To Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής θα πραγματοποιήσει Πανελλαδική Συνάντηση στην Αθήνα, την Παρασκευή και το Σάββατο 16 και 17 Δεκέμβρη. Κεντρικό θέμα της Συνάντησης είναι οι σκέψεις και πρωτοβουλίες για την ενότητα της Αριστεράς...
...και τη δημιουργία μιας πλατιάς μετωπικής συμπαράταξης του λαού, με στόχο την προώθηση μιας εναλλακτικής ριζοσπαστικής πολιτικής, από την οποία έχουν να ωφεληθούν άμεσα ο κόσμος της εργασίας και μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Το κείμενο που δημοσιοποιείται σήμερα είναι προϊόν σύνθεσης και συγκερασμού απόψεων που εκφράστηκαν στο συντονιστικό ή κατατέθηκαν γραπτά και αποτελεί βάση για συζήτηση στην Πανελλαδική συνάντηση. Το κείμενο αποτελεί ομόφωνη απόφαση του Συντονιστικού.
Α. Το «Μέτωπο» υπάρχει ήδη, εν δυνάμει, μέσα στο λαό, πάλι χωρίς την Αριστερά.
Ο λαός έχει πεισθεί ότι μια «ένωση δυνάμεων» αποτελεί προϋπόθεση για να αντιπαρατεθούμε στις πολιτικές καταστροφής της οικονομίας και κοινωνίας από την τρόικα. Η «ενότητα» υπάρχει ήδη, εν δυνάμει, μέσα στο λαό και εκφράζεται πολλαπλά: Με τη συνύπαρξη πολιτών με τις πιο διαφορετικές πολιτικές καταγωγές και κοινωνικές εντάξεις, από όλο το φάσμα των ηλικιών στις απεργίες, στις διαδηλώσεις και στις πλατείες. Στα κινήματα «δεν πληρώνω». Στις επιτροπές γειτονιάς. Στις ομάδες αλληλεγγύης. Στις κινήσεις καλλιτεχνών και διανοουμένων. Στις ιστοσελίδες αμφισβήτησης.
Όλα αυτά αποτελούν σε μεγάλο βαθμό «αναπάντητες επιστολές» προς τις πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην επίτευξη της «ένωσης».
Η απάντηση των δυνάμεων της Αριστεράς είναι να επαναλαμβάνουν, τη λέξη «μέτωπο» σε όλες τις πτώσεις και με όλα τα προσδιοριστικά επίθετα. Τις περισσότερες φορές το ορίζουν γύρω από τον εαυτό τους, ως επέκταση της κομματικής τους επιρροής.
Όμως η αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος από το λαό, όπως εκφράστηκε κατεξοχήν στις πλατείες και στις εργατικές κινητοποιήσεις, έδειξε ότι η κοινωνία έχει συνειδητοποιήσει το πολιτικό χρέος των στιγμών - την Ανατροπή- και βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς.
Β. Τώρα : μοναδικές συνθήκες για μια αριστερή λύση
Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης του Οκτωβρίου αποτελεί ένα ακόμη βήμα στην καταβαράθρωση της χώρας και του λαού. Η λαϊκή κυριαρχία κατεξευτελίζεται, απειλείται πια η ίδια η επιβίωση της κοινωνίας. Δύο μέρες μετά, στις 28 Οκτώβρη, ο λαός μας, σε ολόκληρη την Ελλάδα, έδωσε τη δική του συγκλονιστική απάντηση, αμφισβητώντας συνολικά το πολιτικό σύστημα.
Η δημιουργία της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι επιβολή της τρόικας και μεθόδευση για τη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών. Αποστολή της είναι να εκτελέσει «συμβόλαιο θανάτου» σε μισθούς, συντάξεις, θέσεις εργασίας, κοινωνικές παροχές με βάση τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης του περασμένου Οκτώβρη. Ένας πρωθυπουργός που βγήκε ταχυδακτυλουργικά από το ημίψηλο των τραπεζών, μια κυβέρνηση που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τη λαϊκή εντολή, αποτελεί ένα νέο βήμα σε μια ταχύτατα εξελισσόμενη, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, διαδικασία εκτροπής και αποδόμησης των δημοκρατικών θεσμών.
Έχουν δημιουργηθεί νέα δεδομένα. Όλο το σύστημα του δικομματισμού συμμετέχει στην κυβέρνηση, αφήνοντας «κενό» στο χώρο της αντιπολίτευσης. Αποδυναμώνεται η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά, ως κάτι διαφορετικό, και αποκαλύπτεται το απατηλό της «αντιμνημονιακής» δημαγωγίας της. Γίνεται φανερός ο ρόλος της Ακροδεξιάς, του ΛΑΟΣ, ως δύναμης του συστήματος και αναδεικνύεται η δυνατότητα να αποδομηθεί ο γνωστός -σε άνοδο, στην εποχή της κρίσης, σε όλη την Ευρώπη- ξενοφοβικός λαϊκισμός, που, εκμεταλλεύεται τα αισθήματα πανικού από την κατάρρευση μεσαίων στρωμάτων, αλλά και τμημάτων της εργατικής τάξης.
Όλα αυτά δημιουργούν πρωτοφανείς και μοναδικές δυνατότητες για να είναι μια ορμητική, επαναστατική, ενωμένη Αριστερά που θα συγκροτήσει την εναλλακτική λύση. Δυνατότητες, όχι βεβαιότητες. Παρά τη δημοσκοπική άνοδο των αριστερών κομμάτων λόγω ακριβώς του «κενού» που αφήνει ο δικομματισμός, οι πολιτικές, προγραμματικές, ηθικές ερωτήσεις που θέτει στην Αριστερά, με τρόπο αμείλικτο και επιτακτικό, η εποχή της μεγάλης κρίσης μένουν αναπάντητες
Γ. Μόνο αν υπάρξει η βάση για μια πλατιά συμπαράταξη έχει θέση το ΜΑΑ στις εκλογές.
Κεντρικός στόχος της προσπάθειας του ΜΑΑ, από τη στιγμή της συγκρότησής του, είναι η επίτευξη μιας μετωπικής συνάντησης πάνω σε ένα ριζοσπαστικό και συγκροτημένο πρόγραμμα.
Χαιρόμαστε που ο κεντρικός όρος μέσα από τον οποίο επιδιώξαμε να εκφράσουμε την ταυτότητά μας, το «μέτωπο», υιοθετείται σήμερα από όλα ανεξαίρετα τα ριζοσπαστικά σχήματα. Την ίδια στιγμή αισθανόμαστε θλίψη γιατί, με τους στενούς κομματικούς ορίζοντες που συχνά νοηματοδοτείται, μια αριστερά διαχωρισμένη σε πολλαπλά σχήματα οδηγείται βαθμιαία σε μια αριστερά διασκορπισμένη σε πολλαπλά «μέτωπα».
Ως Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής διασαφηνίσαμε γρήγορα, αξιοποιώντας θετικές και αρνητικές εμπειρίες που είχαμε, ότι δεν είμαστε παρά μόνο μια πρωτοβουλία για ένα μέτωπο που απαιτεί ευρύτατες δυνάμεις. Η προσπάθειά μας ταυτίζεται με αυτό το στόχο και δεν μπορεί να υπάρξει πέραν αυτού.
Θα συνεχίσουμε με πείσμα την προσπάθειά μας για μια πλατιά ενότητα σε ανατρεπτική προγραμματική βάση και με δημοκρατικές διαδικασίες που απαιτούν οι περιστάσεις. Θα την επιδιώξουμε σε όλα τα επίπεδα: στους δρόμους, στις πλατείες, στις γειτονιές, στις σχολές, στις απεργίες, στα κινήματα.
Θα επιδιώξουμε να γίνει αυτό και στις εκλογές, που, υπό προϋποθέσεις, μπορούν να συμβάλουν να αλλάξει κατεύθυνση η πορεία της χώρας.
Για μας, και πιστεύουμε και για το λαό, δεν έχουν το νόημα που σήμερα απαιτείται εκλογές δημοσκοπικού τύπου, καταμέτρησης ποσοστών, ανταγωνισμού μέσα στα πλαίσια δυνάμεων που θα έπρεπε να ήταν μαζί, συντεταγμένες απέναντι στην τρόικα. Όχι γιατί ένα τέτοιο εγχείρημα, σαν το δικό μας, έχει δυσκολίες. Αλλά λόγω της αδυναμίας να νοηματοδοτήσουμε οι ίδιο στον εαυτό μας και να εξηγήσουμε στους εργαζόμενους την παρουσία στον κατακερματισμένο ριζοσπαστικό χώρο ενός ακόμα σχήματος με τους δικούς του υποψηφίους βουλευτές και τα δικά του μεγάφωνα, όσο παραγωγικό κι αν είναι αυτό σε επεξεργασίες, πρωτοβουλίες κι ενωτικές προτάσεις. Ο λαός μας χρειάζεται σήμερα ένα μόνο, ένα χωνί του ΕΑΜ.
Έτσι κι αλλιώς ο πόλεμος θα συνεχισθεί και μετά τις εκλογές του συστήματος, πρώτα από όλα στους δρόμους. Και το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής με τη γνωστή και ευδιάκριτη παρουσία του θα είναι συνεχώς παρόν.
Η τύχη του ΜΑΑ, η επιτυχία ή η αποτυχία του, είναι ταυτισμένη με τη μετωπική ενότητα. Αυτό για πολλούς φαίνεται ως μειονέκτημα. Εμείς το αισθανόμαστε τελικά ως πλεονέκτημα γιατί μας προσφέρει τη δυνατότητα να απαντήσουμε με ειλικρίνεια στη δίκαιη καχυποψία των πολιτών απέναντι σε κάθε τι που έχει σχέση με εξουσία και πολιτικά αξιώματα.
Δ. Η προσπάθεια ανασυγκρότησης δυνάμεων του συστήματος σε «αντιμνημονιακή» βάση
Παράλληλα με τις ευνοϊκές συνθήκες για το μέτωπο, διαμορφώνονται ήδη κινήσεις, ιδιαίτερα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ, για τη συμμετοχή σε μια «αντιμνημονιακή» σύγκλιση. Είναι δυνάμεις που θεωρούν ότι τα μέτρα της κυβέρνησης Παπανδρέου ξεπέρασαν το όρια σοσιαλδημοκρατικής ανοχής τους. Δυνάμεις που ξεκαθαρίζουν παλιούς λογαριασμούς σε σχέση με την κατανομή αξιωμάτων. Δυνάμεις που τις βολεύει να κρατήσουν την επαφή με την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ που συνωστίζεται στην έξοδο. Δυνάμεις που θέλουν έγκαιρα να «κλείσουν» μια προνομιούχα θέση στον ήλιο ενός νέου τοπίου μετά την τρόικα. Παράλληλα, αξιόλογες δυνάμεις, με αγωνιστική διαθεσιμότητα και προωθημένο προβληματισμό, αποδεσμεύονται μαζικά, ιδιαίτερα από τη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ.
Κανείς, βέβαια, δεν έχει δικαίωμα να απαιτήσει πιστοποιητικό πρότερου έντιμου βίου από κανένα, πρόσωπο ή συλλογικότητα Σε κάθε νέα εποχή, ο καθένας έχει δικαίωμα να αναπροσδιορισθεί.
Ένα μέτωπο όμως δεν μπορεί να έχει ένα θολό, αμφίσημο και με πολλαπλές αλληλοσυγκρουόμενες ερμηνείες και επιδιώξεις προσδιορισμό, όπως «αντιμνημονιακό». Δεν μπορεί να περιορίζεται στο «όχι». Πρέπει να είναι μέτωπο του «ναι», να στηρίζεται σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα που είναι σαφές και ταυτόχρονα τομή και ανατροπή σε σχέση με το σήμερα.
Η γλώσσα της ασάφειας σήμερα είναι η γλώσσα του συστήματος. Η γλώσσα του συγκεκριμένου είναι η γλώσσα της ανατροπής.
Ε. Οι ελάχιστες θέσεις για ένα μέτωπο του «ναι»
Μετά κι από συζητήσεις, ανάμεσά μας και με συντρόφους από άλλους χώρους, θεωρούμε ότι ένα τέτοιο ελάχιστο πρόγραμμα, στοιχείο αντίστασης και λαϊκού ξεσηκωμού για την ανατροπή της τρόικας, μπορεί να συμπεριλαμβάνει:
- την παύση πληρωμών προς τους ξένους και εγχώριους τοκογλύφους. Αυτός ο στόχος μπορεί να γίνει το σημείο αφετηρίας μιας στροφής. Μπορεί, όμως μόνο μέσα σε ριζικά διαφορετικό πλαίσιο οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών –που ακολουθούν- καθώς η αδυναμία πληρωμών μπορεί να συμβεί εκ των πραγμάτων μέσα στο διαλυτικό πλαίσιο των πολιτικών της Ευρωζώνης και να οδηγήσει σε χάος και μεγαλύτερη καταστροφή.
- Την εθνική κυριαρχία και αξιοπρέπεια. που θίγεται καθημερινά και βάναυσα από την τρόικα, ταυτόχρονα και πρωτίστως με την ανάκτηση της πραγματικής και ουσιαστικής λαϊκής κυριαρχίας.
- Την άνθηση μιας πραγματικής δημοκρατίας, μέσα από τις νέες μορφές που ήδη αναδεικνύει η λαϊκή αυτοοργάνωση, όπως οι λαϊκές συνελεύσεις και οι συντονισμοί βάσης (μέχρι τη συγκρότηση μιας Συντακτικής Συνέλευσης του λαού).
-Την εθνικοποίηση με κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών.
- Το δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας και της παραγωγής με επίκεντρο την εξυπηρέτηση των άμεσων αναγκών και των αιτημάτων του κόσμου της εργασίας και γενικότερα της κοινωνικής πλειοψηφίας που σήμερα αντιμετωπίζει προκλήσεις επιβίωσης.
-Την κατάργηση όλων των αντιδημοκρατικών και αντεργατικών νόμων και μέτρων, την κατάργηση όλου του πλέγματος ρυθμίσεων που οδήγησαν στον εργασιακό μεσαίωνα. Την κατοχύρωση των κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
- Την πολιτιστική αναγέννηση και αντεπίθεση.
- Την παραδειγματική τιμωρία όλων όσοι ευθύνονται για τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, την αποκατάσταση της περιουσίας του λαού.
- Την αναδιανομή του πλούτου.
Σημαντικό θέμα σε ένα άλλο πλαίσιο είναι η νομισματική πολιτική. Σε σχέση με το ευρώ, η μέχρι τώρα θέση του ΜΑΑ είναι ότι «το ευρώ δεν είναι ταμπού», «καμία θυσία για το ευρώ», «σύγκρουση με την ευρωζώνη με οποιοδήποτε τίμημα». Ήδη όμως μέσα στο ΜΑΑ έχει προταθεί η θέση «έξω από το ευρώ». Η Πανελλαδική Συνάντηση θα συζητήσει γι’ αυτό το θέμα. Θα συζητήσει ακόμα αν η θέση της αποχώρησης είναι στοιχείο ενός ελάχιστου μετωπικού προγράμματος.
Βέβαια, οι εξελίξεις –η πιθανή διάλυση της Ευρωζώνης και ο περιορισμός της σε μια μικρή ομάδα των ισχυροτέρων χωρών, με εκδίωξη περιφερειακών χωρών, για τον καθησυχασμό των αγορών– θέτουν εκ των πραγμάτων το θέμα της αποχώρησης από το ευρώ ως σοβαρό ενδεχόμενο. Αυτό σημαίνει ότι η αποχώρηση -έστω και από την πλευρά της προετοιμασίας ώστε να μη γίνει με ανεξέλεγκτο και αποδομητικό τρόπο, αλλά να συμβάλει στην ανασυγκρότηση της οικονομίας και την ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας– πρέπει να ενυπάρξει στις προγραμματικές επεξεργασίες της Αριστεράς.
Πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα θα αναδείξει την ενότητα δράσης, τη συμπαράταξη της Αριστεράς, ως τον πολιτικό πόλο στήριξης ενός Μετώπου, με τη στήριξη του ευρύτερου κινήματος αντίστασης και θα συμβάλει στην κατάκτηση της εμπιστοσύνης των «απλών» ανθρώπων. Θα προωθεί μια πειστική εναλλακτική λύση στο ζήτημα της κυβέρνησης και της εξουσίας. Θα ανατρέπει τους ισχυρισμούς ότι η υποταγή στους ντόπιους και διεθνείς καπιταλιστές αποτελεί μονόδρομο. Θα κάνει ξανά το σοσιαλισμό μια ελκυστική και επιθυμητή εξέλιξη για τη μεγάλη πλειονότητα των μισθωτών και της νεολαίας.
Ακόμα, μέσα στα πλαίσια του ισχυρά αλληλεξαρτημένου κόσμου που ζούμε -οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά- μέσα στη δίνη και τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής κρίσης, τέτοιες επιλογές σε μια χώρα «αδύναμο κρίκο», όπως η Ελλάδα, θα σήμαιναν την δυνατότητα εκκίνησης νέων εναλλακτικών επιλογών προς όφελος των εργαζόμενων και γενικότερα των λαών σε πανευρωπαϊκό και γιατί όχι, διεθνές επίπεδο.
ΣΤ. Οι προσπάθειες και επαφές του ΜΑΑ για το μέτωπο: απογοήτευση κι ελπίδες
Το ΜΑΑ έχει προχωρήσει σε αλλεπάλληλες πρωτοβουλίες για την υπόθεση μιας ευρείας συμπαράταξης. Δεν υπάρχει ακόμα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Ελπίζουμε όμως ότι κάποιες ανταλλαγές απόψεων και προσεγγίσεις θα αποδειχθούν τελικά χρήσιμες.
Πήραμε την πρωτοβουλία συνάντησης όλων των οργανώσεων της ιστορικής Αριστεράς. Έσπασαν τα στεγανά και βρεθήκαμε επανειλημμένα σε ένα κοινό τραπέζι –με την εξαίρεση του ΚΚΕ– για πρώτη φορά από την εποχή του Κοινωνικού Φόρουμ. Διατυπώθηκε κοινή διακήρυξη για το «δεν πληρώνω», ένα συμβολικό βήμα μπροστά. Δεν άνοιξε η συζήτηση, ακόμα τουλάχιστον, για το μέτωπο, παρότι η ιδέα αυτή στηρίχθηκε από πολλές πλευρές.
Στηρίξαμε και στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες πολλών αριστερών διανοουμένων για συνάντηση των δυνάμεων της Αριστεράς. Η προσπάθεια αυτή προσκρούει σε στενές κομματικές προτεραιότητες.
Συναντηθήκαμε διμερώς με όλα σχεδόν τα σχήματα της Αριστεράς. Εκθέσαμε τις απόψεις μας. Αυτό συνέβαλε σε μια καλύτερη επαφή και επικοινωνία, αλλά μέχρι εκεί.
Υπήρξαν επαφές με την Κίνηση Ανεξαρτήτων Πολιτών και το Μίκη Θεοδωράκη, όπως και της πρωτοβουλίας του ΕΠΑΜ για ένα μέτωπο του «όχι». Δεν έχουν υπάρξει όμως οι προϋποθέσεις από την άποψη των θέσεων, των κριτηρίων συμμετοχής και των δεσμεύσεων για να προχωρήσουμε, παρά το γεγονός ότι σε τέτοιου είδους κινήσεις υπάρχουν αξιόλογες λαϊκές δυνάμεις που προσδοκούν μια μετωπική πρωτοβουλία.
Δε διστάσαμε να συναντηθούμε ακόμα και με αντιεξουσιαστικές κινήσεις που έχουν διαχωρίσει τη θέση τους από τη χρήση μιας τυφλής βίας, που τελικά αξιοποιεί το σύστημα σε βάρος των εργαζομένων, γνωρίζοντας ότι σε σημαντικές καμπές στην ιστορία του εργατικού κινήματος ο αναρχικός χώρος είχε τη δική του παρουσία και συμβολή.
Ζ. Μέτωπο : «από τα κάτω», με δημοκρατία
Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς μπορούν να πυροδοτήσουν τις πολιτικές διαδικασίες για το Μέτωπο, να το εμπλουτίσουν με προωθημένες θέσεις, να του εξασφαλίσουν μια πρώτη δικτύωση. Το μέτωπο όμως, αν δεν είναι «κόλπο», αν δεν είναι επέκταση μηχανισμών, αν είναι να προχωρήσει, αν είναι να ευαισθητοποιήσει τη νεολαία, πρέπει να έχει τη δική του ταυτότητα, τη δική του συγκρότηση, τη δική του ηγεσία, τη δική του κουλτούρα. Να λειτουργήσει ως τόπος συνάντησης όχι μόνον πολιτικών σχημάτων, αλλά κοινωνικών οργανώσεων, συλλογικοτήτων, εντύπων, ιστοσελίδων, διανοούμενων, καλλιτεχνών, απλών συμμετοχών.
Το «από τα κάτω», η αυτοοργάνωση, η δημοκρατία – που δεν συνυπάρχουν αυτόματα και εύκολα με τα οργανωμένα σχήματα όπως έδειξε ανάγλυφα το κίνημα των πλατειών- είναι κεντρικά στοιχεία ενός Μετώπου. Οι στόχοι του, οι προτάσεις του, η συλλογική και πλατιά εκπροσώπησή του, η ίδια η λειτουργία και συγκρότησή του δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα της πιο πλατιάς δημοκρατικής διαδικασίας με την συμμετοχή όλων των μελών του πανελλαδικά.
Η. Πέντε πρωτοβουλίες μας
Πρώτο, απέναντι στις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου της ΕΕ το ΜΑΑ θα αναλάβει πρωτοβουλία για την ευρύτερη δυνατή συνάντηση αντίστασης στη νέα Δανειακή Σύμβαση. Στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στις πλατείες, στις σχολές. Για μια μεγάλη λαϊκή ενότητα βάσης στην οποία θέση έχει κάθε άνθρωπος του λαού που προσδοκά ένα καλύτερο αύριο. Η δύναμη του λαού σήμερα είναι τεράστια. Αυτό επιβεβαιώνει ο ξεσηκωμός των γειτονιών για τα χαράτσια που ήδη μετράει αποτελέσματα.
Δεύτερο, το ΜΑΑ πρώτα και κύρια θα στηρίξει κάθε πρωτοβουλία πολιτών για τη συγκρότηση ενός πανελλαδικού μετώπου, είτε με τη συγκέντρωση υπογραφών είτε με τη διοργάνωση εκδηλώσεων είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Πιστεύουμε ότι στις σημερινές συνθήκες, -με τις δεκάδες διαφορετικές εκδοχές διαφόρων μετώπων, που κάθε μια προέρχεται και από ένα σχήμα της Αριστεράς, σε βαθμό που κινδυνεύει η έννοια να γελοιοποιηθεί- αυτός είναι ο πιο ενδεδειγμένος, ο πιο αποτελεσματικός, ο πιο έντιμος, ο πιο δημοκρατικός τρόπος για να σπάσει το αδιέξοδο, για να προχωρήσει κάτι βαθύ, δημοκρατικό, ενωτικό και αποτελεσματικό.
Τρίτο, το ΜΑΑ, στα πλαίσια εντατικής πανελλαδικής καμπάνιας, θα διοργανώσει -ή θα συμμετάσχει σε συνδιοργανώσεις με άλλες συλλογικότητες που συμμερίζονται τις αντιλήψεις μας- πανελλαδικά συζητήσεις για το μέτωπο, με τέτοια σύνθεση των τραπεζιών που θα προϊδεάζουν για το εύρος και τη σύνθεσή του. Ήδη το ενωτικό μας κάλεσμα γίνεται ευπρόσδεκτο από το πιο διαφορετικό ακροατήριο.
Τέταρτο, το ΜΑΑ, μαζί με άλλα σχήματα που επίσης ενδιαφέρονται, θα προτείνουμε να βρεθούν πάλι στο ίδιο τραπέζι οι οργανώσεις της ιστορικής Αριστεράς προκειμένου αυτή τη φορά να συζητήσουμε με ειλικρίνεια τη δυνατότητα σε αυτές τις ιστορικές για τη χώρα στιγμές να παλέψουμε ως σύντροφοι. Να κάνουμε τις συζητήσεις αυτές στη βάση ότι κανείς -ούτε εμείς- δεν έχει δικαίωμα να επιβάλει τις απόψεις του, αλλά η συζήτηση μπορεί να οδηγήσει σε ένα σημείο που να συνδέει με τον καλύτερο τρόπο το μεγάλο εύρος των συμμετεχόντων με ένα αιχμηρό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα.
Πέμπτο, με βάση τις αντιλήψεις μας αυτές, η Πανελλαδική Συνάντηση του ΜΑΑ θα είναι ένα είδος προδρομικής μετωπικής συνάντησης. Θα κληθούν να πάρουν μέρος τα κόμματα και οι οργανώσεις της Αριστεράς. Πρόσωπα και συλλογικότητες που δεν έχουν σχέση μαζί μας, αλλά μιλούν και θέλουν το μέτωπο. Από πρωτοβουλίες διανοουμένων και καλλιτεχνών. Από έντυπα. Από ιστοσελίδες. Από διάφορες συλλογικότητες. Από κινήματα. Από την Αυτοδιοίκηση. Από την οικολογία. Από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Από λαϊκές συνελεύσεις. Θέλουμε να είναι μια συνάντηση με δημιουργικότητα, έμπνευση, φαντασία, όραμα, που προβλέπει, εμπεριέχει και εκφράζει ένα άλλο τοπίο ενότητας, έμπνευσης, εναλλακτικότητας και αλληλεγγύης, όχι για ένα απομακρυσμένο μέλλον, αλλά για αύριο. Πριν να είναι αργά πια.
Δημοσίευσέ το στο:
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου