Ποιοι μιλούν για ενότητα;

Πλησιάζοντας στην κάλπη η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όλο και συχνότερα  επικαλείται  την ενότητα, κατηγορώντας το ΚΚΕ γιατί δεν ανταποκρίνεται στα κάλεσμά του. Προσπερνά  , επιδεικτικά θα λέγαμε , η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ  τις αγεφύρωτες διαφορές, ανάμεσα στον ίδιο και στο ΚΚΕ.

Από τη μια ο  ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ   έχει στρατηγική   διαχείρισης του  βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, και καλύτερης διαπραγμάτευσης με τη λυκοσυμμαχία  της ΕΕ, δηλαδή να πείσουμε  τους  λύκους  να  στρογγυλέψουν τα δόντια τους, ευελπιστώντας ότι δε θα μπορέσει έτσι να μας κατασπαράξει.

Και από την άλλη  το ΚΚΕ  που έχει στρατηγική ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, να γίνουν τα μονοπώλια λαϊκή περιουσία  και συγκεντρώνει  λαϊκές δυνάμεις  γι΄αυτό το σκοπό ,  που προϋποθέτει και σύγκρουση με την ΕΕ. Δηλαδή που προειδοποιεί το λαό ότι «ο λύκος και εγέρασε  …»  και τον προετοιμάζει για την  δώσει νικηφόρα τη μάχη με αυτούς που πάνε να τον κατασπαράξουν.

Οι εκκλήσεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ  για ενότητα είναι προσχηματικές και πέρα για πέρα υποκριτικές. Δεν θέλουν την ενότητα με το ΚΚΕ. Αυτό που θέλουν είναι να πετύχουν , και είναι  διαχρονικό τους στόχος , είναι : να  εξαναγκάσουν το ΚΚΕ να απαρνηθεί την ίδια του τη στρατηγική . Το 2008 ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε σε συνέντευξή του: «Για να μπορέσει το ΚΚΕ να μπει σε μια τροχιά συζήτησης με την υπόλοιπη αριστερά, θα πρέπει να αισθανθεί ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι αδιέξοδος. Με άλλα λόγια, για να αλλάξει το ΚΚΕ στρατηγική, πρέπει να ηττηθεί πολιτικά».

Και να ‘ταν μόνο αυτό. Έχουν μεγάλο θράσος, και το δείχνουν, όταν μιλούν για ενότητα αυτοί που κακοποίησαν την έννοια της ενότητας, προκαλώντας αναρίθμητες «τρικυμίες» στον «κουβά» του ΣΥΡΙΖΑ. Τα τελευταία τρία χρόνια: Διασπάστηκε ο μεγαλύτερος φορέας του ΣΥΡΙΖΑ ,ο ΣΥΝασπισμός.

Μη ξεχνάμε ότι και η ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη προήλθε από τη διάσπαση από το ΣΥΝ της «ανανεωτικής πτέρυγας».  Διασπάστηκε , επίσης, και μία από τις άλλες πτέρυγες του ΣΥΝ, το «αριστερό ρεύμα». Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ αποχώρησαν διαμαρτυρόμενες, μία εξ αυτών, η ΚΟΕ, διασπάστηκε με τη σειρά της και αυτή , ενώ ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ περίπου ...διασπάστηκε, καθώς οι μισές του συνιστώσες πατάνε με το δεύτερο πόδι στο «μέτωπο», δηλ. στο φορέα  του πρώην προέδρου του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνου.

Τα διάφορα τσιφλίκια του χώρου ενώνονται μαζί  για να  αποπροσανατολίσουν το λαό, εξωραΐζουν  το βάρβαρο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και εγκλωβίζουν στη μοιρολατρία και στη λογική του μικρότερου κακού. Κάνουν , έτσι, τις λαϊκές δυνάμεις  να μην έχουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους , να  πιστεύουν ότι οι αγώνες  είναι   αδιέξοδοι  και  να  περιμένουν μπας και πέσει κανένα ψίχουλα από το  φαγοπότι  της καπιταλιστικής  «ανάπτυξης». Από την άλλη είναι  χώρια  όταν πρόκειται να διαμοιράσουν τα βιλαέτια τους.

Έχουν τσακωθεί μεταξύ τους πάμπολλες φορές: Για τη σύνθεση των ψηφοδελτίων, μάλιστα στις εκλογές του 2010 , στην μεγαλύτερη πληθυσμιακά  Περιφέρεια  της χώρας ,στην Αττική, κατέβηκαν  με δύο ξεχωριστά ψηφοδέλτια Για το μοίρασμα των θέσεων, την εκπροσώπηση στα ΜΜΕ, τον τίτλο του ψηφοδελτίου, τον επικεφαλής. Για τους ομιλητές σε συγκεντρώσεις, μάλιστα προεκλογικά διοργάνωσαν δύο σε διάστημα 20 ημερών, για να μιλήσουν και οι δύο «αρχηγοί».

Αντάλλαξαν  και «βαριές κουβέντες» όπως οι παρακάτω, που ειπώθηκαν από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για άλλες συνιστώσες: «Διαγκωνισμοί για θέσεις εξουσίας, ηγεμονισμοί, συμμαχίες χωρίς αρχές», «κλειστά διευθυντήρια και αρχηγικά/προσωποκεντρικά σχήματα», «αίσθηση μιας ανελέητης μάχης για την καρέκλα»,  «βυζάντιο», «αυλικές δολοπλοκίες», «μάχη για την κουτάλα που λερώνει όλο το χώρο»...

Τσίπρας και Αλαβάνος πιάστηκαν στα «χέρια» αφότου ο δεύτερος μετάνιωσε που έδωσε το «δαχτυλίδι» στον πρώτο. Ο Τσίπρας στηλίτευε την «έξω από κάθε προηγούμενο προσπάθεια ενός στελέχους της αριστεράς να επιβάλει εκβιαστικά την υποψηφιότητά του». Κι ο Αλαβάνος κατήγγειλε τον Τσίπρα ότι «εκδίδει απαγορευτικά» στα μέλη και στελέχη του ΣΥΝ για να μη συμμετέχουν σε εκδηλώσεις του. Ενώ στέλεχος της συνιστώσας ΚΟΕ φωτογράφιζε τον Τσίπρα μιλώντας για «golden boys που αντιλαμβάνονται με λάθος τρόπο την αριστερά, η αριστερά δεν είναι εταιρεία».

Όλα αυτά αποδεικνύουν και το πώς εννοούν την ενότητα και την αφερεγγυότητά τους. Το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για μια ευκαιριακή συγκόλληση - όχημα για τη συμμετοχή στην  καπιταλιστική διαχείριση και τη συζήτηση του τρόπου σφαγής του λαού. Δεν  ενδιαφέρεται για μια συμμαχία άρπα - κόλλα που θα διαλυόταν στα εξ ων συνετέθη εν ριπή οφθαλμού, σκορπώντας απογοήτευση σε όσους ανθρώπους του μόχθου εναπόθεταν προσδοκίες σ' αυτήν, αφού όχι μόνο δε θα αποτελούσε αντίβαρο, αλλά θα έφερνε πίσω το λαϊκό κίνημα.

Δεν υποκύπτει σε «επιθέσεις φιλίας» που  θα το οδηγήσουν να γίνει ουρά της σοσιαλδημοκρατίας και ανάχωμα στην πάλη και τη συνείδηση του λαού.  Το ΚΚΕ παλεύει με βάση τη στρατηγική του για μια στέρεη συμμαχία, της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που θα αντιπαλεύει τα μονοπώλια και την εξουσία τους ,  καθώς και τους πολιτικούς τους εκφραστές-ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, και άλλα ¨νέα¨ κόμματα  που φέρνουν την παλιά σκουριά- με στόχο την ανατροπή τους, με στόχο τη λαϊκή εξουσία. 

Άννυ Παπαγιαννοπούλου , μέλος της ΝΕ Τρικάλων του ΚΚΕ

(Απόσπασμα από ομιλία στη συνοικία της Αγίας Μονής)

Δημοσίευσέ το στο: