Παρέμβαση Δημάρχου με αφορμή την Ημέρα του Περιβάλλοντος

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.

Οι στίχοι από τον «Εφιάλτη της Περσεφόνης» του Νίκου Γκάτσου, δεν γράφτηκαν, φυσικά, για τα Τρίκαλα. Εξάλλου εμείς εδώ, δεν είχαμε  τσιμεντοβιομηχανίες και υψικάμινους. Ευτυχώς ή δυστυχώς ή, μάλλον και ευτυχώς και δυστυχώς. Ευτυχώς, επειδή ο τόπος μας απέφυγε αυτού του είδους την ανάπτυξη και τις συνέπειές της στη Φύση και το Περιβάλλον. Δυστυχώς, επειδή η όποια ανάπτυξη του τόπου μας, δεν σεβάστηκε ούτε τη Φύση, ούτε το Περιβάλλον.

Σήμερα που τιμούμε την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος, ας το παραδεχτούμε. Το Περιβάλλον πληγώθηκε  και από τα τσιμέντα, αλλά και από τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα.

Πληγώσαμε και εμείς το ίδιο, αλλά «πληρώσαμε» λιγότερο. Στα Τρίκαλα έχουμε την ευτυχία, όταν βρέχει να μυρίζουμε χώμα. Στις μεγαλουπόλεις, έχουν ξεχάσει τη μυρωδιά της βρεγμένης γης.

Αλήθεια, ήταν όλα αναπόφευκτα; Και ποιος φταίει περισσότερο; Η απληστία του μεγαλοβιομήχανου και του μεγαλοεργολάβου για περισσότερα κέρδη, ή η μωροφιλοδοξία όλων μας να αποκτήσουμε διαμέρισμα, να έχουμε παντού άσφαλτο και πεζοδρόμια χωρίς δένδρα; Μια τέτοια συζήτηση, κατά τη γνώμη μου, είναι αδιέξοδη και τελικά, ανώφελη.

Ξέρετε πόσοι επιστήμονες διέπραξαν «εγκλήματα» χωρίς καμία πρόθεση; Ο χημικός που παρασκεύασε το DDT και έσωσε εκατομμύρια ζωές από την ελονοσία, μπορούσε να φανταστεί τότε πως, ίχνη του εντομοκτόνου θα ανιχνεύονταν ακόμα και στο μητρικό γάλα;

Το ερώτημα, πλέον, είναι σκληρό: Υπάρχει σωτηρία για τον Πλανήτη; Η απάντηση σε ανθρώπινο και πολιτικό επίπεδο πρέπει να είναι ΝΑΙ!

Αρκεί, φυσικά, να δεσμευθούμε ότι θα αλλάξουμε, και να τηρήσουμε τη δέσμευση. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου. Ήρθε το τέλος μιας εποχής στην οποία ό,τι δεν γινόταν τσιμέντο, γινόταν στάχτη. Η στάχτη γινόταν αυθαίρετο, δηλαδή πάλι τσιμέντο. Ό,τι γλίτωσε από τη μανία της αντιπαροχής, καταστράφηκε από τη μανία των αυθαιρέτων. Φυσικό επόμενο ήταν να ακολουθήσει η μανία της Φύσης.

Το «πάν μέτρον άριστον», πρέπει να καθοδηγεί τη συμπεριφορά και τις συνήθειές μας. Το μέτρο το έχει ορίσει η Φύση πριν από πολλούς αιώνες. Πρέπει να το υπηρετούν οι κυβερνήτες και οι Δικαστές και να το διεκδικούν οι πολίτες.
Όπως έγραψε ο Νικηφόρος Βρεττάκος στο ποίημα "Λόγος σε Συνέδριο για τη Μόλυνση του Περιβάλλοντος"

«Δύσκολο τώρα
να προβλεφθεί το τι θα γίνει. Πάντως κι επειδή
δεν πρέπει να μην έχουμε ελπίδες, κάτι πρέπει
να κάνουμε. Κάπου να καταφύγουμε.
Να ενεργούμε πάντως. Πάμε στους Δελφούς».

Εμείς, φυσικά, δεν χρειάζεται να πάμε στους ... Δελφούς. Στα Τρίκαλα και στα χωριά μας θα μείνουμε. Να τα σώσουμε, να τα αναπλάσουμε, να τα αναβαθμίσουμε.

Να σώσουμε τα ποτάμια μας, τα δέντρα μας, τις πλατείες μας. Να προστατέψουμε τα πεζοδρόμια και τα παρτέρια μας.

Δεν χρειάζονται υπερβολές, ούτε  απόλυτες απόψεις. Το σύνθημα «να σώσουμε τα δάση», δεν σημαίνει πως ο Πλανήτης χρειάζεται μόνο τα παρθένα δάση του Αμαζονίου. Δάση υπάρχουν γύρω μας και είμαστε τυχεροί γι αυτό. Είμαστε όμως και υπεύθυνοι. Τα δάση δεν τα καίνε μόνο οι εμπρηστές. Τα καίνε και οι αφελείς, και οι ανεύθυνοι, και οι απρόσεκτοι.

Και εμείς, ως Δημοτική Αρχή, τι κάνουμε;

Στις προεκλογικές μας θέσεις, θέσαμε ως τρίτη προτεραιότητα, τον ελεύθερο χώρο και την προστασία του Περιβάλλοντος. Μιλήσαμε για την «περιβαλλοντική ανταγωνιστικότητα». Ο «Καλλικράτης» μας δίνει νέες δυνατότητες για την εφαρμογή των θέσεών μας. Ξεκινήσαμε με όρεξη και πολιτική βούληση, έστω και χωρίς πόρους.

Είμαστε αποφασισμένοι. Αξιοποιούμε τις γνώσεις των επιστημόνων και τις προτάσεις των φορέων. Σεβόμαστε τις ευαισθησίες των νέων. Στηρίζουμε επιχειρηματικές δραστηριότητες που σέβονται το Περιβάλλον και επενδύουν στην Πράσινη Ανάπτυξη. Θα πάρουμε ανάλογες πρωτοβουλίες ως Δήμος Τρικκαίων. Διεκδικούμε ό,τι μας αναλογεί για την υλοποίηση των δεσμεύσεων και των αποφάσεών μας. Τέλος, επιμένουμε στην εφαρμογή του «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Ας πορευτούμε με σύνεση και αισιοδοξία, έχοντας επίγνωση ότι το Περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε από τους γονείς μας αλλά το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας.

Δημοσίευσέ το στο: