Οι 4 λόγοι της διαπόμπευσης

Είναι γνωστό πως στην ίδια με την Ελλάδα βεβαρημένη οικονομική κατάσταση (χρέη, ελλείμματα κ.λπ.) βρίσκονται κι άλλες χώρες -και μάλιστα ισχυρές- όπως η Βρετανία, η Ισπανία, το Βέλγιο, η Ιαπωνία κ.λπ.

Του Σωτήρη Χατζηγάκη
Βουλευτή Ν. Τρικάλων Ν.Δ.-πρώην Υπουργού


Συνεπώς, η σημερινή οικονομική κρίση δεν αποτελεί αποκλειστικά
ελληνικό φαινόμενο -το οποίο προέκυψε ξαφνικά από την "κακοδιαχείριση"
της τελευταίας πενταετίας- αλλά αποτυπώνει καθαρά τη βαθιά κρίση που
διέρχεται το παγκόσμιο σύστημα των χωρίς όρια και κανόνες
υπερφιλελεύθερων αγορών.

Εξάλλου, σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταγράφονται ευρήματα με βάση τα
οποία τα δύο κόμματα εξουσίας (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ) είναι σχεδόν ισοδυνάμως
υπεύθυνα για τη σημερινή οικονομική κρίση και αποδίδονται οι
διαχρονικές οικονομικές δυσπλασίες στην αδυναμία της ελληνικής
πολιτικής να αντιληφθεί τα νέα δεδομένα της εποχής μας.

Βεβαίως, κανείς δεν ισχυρίζεται ότι δεν αναλογεί μερίδιο ευθυνών για
τη σημερινή κατάσταση στην τελευταία διακυβέρνηση της Νέας
Δημοκρατίας. Ωστόσο, δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στο γεγονός
ότι η ανεργία, η ακρίβεια -ιδιαίτερα μετά την έλευση του ευρώ- και οι
ανισότητες ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά που σφράγιζαν την εικόνα της
χώρας μας πρωτού αναλάβει την εξουσία η Νέα Δημοκρατία το 2004.

Τα φαινόμενα αυτά αναπτύχθηκαν και διογκώθηκαν κατά την πολυετή
διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ενδεικτικά, αναφέρουμε πως το 2004 η Ελλάδα
ήταν η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρώπη μετά την
Ισπανία, περίπου 11,4% -εκεί, όμως, που ήταν πρωταθλήτρια στην Ευρώπη
ήταν στην ανεργία των νέων (48%) και των γυναικών (17%)- ενώ και το
ποσοστό της φτώχειας στη χώρα μας ανερχόταν στο 20%! Επίσης, το
δημόσιο χρέος είχε φτάσει εκείνη την εποχή στο 109.5% του ΑΕΠ, ενώ το
έλλειμμα βρισκόταν στο 7,9% του ΑΕΠ.

Οι ρίζες, συνεπώς, της σημερινής οικονομικής κρίσης στη χώρα μας
ανατρέχουν τουλάχιστον στα τελευταία 30 χρόνια, οπότε και
εγκαταστάθηκε η ιδέα της διαβίωσης με δανεικά και με ελλείμματα
(θυμηθείτε το "Τσοβόλα δώσ' τα όλα" του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου).
Είναι η περίοδος από την οποία ξεκινάει η θεοποίηση των υλικών αγαθών
και ο καταναλωτισμός και ο ευδαιμονισμός αναγορεύονται σε υπέρτατες
αξίες!

Από τότε επικράτησε ως κανόνας στη δημόσια ζωή μας το "εύκολο" και το
"επιφανειακό", ενώ εξοστρακίζονται οι αξίες και οι αρετές. Είναι η
εποχή που θεσμοθετείται ο λαϊκισμός, ο οποίος αποτέλεσε άλλωστε τη
βασική αιτία δημιουργίας μιας βαθιάς ηθικής σήψης και παρακμής.

Το
βασικό μας πρόβλημα, επομένως, δεν είναι αυστηρά οικονομικό, αλλά
πολιτικό και κοινωνικό. Γιατί τα πάντα κινούνται εδώ και αρκετά χρόνια
γύρω από μια εικονική πραγματικότητα, όπου θεοποιείται η κατανάλωση,
το εύκολο, η εικόνα, το "φαίνεσθαι"...


Η έκρηξη, λοιπόν, της σημερινής κρίσης μας βρήκε σ' ένα πολιτικό τοπίο
που είχε δυναμιτιστεί από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ετσι βρεθήκαμε
σήμερα ηθικά ανίσχυροι ν' αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα νέα
δεδομένα, τα οποία προέκυψαν όχι μόνον κατά την τελευταία εξαετία της
Ν.Δ. αλλά και από τη "δημιουργική λογιστική" των στατιστικών στοιχείων
προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, καθώς και από το αναξιόπιστο
πρόσωπο της σημερινής κυβέρνησης με τις αλληλοαναιρούμενες θέσεις της
κατά τους τελευταίους έξι μήνες.

Ειδικότερα, οι ευθύνες για τη σημερινή διαπόμπευση της χώρας βαραίνουν
ιδιαίτερα και τη σημερινή κυβέρνηση Παπανδρέου, για τους εξής λόγους:
Πρώτο. Ακύρωσε σημαντικά μέτρα (αξίας 5 δισ. ευρώ ή 2% του
ελλείμματος) που περιλαμβάνονταν στον Προϋπολογισμό του 2010 από την
κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως αυτά της τακτοποίησης των ημιυπαίθριων χώρων
και της απαλαγής φορολόγησης των σκαφών αναψυχής.


Δεύτερο. Ο κ. Παπανδρέου -και από κοντά ο κ. Παπακωνσταντίνου- έλεγε
ψέματα για να ξεγελάσει τον ελληνικό λαό προεκλογικά, ότι θα μοιράσει
χρήματα ("έχουμε τα λεφτά"), ενώ διακήρυττε συνεχώς ότι "η χώρα είναι
στην Εντατική", ότι "διακυβεύεται η εθνική μας κυριαρχία", ότι
"επτωχεύσαμε" κ.λπ.

Τρίτο. Γιατί η κυβέρνηση δεν δανείστηκε έγκαιρα (δηλαδή από το
Νοέμβριο του 2009) και για μεγάλη χρονική διάρκεια όταν τα spreads
ήταν κάτω των 200 μονάδων βάσης: δηλαδή πριν ακόμα αρχίσει να
εμφανίζει στις αγορές το έλλειμμά μας στο 12,7%
Και τέταρτο.

Γιατί δεν εφαρμόστηκαν αμέσως τα μέτρα που είχε
εξαγγείλει ο κ. Καραμανλής στη ΔΕΘ - γεγονός που θα ικανοποιούσε τις
αγορές και δεν θα δημιουργούσε μελλοντικά προβλήματα. Αντίθετα, με την
πολιτική που ακολούθησε ο κ. πρωθυπουργός, επιχείρησε να καλύψει την
αθέτηση των προεκλογικών του υποσχέσεων, καθώς και την απουσία σχεδίου
και προγράμματος για την έξοδο από την κρίση, παίζοντας όμως,
δυστυχώς, με την τύχη της χώρας μας.

Εάν, συνεπώς, γίνονταν όλ' αυτά, η χώρα δεν θα βρίσκονταν στη σημερινή
δραματική κατάσταση. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να δημιουργήσει
χάος στον πολιτικό της αντίπαλο, δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία,
διακυβεύοντας, όμως, τα συμφέροντα της χώρας μας. Εν μέρει, ίσως, το
πέτυχε. Στο χάος, όμως, παρέσυρε ολόκληρη της χώρα. Ωστόσο, μέσα στο
χρόνο, όλα ανακαλύπτονται και όλα φανερώνονται.

Και το ψέμα "έχει
κοντά ποδάρια", όπως λέει χαρακτηριστικά ο λαός μας.
Για τη σημερινή, συνεπώς, κατάσταση της ελληνικής Οικονομίας, καθώς
και την προσφυγή της χώρας μας στο ΔΝΤ, φταίει και η δημαγωγία, η
ανευθυνότητα, τα προεκλογικά ψέματα (έχουμε τα λεφτά), οι άστοχοι
χειρισμοί και η ανικανότητα της σημερινής κυβέρνησης.

Η Νέα Δημοκρατία, με σύνεση και συναίνεση συμβάλλει αποφασιστικά
-αψηφώντας μάλιστα το πολιτικό κόστος- για την αντιμετώπιση της
οικονομικής κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η Νέα Δημοκρατία θα
βρεθεί κάθετα αντίθετη σε ενδεχόμενη προσφυγή της κυβέρνησης σε
μαζικές απολύσεις υπό το πρόσχημα του ΔΝΤ.

Γιατί για τη σημερινή
κατάσταση δεν φταίνε οι εργαζόμενοι των 900 ευρώ, αλλά η οικοδόμηση
ενός σαθρού μοντέλου πασοκικής ανάπτυξης, κατά τα τελευταία 30
χρόνια, όπου ο ρόλος και η δράση του κράτους, του Κοινοβουλίου και των
λειτουργών του υποβαθμίστηκαν σημαντικά.


Εχει έρθει, λοιπόν, η ώρα για να πραγματοποιηθούν σοβαρές και απολύτως
απαραίτητες θεσμικές αλλαγές που θα βοηθήσουν να βγούμε από τη
σημερινή κρίση. Θεσμικές αλλαγές, όμως, που δεν θα ελλοχεύουν
κινδύνους κομματικοποίησης του κράτους -με χαρακτηριστικά
παραδείγματα, όπως είναι η δημιουργία επιτροπών και ο διορισμός
συμβούλων υπό τη διοίκηση και ανεξέλεγκτη διαχείριση του πρωθυπουργού-
ή οι προσπάθειες που γίνονται για την ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης -
χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ η υβριστική δήλωση του υπουργού
Δικαιοσύνης κατά του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου και της Ολομέλειας
του Αρείου Πάγου.



(σ.σ. Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε στον ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ ΤΥΠΟ το Σάββατο 1 Μαΐου 2010).

Δημοσίευσέ το στο: