Κιλελέρ και Μαρίνος Αντύπας

Η συμπλήρωση εκατό χρόνων από την αιματοβαμμένη εξέγερση του Κιλελέρ αποτελεί ένα ορόσημο, σημείο αναφοράς όχι μόνο για τον αγρότη αλλά για κάθε καταπιεσμένο και αδικημένο άνθρωπο.
Του Λάζαρου Τσουμένη

εδώ το υπόλοιπο κείμενο

Δίνει το έναυσμα να κρατηθεί ζωντανή η ελπίδα, να ξανανθίσει πάλι η αισιοδοξία να δυναμώσει η θέληση για αγώνα έστω και κάτω από τις πιο δυσβάστακτες και άνισες συνθήκες.

Το κίνημα του Κιλελέρ γεννήθηκε μέσα από τα οξυμμένα προβλήματα των κολίγων της θεσσαλικής γης στην οποία μετά την απελευθέρωσή της το 1881, οι τσιφλικάδες απέκτησαν πλήρη κυριότητα των μεγάλων εκτάσεων που είχαν επί τουρκοκρατίας (έως τότε διέθεταν μόνο δικαίωμα είσπραξης των προσόδων), ενώ οι κολίγοι αντιμετωπίστηκαν με καθεστώς δουλοπάροικου, χάνοντας και τα πατροπαράδοτα δικαιώματα του οθωμανικού δικαίου επί των κοινόχρηστων χώρων του τσιφλικιού (γη, σπίτια, δάση και βοσκοτόπους).

Ο ρόλος των νέων φεουδαρχών υπήρξε καθοριστικός στην αγροτική οικονομία, ειδικά στη φάση εκσυγχρονισμού των δομών της παραγωγής και τη μετεξέλιξη της οικονομίας.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς γιατί εκείνες οι ηρωικές ημέρες του 1910 αποτελούν το φάρο που σηματοδοτεί την απελευθέρωση των εργατών γης από το μαστίγιο του τσιφλικά ο οποίος καθόριζε τα πάντα, ακόμα και την ύπαρξή του.

Οφείλουμε συνεπώς σήμερα να επισημάνουμε το ρόλο που διαδραμάτισε για τους εξαθλιωμένους ξωμάχους εκείνη η ηρωική φυσιογνωμία του Μαρίνου Αντύπα, του αγωνιστή που έπεσε θύμα του δολοφονικού σχεδιασμού των μεγαλοτσιφλικάδων.


Δεν τον πτόησαν οι διώξεις, οι φυλακίσεις και οι απειλές. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια που είχε απευθύνει στους εξαθλιωμένους Θεσσαλούς κολίγους, καθώς διέτρεχε τον κάμπο απ’ άκρη σ’ άκρη, και με φλογερούς λόγους τους προέτρεπε να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους πάνω στη γη που οι ίδιοι καλλιεργούσαν: «Εμένα θα με σκοτώσουν, μα όπου κι αν με βρει το κακό να ‘ρθείτε να με πάρετε, θέλω και νεκρός να είμαι ανάμεσά σας».

Δολοφονήθηκε άνανδρα τη νύχτα της 8ης Μαρτίου 1907 από τον πληρωμένο δολοφόνο Ιωάννη Κυριακού σε ηλικία 35 ετών. Τάφηκε στο Ομόλιο. Η απουσία του ονόματός του από την ονοματοθεσία πολλών αγροτικών πόλεων κάτι παραπάνω από κραυγαλέα, ευελπιστούμε να αποκατασταθεί.

Δημοσίευσέ το στο: