«Το Δημοτικό Συμβούλιο Τρικάλων, αρνήθηκε να δώσει αμέσως χωρίς δεύτερη κουβέντα 50.000 ευρώ για την σίτιση των μαθητών του Μουσικού Σχολείου Τρικάλων, επικαλούμενο οικονομική αδυναμία του Δήμου».
Πλησιάζοντας τα Χριστούγεννα, οι γονείς των μαθητών των δημοτικών σχολείων και γυμνασίων του νομού, καλούνται έκπληκτοι, να συναινέσουν στην επίσκεψη των παιδιών τους στο πάρκο του Ματσόπουλου όπου με το αζημίωτο οι μικροί μαθητές θα διασκεδάσουν με τα «ξωτικά» της Ονειρούπολης. Διαβαίνοντας την είσοδο που θυμίζει στάβλο στο «Φαρ – Ουέστ», ο μικρός επισκέπτης εισέρχεται στην υποτιθέμενη Ονειρούπολη του κίτς, και της συναλλαγής.
Πέντε ευρώ η τάδε δραστηριότητα, τρία ευρώ η δείνα, κάποια άλλα ευρώ η επόμενη. Τα «ξωτικά» του δήμου αναλογιζόμενα πιθανά το οικονομικό αδιέξοδο της όλης προσπάθειας, προσπαθούν μέσω των σχολείων να εξαναγκάσουν τους μικρούς μαθητές και κατ΄επέκταση τους γονείς τους να συμμετάσχουν στο πολυδάπανο «πανηγύρι», ώστε να κλείσουν όπως - όπως τη μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού. Βέβαια οι μικροί μαθητές είναι ελεύθεροι να επιλέξουν.
Σχολείο και μάθημα ή διασκέδαση με κάποιο κόστος βέβαια! Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά «συμμετέχοντας αυθορμήτως» καταβάλλουν το ποσό για τη διασκέδασή τους, η οποία πολλώ μάλλον απέχει από τα δεδομένα της σωστής ψυχαγωγίας. Τα «ξωτικά» του δήμου, ακόμη και αυτά που προέρχονται από το χώρο της εκπαίδευσης, ξέχασαν την ψυχαγωγία ωθώντας τεχνηέντως τους μαθητές προς την διασκέδαση αγνοώντας το κόστος. Εξάλλου ανέκαθεν το παντεσπάνι σαγήνευε τους κυβερνώντες και όχι το ψωμί.
Το λυπηρό και θλιβερό συνάμα της υπόθεσης είναι ότι συμπαραστάτες στην όλη προσπάθεια βρέθηκαν και κάποια άλλα «ξωτικά». Εκπαιδευτικοί και διευθυντές αυτή τη φορά. Παίρνουν αποφάσεις για τις «εκπαιδευτικές» επισκέψεις των σχολείων για να μυήσουν τους μαθητές σε έναν ονειρικό κόσμο αποχαύνωσης και ψευδεπίγραφης γκλαμουριάς, όταν τα χρήματα αυτά, τα πολλά ή λίγα από τα κάθε σχολείο θα μπορούσαν να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία.
Με ποιο δικαίωμα τίθενται στους μαθητές διλήμματα: «πληρώνεις, χάνεις μάθημα και διασκεδάζεις ή δεν πληρώνεις και ακολουθεί ο καταναγκασμός του μαθήματος» γιατί σαν τέτοιο θα τον εκλάβει ο μαθητής.
Οι έχοντες έχουν δικαίωμα στη διασκέδαση και οι υπόλοιποι όχι; Και μάλιστα σε μια εποχή και σε μια κοινωνία που τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα; Αλήθεια οι μικροί μαθητές καθώς θα περνούν από τον σιδηροδρομικό σταθμό ή από τη γωνία του νέου νοσοκομείου και θα βλέπουν τους πρώτους αστέγους στην πόλη θα αναφωνούν «Καρουσέλ – Καρουσέλ» για να ξορκίσουν το «αντιαισθητικό» θέαμα;
Τα «ξωτικά» με εννοιολογική καταγωγή από τις βόρειες χώρες, ο λαός μας τις μέρες των Χριστουγέννων τα παρομοιάζει με καλοκάγαθους παππούληδες, αλλά και με πονηρούς καλλικατζαρέους!
Βασίλης Παππάς – εκπαιδευτικός – Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών Τρικάλων
Δημοσίευσέ το στο:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου