Στη συνάντηση της Παρασκευής (18/3ου) υπήρξε μεγάλος προβληματισμός κατά πόσο θα επέτρεπαν οι άσχημες καιρικές συνθήκες να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα.
Το πρόγραμμα του Συλλόγου προέβλεπε την Κυριακή 20 Μαρτίου 2011 να ανεβούμε στο “Αυγό” από το Λιβαδοχώρι… Όμως στη συνάντηση της Παρασκευής (18/3ου) υπήρξε μεγάλος προβληματισμός κατά πόσο θα επέτρεπαν οι άσχημες καιρικές συνθήκες να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα, δεδομένου ότι οι μετεωρολογικές προβλέψει...ς μιλούσαν για επιδείνωση του καιρού το ΣαββατοΚύριακο.
Ωστόσο η ισχυρή θέληση των περισσότερων ήταν: πάμε με κατεύθυνση την περιοχή του προγράμματος και ανάλογα με τον καιρό που θα βρίσκαμε επί τόπου, θα αποφασίζαμε…Εναλλακτικά ακόμα και αν δεν πηγαίναμε στο “Αυγό”, θα κάναμε προς κορυφή “Kαρατζούνη” στην οποία ανεβήκαμε και πέρσι ακριβώς την ίδια εποχή…
Το ραντεβού μας στις 7:30 το πρωϊ της Κυριακής στον γνωστό πάντα τόπο.
Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός που συναντιόμαστε πριν την αναχώρηση από την πόλη για το βουνό δεν αντίκρισε τις δόξες άλλων Κυριακών…Το μουντό μέχρι και βροχερό πρωινό αποθάρρυνε αρκετούς…Λίγες οι συμμετοχές. Ξεκινήσαμε για Γκρόπα με πρόθεση να υλοποιήσουμε την απόφασή μας…
Ο καιρός όλο και αγρίευε. Μετά τα Στουρναρέϊκα, από κρύος έγινε παγερός. Το χιονόνερο όλο και πιο πυκνό, όλο και πιο δυνατό… Εποχούμενοι μέχρι την νέα σήραγγα που τρύπησε το βουνό και απάλλαξε πολλούς από την τρισκατάρατη στροφή της Γκρόπας, στο γκρεμό της οποίας άφησαν αρκετοί την τελευταία τους πνοή, βρήκαμε τα πρώτα εμπόδια. Εδώ αντί να συναντήσουμε τα χελιδόνια που μας είχαν προϋπαντήσει την περσυνή Κυριακή (21-3-2010) βρήκαμε κλειστό, από χιόνια, τον παλιό δρόμο που οδηγεί στην διαβόητη και για πολλούς μοιραία στροφή.
Εξαιτίας αυτού του γεγονότος γίνονταν προβληματική και η προσέγγισή μας στο σημείο εκκίνησης για τον κορυφαίο στόχο μας. Αναγκαστικά περάσαμε μέσα από την σήραγγα προκειμένου να προσεγγίσουμε το τόπο της πεζοπορικής εκκίνησης από την πίσω μεριά του βουνού… Διαψευστήκαμε. Δεν μπορούσε να περάσει τον χιονισμένο και εγκαταλειμμένο δρόμο ούτε τζίπ με τετρακίνηση. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα σε αυτό το σημείο και ξεκινήσαμε περπατώντας πάνω στο χιόνι.
Τα πόδια μας, για μια φορά ακόμα καλούνταν να αναλάβουν ένα έργο που δεν κατάφερναν να το φέρουν σε πέρας τα μηχανοκίνητα μέσα που διέθετε η ομάδα μας. Το χιονόνερο εδώ έπεφτε χοντρότερο, ο δυνατός αέρας το έριχνε με δύναμη πάνω στο πρόσωπο. Μας ράπιζε. Το κρύο τρύπαγε το κορμί… Αιτίες για διαβούλευση…
Τι κάνουμε; Η νέα απόφαση ήταν να πάμε στο δρόμο του στόχου μας και ας μη φτάσουμε στην κορυφή…Η θέληση για πεζοπορία και ορειβασία, ισχυρότερη του κακού καιρού. Γκέτες στα πόδια, γάντια στα χέρια, σκούφο στο κεφάλι, αδιάβροχο στη πλάτη και τραβάμε την ανηφόρα…
Το μαλακό χιόνι που βρίσκουμε στο δρόμο μας, το ύψος του οποίου σκεπάζει τις γκέτες, μας έβαλε από νωρίς σε σωματική δοκιμασία γιατί βουλιάζουμε… Ο καιρός κλειστός. Η ομίχλη εμποδίζει την ορατότητα και δεν είναι μόνο που βάζει προβλήματα στον προσανατολισμό αλλά κυρίως μας στερεί τη χαρά του απέναντι τοπίου, του ορεινού όγκου. Βρίσκουμε ίχνη μικρών ζώων πάνω στο “παρθένο” χιόνι. Την πορεία μας, διακόπτουν συχνά κορμοί ελάτων που κείτονται ξεριζωμένα στον δρόμο μας.
Στο επόμενο χιλιόμετρο συναντιόμαστε και με το ίχνος της αρκούδας που πέρασε από δω πριν λίγες μέρες. Μετά την πρώτη αριστερή στροφή του δρόμου περνάμε πάνω από μικρό ρέμα ενώ βρίσκουμε και την κεραία της κινητής τηλεφωνίας στη θέση “Σπανουλάκη” για να μας θυμίζει τα επιτεύγματα του πολιτισμού που έχουμε εγκαταστήσει μέσα στον "οικότοπο" της άγριας πανίδας…
Το καλαμπούρι εμψυχώνει την ομάδα της οποίας δοκιμάζεται η αντοχή της όλο και περισσότερο από το μαλακό χιόνι και από τα τέλματα του δασόδρομου. Μετά από συνεχή πορεία δύο ωρών και ενώ από την πυκνή ομίχλη όχι μόνο δεν βλέπουμε τις απέναντι τσούκες αλλά πλέον ούτε την μύτη μας. Βρίσκουμε το δεύτερο ρέμα. Εδώ υπάρχει και διασταύρωση των δρόμων. Κάνουμε στάση. Συμβουλευόμαστε χάρτη και το Gps. Ο χάρτης λέει ότι βρισκόμαστε κάτω από τις κορφές Πύργια (υψόμετρο 1414 μέτρα).
Για να φτάσουμε στον “Καρατζούνη” με τις υπάρχουσες συνθήκες θέλουμε πάνω από δύο ώρες, γιατί μας χωρίζει μια υψομετρική διαφορά πάνω από 350 μέτρα. Έχει φτάσει μεσημέρι. Η πείνα απασχολεί τα στομάχια μας. Βάζουμε κάτι στο στόμα για να ξεγελάσουμε το στομάχι, πίνουμε νερό για να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας… Οι περισσότεροι από την ομάδα έχουν στο μυαλό τους μεζέδες στην ταβέρνα “To ψαρό”. Πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Η συζήτηση στο δρόμο ήταν ανάλογη με την ένταση των πολιτικών αποφάσεων που επηρεάζουν τη ζωή μας το τελευταίο καιρό.
Στη ταβέρνα στην οποία γευτήκαμε αρκετές νοστιμιές, μέχρι και αχνιστή φασολάδα για κείνους που νηστεύουν, ξεχάσαμε τις πολιτικές διαφορές. Τσουγκρίσαμε τα ποτήρια με το κόκκινο κρασί και ευχηθήκαμε στην επόμενη συνάντησή μας που θα είναι διήμερη (26-27/3ου /2011) με διανυκτέρευση στον Άγιο Γερμανό (Φλώρινα-Πρέσπες) και στόχο την ορειβασία στον Βαρνούντα.
Δημοσίευσέ το στο:
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου