Σ.Π.ΟΡ.Τ.: Στην κορυφή του Κόζιακα

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της πόλης έγινε “μάρτυρας” μιας πρωτοφανούς κοσμοσυρροής που οφείλονταν και στο γεγονός της έναρξης νέου τμήματος του Συλλόγου που ασχολείται με το rafting.

H 10η Απριλίου έφερε μαζί της ένα ανοιξιάτικο πρωινό από αυτά που φτιάχνουν την διάθεση του κόσμου. Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της πόλης έγινε “μάρτυρας” μιας πρωτοφανούς κοσμοσυρροής που οφείλονταν και στο γεγονός της έναρξης νέου τμήματος του Συλλόγου που ασχολείται με το rafting.  Ένα σμάρι νέων ανθρώπων με την χαρά ζωγραφισμένη στα νεανικά τους πρόσωπα, αντάλλαξαν την καλημέρα μεταξύ τους, ζήτησαν να γνωριστούν μαζί μας, έδωσαν συγχαρητήρια στην πρωτοβουλία του Συλλόγου και προσωπικά στη συντονίστρια του rafting και έφυγαν με μεγάλη όρεξη για το σκοπό τους. Αφετηρία τους η Μηλιά Ασπροποτάμου. Θα κωπηλατούσαν στον άνω ρου του Αχελώου, στην κατάντη του Άσπρου μέχρι τη Γέφυρα Αλεξίου.

Οι οπαδοί της ορειβασίας ξεκινήσαμε για την Ελάτη. Εκεί θα βρίσκαμε τον συνοδοιπόρο-οδηγό της εξόρμησης στη δυτική πλευρά του Κόζιακα. Ο Νίκος που είναι γέννημα-θρέμμα της Ελάτης ανέλαβε να μας οδηγήσει μέσα από τα μονοπάτια του βουνού που ήταν ο βοτανότοπος, το “Φαρμακείο”, του θεού Ασκληπιού. Η συνάντησή μας έγινε στο κέντρο του χωριού στα 908 μέτρα.  Η κορυφή Τσόκι που σκοπεύαμε στα 1.526 μέτρα. Είχαμε να διανύσουμε 618 μέτρα υψομετρική διαφορά σε απόσταση 3,5 χιλιομέτρων. Δηλαδή μια βατή διαδρομή που δεν είχε ιδιαίτερη δυσκολία.

Ξεκινώντας από το ύψος του Πρατηρίου Υγρών Καυσίμων περπατάμε στον απέναντι ανηφορικό ασφαλτόδρομο που φτάνει μέχρι τον δασόδρομο τον οποίο αφήνουμε και μπαίνουμε σε μονοπάτι καλά σηματοδοτημένο. Τα καγκέλια του μονοπατιού ανηφορίζουν ενώ στην πρωινή ησυχία ακούγονται οι κρωγμοί της κίσσας. Στο πρώτο μισάωρο της διαδρομής μέσα σε αραιό ελατόδασος φτάνουμε σε βράχο (1.047 μ.) που μοιάζει με πέτρινη βεράντα της Ελάτης. Από εδώ βλέπουμε το χωριό σαν από εξώστη κινηματογράφου. Φωτογραφίες, καλαμπούρι και συνεχίζουμε. Το μονοπάτι στριφογυρίζει πάντα μέσα στα έλατα που ευωδιάζουν ρετσίνι. Σε λίγη ώρα φτάνουμε σε πλατώματα που μοιάζουν με βοσκοτόπια. Φτάνοντας σε ένα μεγάλο βουστάσιο παίρνουμε τον αριστερό κλάδο του μονοπατιού που μας οδηγεί σε ξέφωτο με το όνομα «Τσουκνίδα». Με ανατολική κατεύθυνση ανηφορίζουμε μέσα από στενά περάσματα που μοιάζουν με ορεινές πόρτες βρίσκοντας συχνά εμπόδια από τα πεσμένα έλατα. Σε λίγη ώρα συναντάμε πάλι τον δασικό δρόμο και τον ακολουθούμε αφήνοντας δεξιά μας το μονοπάτι που οδηγεί στη βρύση Μπέη. Εδώ το υψόμετρο είναι στα 1.318 μέτρα που σημαίνει ότι έχουμε κάνει τα δυο τρίτα της υψομετρικής διαφοράς.  Ο δρόμος σε αυτό το σημείο ελίσσεται σαν φίδι και μας ανεβάζει σε ένα πλάτωμα, στη «Γούβα της Παπαδιάς». Η κορυφή από εδώ είναι κοντά. Μονοπάτι ενός δεκάλεπτου. Το ανεβαίνουμε με την περιέργεια του πρωτάρη, για εκείνα που θα αντικρύσουμε από την απέναντι πλευρά του βουνού.

Κόζιακας, η μακρύτερη βεράντα του Θεσσαλικού κάμπου. Βρισκόμαστε στο υψομετρικό σημείο που καταγράφει 1.526 μέτρα. Η αχλή της ημέρας μας εμποδίζει να  δούμε καθαρά την πόλη των Τρικάλων, βλέπουμε μόνο τις τζαμαρίες, αντικατοπτρίζεται πάνω τους ο μεσημβρινός ήλιος. Ακόμα και η λίμνη του Πλαστήρα δεξιότερα φαίνεται σαν ένας τεράστιος καθρέφτης. Από κάτω μια μινιατούρα της, εκείνη του χωριού Αγίου Βησσαρίωνα. Βγάζουμε αναμνηστικές φωτογραφίες και αφήνουμε την κορυφή τραβώντας δεξιά. Περνάμε κάτω από το “Ψηλό” αντικρίζουμε τον Κοκκινόβραχο που τελικά μαθαίνουμε ότι είναι τρεις και όχι ένας. Φτάνουμε και πάλι στον δασικό δρόμο, πορευόμαστε βορειοδυτικά και στο επόμενο τέταρτο της ώρας βρισκόμαστε πάνω από ένα ρέμα, στη θέση “Κανάλια” και στα 1.476 μέτρα.

Είκοσι λεπτά ξεκούραση και ξεκινάμε για την κατηφορική επιστροφή.

Τώρα πλέον διασχίζουμε το βουνό περπατώντας στην αριστερή πλευρά του ρέματος. Το μονοπάτι κατηφορίζει απότομα. Στα απόσκια του βουνού βρίσκουμε ακόμα λίγο χιόνι, πατάμε πάνω του και βρισκόμαστε μπροστά σε στενό πέρασμα (γνωστό στους ντόπιους ως “Θύρα” στα 1.316 μέτρα) που χωράει να περάσει ένας άνθρωπος και με την βοήθεια των χεριών του. Διαβαίνοντας την θύρα βλέπουμε απέναντι το χωριό Βροντερό. Περνάμε κάτω από ένα φυσικό λάξευμα του βράχου. Το ωραιότερο σημείο της διαδρομής. Μοιάζει με φυσικό σκέπαστρο.

Κατηφορίζουμε συνεχώς φτάνοντας σε ένα πλάτωμα γεμάτο ξερή φτέρη. Δίπλα από το μονοπάτι και πάνω στη φτέρη ένα παγωμένο και νωθρό φίδι λιάζεται. Γίνεται αντικείμενο συζητήσεων και “μοντέλο” για τις φωτογραφικές μηχανές. Ξαναπέφτουμε πάνω στο βουστάσιο που αφήσαμε πίσω μας στην άνοδο και στο επόμενο εικοσάλεπτο βρισκόμαστε και πάλι από κει που ξεκινήσαμε πριν 3,5 ώρες. Διανύσαμε συνολικά μια απόσταση 6,5  χιλιομέτρων στον γειτονικό και “φιλικό” Κόζιακα.





ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Την Κυριακή 17/4 προγραμματίζουμε πεζοπορία κατά μήκος του μονοπατιού Κακοπλεύρι - Ξηρόκαμπος. Παράλληλα, το παιδικό τμήμα του συλλόγου θα κάνει την πρώτη του εξόρμηση στα Περτουλιώτικα Λιβάδια. Περισσότερες πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου -οδό Ομήρου 6 (κάτω από το ΚΑΠΗ), τηλ. 2431072077 κάθε Παρασκευή από 9.00 έως 11 μμ.

Ενδιαφέρουσες ειδήσεις και υλικό θα βρείτε στην ιστοσελίδα μας στη διεύθυνση www.trikalasport.gr

Δημοσίευσέ το στο: