτήσουν για το δεύτερο μισό του πρωταθλήματος τους Γιουγκοσλάβους ποδοσφαιριστές Λάζαρο Ράντοβιτς και Μιχαήλ Μέσαρο. Ο Ράντοβιτς ήταν αυτός που θα άφηνε εποχή ειδικά μετά την ιστορική νίκη με 3-2 επί του μεγάλου Ολυμπιακού των Σιδέρη, Μποτίνου, Πολυχρονίου! Ήταν 28.02.1965 κι όσα χρόνια αν περάσουν, αυτή θα θεωρείται η σπουδαιότερη επιτυχία του τρικαλινού αθλητισμού, ένα ορόσημο που πρέπει να εμπνέει ακόμα και κάτω από τις οποιεσδήποτε συνθήκες θα αντιμετωπίσει στο μέλλον.
Λάβαμε ερέθισμα για την παραπάνω αναφορά από το συναρπαστικό αφήγημα που έγραψε ο ίδιος ο Ράντοβιτς και επιμελήθηκε ο συνάδελφος Σωτ. Κύρμπας. Εμμέσως πλην σαφώς αποδίδει μεθοδευμένη απομάκρυνσή του από τους τότε εθνικόφρονες που ενοχλήθηκαν δήθεν από την παρουσία παικτών και προπονητών σοσιαλιστικών χωρών. Αλλά ότι και να συνέβη τους μύθους δεν τους αποκαθηλώνει κανείς. Ποτέ!
Άρθρο του Λάζαρου Τσουμένη - Δημοσιεύτηκε στο goaltrikala
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου